DESPOIS DO DEBATE

 Tres chistes de Caín, en La Razón, tres instantáneas da situación que vive o país, na que non parece se volva acadare unha certa coherencia social mentres os poderes executivo, lexislativo e xudicial non recuperen a súa independencia. 

 Esta frase case resume os discursos do presidente da Nación e os dos diversos representantes dos partidos da oposición, transudados de demagoxia. 

Si, a ver qué nova sorpresa de corrupción nos trae o  mañán. Ou non nos trae , porque sabemos dalgún caso aínda non inventariado. Sabemos, sí, que España está considerada como un dos países máis corruptos do mundo, sona merecida. 

Pontevedra, 25.02.2013
Entrada n. 1614 do blog
Artículo semanal

Despois do debate,

por Xesús López Fernández

Despois do debate do estado da Nación, permanece un ecoar social de disconformidade con tan longos discursos de vougas promesas. Coinciden algús analistas en que Rubalcaba fixo posible a superioridade dun Rajoy que entraba sonado despois de tanto escándalo como o país, sumido na corrupción, vive. Por momentos parecía que Rajoy estaba, máis ben, a pronunciare un novo discurso de investidura. Pero a oratoria de ambos contrincantes resultou un tanto vacua, pouco resolutiva, sen compromisos creíbles; discursos descalificatorios por momentos que no-nos van sacar da crisis (principalmente de valores), na que nos atopamos… Pero a xente, nas súas casas, bota outras contas de por qué non cadran as contas da macroeconomía: España, 400.000 políticos, Alemania, 200.000, co doble de poboación, polo que sobran no noso país 300.000 políticos. E aí, de momento, non se aplica nengún tipo de medicina. 

Rajoy falou dos seus obxetivos: crecemento económico, financiación de pymes, créto bancario, emprego xuvenil (que no noso país presenta unha cifra de paro do 55%). E, claro, a xente pergúntase si se están a tomare as medidas precisas á procura de nichos de riqueza, riqueza que podería ser evidente se algús políticos non estivesen a expoliaren o país. Parece que só se pensa na economía das urbes, mesmo nun relanzamento doudo do ladrillismo, mentres a economía do rural permanece abandonada. E teñen gracia certas frases do noso presidente do Goberno tales como: “Non me foi posible cumprir con algús compromisos, porque tiven que cumprire co meu deber”, “Ten gracia que me recriminaran as miñas promesas electorales”, “Nada de brotes verdes, nen nubes pasaxeiras, nen anticipos primaverales”, ”A corrupción alarma i erosiona a imaxe de España”. Frases, disculpas, impotencia pra relanzar unha Xusticia independente, pra crear novos postos de traballo mentres non haxa un crecemento anual do PIB de máis dun dous por cen.

É curioso que Rajoy, que no seu discurso de investidura sí falou do medio ambiente, desta volta non-o fixera, cando realmente é aí onde radican unha serie de factores de posible crecemento, de enerxías alternativas e de sustentabilidade. Así o denuncian diversas ONGs, disconformes co discurso do presidente…  Amigos da Terra critica esa ausencia de mención no discurso de Rajoy, porque a saída da crisis débese facer pensando na preservación do medio ambiente porque “ésta é unha crisis sistémica, estamos a consumire máis do que o planeta nos pode facilitar e pra que a economía resulte viable a medio e longo prazo, ten que se encadrare nos límites do planeta”. Aínda máis, a ONG citada afirma que “o que deberían ter claro os gobernantes é que nesta transición a unha economía respetuosa co planeta hai un enorme potencial pra creare emprego”, algo que non queren ver. Paco Segura, de Ecoloxistas en Acción, afirma que se ve “que a prioridade deste Goberno co Medio Ambiente non existe”.

O peor está por vir se a nova Lei de Costas vai significar unha desprotección do litoral. A lei anterior era moito mellor, e se coela non se notaron grandes avances foi porque os políticos miraban pra outra parte, ou…. Foi o PP o que creou no seu día o ministerio de Medio Ambiente. Na época de Isabel Tocino fíxose o deslinde litoral na ría de Pontevedra. Outra ministra do Medio Ambiente, Cristina Narbona, definiría as marismas de Lourizán como dominio público marítimo terrestre e, como tal, inalienable, inembargable, imprescriptible e insusceptible de desafectación, definición coa que debería quedar desactivado o decreto fraguián de supramunicipalidade. No segundo goberno de ZP suprimiríase o ministerio que pasaría a denominarse MARM, xa sen color ambientalista. Pero o sistema PSOE-PP sigue e non vemos que, con Arias Cañete, as cousas vaian mellorar. E cando nos acaba de visitare unha comisión de eurodiputados pra verifica-las denuncias sobre contaminación das rías galegas, resulta moi sospeitoso que non visitara a de Pontevedra, onde permanecen as ameazas prá saúde e convivencia humás.  Nada, o Apokalypsis que avanza.