martes, 2 de diciembre de 2014

O marco da nova economía





As fotos todas foron tiradas ás 11 da noite, pero puiden sacalas ás dúas da tarde, cando o seudomercadillo do rastro se recolle.

Pontevedra, 2.12.2014
Entrada  n. 1791 do blog

O marco da nova economía,
por Xesús López Fernández

Coido que no Concello de Pontevedra poucos edís deben ser comerciantes. Xeneralmente son xentes que exerceron antes de entraren na política, na ensinanza. Prima, polo tanto, unha carga ideolóxica que pouco ten que ver có que esta cidade foi antes de eles tomar asento no Consistorio, de cando Pontevedra era unha cidade comercial e administrativa. Aquel centro histórico, antes case un centro comercial, no que existían comercios importantes, é agora case unha ruína total.

O centro histórico é hoxe un barrio marxinal, con máis de douscentos edificios deshabitados, no  que a poboación tende aínda a marchar, a deslocalizarse. As terrazas que hoxe ocupan os espacios públicos convertiron as prazas, cando chegan as tribus de tapeo, en lugares privados de accesibilidade

A estos homes e mulleres non se lles ocurreu mellor cousa, coa idea de revitaliza-la zona que autorizar un rastro dominical, case sempre caótico no que é fácil encontrar obxetos roubados, co final que, normalmente, recollen as fotos: Vendedores sen profesión ofertan o roubado na noite ou na propia mañá, pero cando outros van recollendo, éstos depositan no contenedor da foto o que non venderon. 

Así, pódese decir que se valen do contenedor como dun vertedeiro de escombros, da mercancía roubada poucas horas antes: louza, roupa,  bulsos, colchós. Despois veñen outros pra fozaren e algo pode que  leven, pero o resultado final ven sendo, normalmente, o que mostran as fotos, as fotos dunha cidade varias veces premiada, aínda que a min todo me pareza unha coña.

Cando remato esta nota, ás 23.44 chega a min o estrondo da recollida das botellas dunha seudotaberna. Un tronicio infernal que xa teño denunciado . E menos mal que, ás veces, a recollida do botellamen, con parecido grado de bestialismo, dáse ás dúas ou tres da madrugada. E os nosos mandiños presumen de "modelo de cidade". Ah, nesta rúa pode darse a circunstancia de que, polo terraceo non axustado  á normativa de veladores, as ambulancias non poidan entrar neste espacio.

4 comentarios:

Tellagorri dijo...

Eso es vergonzoso hasta para el más pobre país africano. Estas fotos tuyas debieran de aparecer en primera página de todos los grandes diarios nacionales.

Es indignante.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Javier:

Así es, Javier. Pero lo horroroso es que a esta ciudad le dan premios internacionales. Se ve que todo es objeto de compra y que no hay una verificación real de las cosas.
Dicen que es un referente mundial. Y una jamón.

Un cordial saludo

José Luis Valladares Fernández dijo...

Parece que nos movemos como el cangrejo, caminando hacia atrás. La verdad que esas fotografías son deprimentes. Nos cansamos de discutir de lo divino y lo humano y después dejamos esas imágenes que descalifican a cualquiera

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, José Luís:

Hoy, otra vez domingo, se repite el cuadro, aunque más concentrado. Pero es una constante en esta ciudad, con gobierno comunista desde hace quince años. Otras estampas, ya incluídas en este blog, hablan tambien del abandono creciente del patrimonio histórico.

Un abrazo