Icono reiterado neste blog, unha realización fractal dalgús temas galegos. O nome de Negra Sombra, a obra de Rosalía de Castro aparece no mesmo, sendo esta autora un referente esquecido, lección que moitos dos que agora andan a traballaren na desnaturalización do idioma galego deberían retomar.
Pontevedra, 29.06.2012
Entrada n. 1537 do blog
O idioma freado, estragado,
por Xesús López Fernández
Na demencia normativizadora do idioma galego atá reconvertilo no hoxe chamado galegués, un trampitán bufo e de opereta, chegouse ónde non se debía ter chegado e a nosa fala esmorece día a día, sendo de cada volta máis difícil atopar xentes que falen un galego enxebre.
Os nacionalistas fracasados tentaron extraterritorializare ós homes e mulleres galegas cambiándolles de forma burda a fala, librando sobre dela, practicamente, o diccionario portugués. Decindo "xustiza, sentenza, presenza, grazas" e outras caralladas, os neofalantes de galegués acaban decindo "Galiza", como en Portugal, esquecendo que, aínda adoutando a ortografía do acordo-marco de Lisboa pró luso-galaico-brasileiro, etc., aínda así e pró caso de que queiran definire esa compota como idioma único, os brasileiros din sempre Galicia, e así tiven ocasión de llo lembrare a un reintegracionista convencido, que ignoraba tal cousa. .¿Cómo, non-o sabías? ¡Pois, hala, ide alá, ó Brasil e, poñede púlpitos polo país enteiro pra facere a vosa catequesis.
Neste blog existen máis de vinte entradas que falan do esmorecemento da nosa lingua, e outras moitas sobre a defensa radical do idioma e de ataque ó galegués dos comisarios. Pero hoxe quero tocar aquí algús dos aspectos que citaba Moralejo, que falaba do intento con táctica pouco prudente e con ritmo antinatural de achega-lo noso idioma ó portugués, no sentido de que éste podería perder pouco ou nada, mentres que o galego perdería boa parte das súas posibilidades que aínda tiña de acadar un nivel esperanzador de espallamento da súa producción literaria ou de inserilo na administración ou na liturxia. Tal como Moralejo pronosticaba o 20.VI-78, asumir formas portuguesas contra natura frearía o espallamento do idioma. E así foi e provocaron unha especie de desinstalación xeneralizada por parte de moitas das nosas xentes que tiñan o galego como lingua natural.
Moralejo avisaba de que en Lingüística, os cambios son cousa de xeneraciós, mesmo de séculos e de andármonos de vagar. E decía aínda máis, en relación con algús dos cambios propostos e asumidos por tantos berzas que din que luso e galego son unha mesma lingua, que hai unha morea de cousas na Fonoloxía e a Gramática prás que non cabe outra unificación que proscribi-los usos galegos e impor usos portugueses que están fóra da norma e do sistgema galegos. Así pasou que hoxe temos unha Educación, unha Administración e a propia Igrexa, esquizofrénicas, galeguesas.
O tema, naturalmente, non morre aquí, pero quérennos roubare a nosa psicoloxía, extraterritorializarnos por medio de novas remesas cada día, de verbas que nunca foron galegas, practicare connosco unha política de inmersión (traballo de enxeñería estalinista) que está acabando coa lingua. Éso é o que hai.