martes, 30 de diciembre de 2008

AQUÍ VEN O MAIO....[28.03.2003]

Ría de Pontevedra, ó pé de Santa María. Fotografía de comezos do século XX, onde se aprecia o litoral de parte do barrio da Moureira, solar de mariños ilustres. Nen coa Carta de Aalborg, nen coa Axenda21Local son capaces as xentes do goberno local de soñar co mar que fecundaba o fondo da ría, litoral que deberían recuperar antes que soñaren con praias fluviales que nunca existiron. No espacio da foto sí que poderían facer unha praia real.
-
Pontevedra, 30.12.2008
-
Entrada n. 766 do blog
-
Artículo recuperado do ano 2003. Coa claridade de visión que dá o tempo, vese que o nel afirmado permanece en vigor, qu´a Política non asumeu aínda como asignatura a defensa do medio ambiente, especialmente en Pontevedra, cada día máis Gulag. Hoxe máis que no 2003.
-
Aquí ven o maio...[28.03.2003],
por Xesús López Fernández
-
Decía a pasada semáa que xa comeza a chegar ós buzóns a propaganda dos partidos, tamén a “perla” do boletín municipal do BNG [non do Concello, quede claro]. Gañas de gasta-los cartos pra nos conta-las cousas ó seu xeito, pra nos decir unha vez máis o qu´eles entenden por futuro, por humanización, por calidade de vida, por modelo de cidade. E pra calaren, como sempre, o escenario de miseria qu´o seu urbanismo veu configurando ata o d´agora: monocarrilismo de corredoira, peatonalización salvaxe, ruína da zona vella que inda sofre a guerra do Urban, a mesma que acabou co tipismo das nosas prazas, arrasadora incluso do patrimonio de todos, que posibilitou novas barreiras arquitectónicas e pedras d´abalar [eso que non estamos en Muxía] e moitas trampas [as tapas de madeira dos rexistros], que arestora sustitúen celéricamente polas definitivas de pedra, a ver si resisten ata o 25 de maio. “Aquí ven o maio de frores cuberto, puxéronse á porta cantándome os nenos....”, que decía Curros, tempo de votación i esperanza, tempo no que a sociedade independente pode cambia-los pronósticos, as previsións demoscópicas.

¿Cáles poden se-las posibilidades de grupos como a ICPraceres ou a Convergencia Independiente por Pontevedra? Difícil sabelo, pero sí existen posibilidades porque a xente vai cansa de partidos como os que aquí suscribiron a Carta de Aalborg sobre Cidades Sostibles, pero que semellan non estaren polo labor dunha política medioambiental axustada ás nosas necesidades. Vemos que non se fixo nada por mante-la dignidade de espacios como a Illa das Esculturas ou o Parque lineal do río Alba. De vez en cando, sí, fan algún discursiño axeitado, falan da recuperación das xunqueiras, do saneamento do río-ría, de entubar máis augas sucias pra que non se vexan. Ou do necesario traslado de Ence-Elnosa... Pero en nengún momento se lles ocurreu denuncia-los recheos que a Autoridade Portuaria está a facer, sen estudio de impacto ambiental, en Marín-Estribela. I ésto é algo que, de momento, só ten denunciado a Iniciativa Cidadáa d´Os Praceres, e son eles os que promoveron a única denuncia existente na vía contencioso-administrativa. ¡Eso é algo que non foi denunciado polos concellos afectados nen por nengún dos partidos que asumiron a adhesión de Pontevedra á Carta de Aalborg!

A maior abondamento en torno ó tema da Ecoloxía quero facer unha referencia ó que di a Xunta nos periódicos: “Galicia está viva e ten futuro”. É a súa particular venta do Plan Galicia a toda plana, e afirman: Recupera-lo medio ambiente loitando de forma implacable contra a contaminación mariña e do litoral, e poñendo tódo-los medios prá conservación da biodiversidade. ¿É que os recheos de Marín-Estribela non son unha clara agresión ó medio mariño, un atentado á biodiversidade, un esforzo bastardo pra acabaren co mar, pra crear solar e configurar alí un polígono industrial non declarado, un claro delito medioambiental? ¡Menos mal que os d´Os Praceres [que levan no seu programa a recuperación de Lourizán como praia] aprenderon a axiliza-las denuncias como a do martes pasado por delito ecolóxico, polo dragado de area [¿pró porto ou pra Silgar?] novamente ante o silencio estulto dos grupos políticos instalados!

Así como me chegou o boletín do BNG entregáronme un dossier da ICPraceres, o expediente sobre os citados recheos que carecen de estudio de impacto ambiental, que obvian por “innecesario”, por ser aquel un espacio degradado a consecuencia da contaminación sofrida. Nos planos da actuación e dos recheos previstos non aparece a Illa de Tambo [que por algo non a queren incluir no Parque das Illas Atlánticas], que se supón quedaría a uns 150 metros do esquinal no novo polígono. ¡E os partidos calan como putas cando aí existe un Nunca Máis polo que loitar se tiveran dignidade!. E pra rematar por hoxe aí vai outra perla, tirada esta do escrito presentado por ICPraceres ante a Sección Segunda da Iltma. Sala do Contencioso-Administrativo do TSXG, A Coruña, 02/4014/2001, que a pé do folio 14 i en relación co ferrocarril da discordia afirma de forma realzada: “La conexión es subterránea, reflejándose con grafía discontínua en los planos.”, pra de seguido aclararen (Tomo 4º Folio 15) “Subsanación II.4: Esta conexión es subterránea y ya se encuentra realizada, y la misma se ha grafiado en los planos, mediante punteado.” Afirman, pois, que o tren vai por un túnel e non pola praza dos Praceres. ¡Qué estupidez! Coido que hai moito que decir noutros boletíns; que tamén a C.I.-Pontevedra pode pensar nunha campaña agresiva se cristaliza a súa candidatura, nun Nunca Máis a tantísima cousa como aquí se leva feito, como queren facer en San Antoniño ou na Ferrería....”Aquí ven o maio de frores cuberto...”, que decía Curros.

ENCE E AS EÓLICAS 2

Fondo da ría de Pontevedra, punto de partida de mariños ilustres polos mares do mundo, hoxe máis ameazada que nunca. A vila, berce de navegantes polo mar Oceano, xa non é porto de mar.

Pontevedra, 30.12.2008

Entrada n. 765 do blog

ENCE E AS EÓLICAS 2,
por Xesús López Fernández
-
Na distribución dos parques ecólicos non saeu ben parado o proiecto presentado por ENCE, que ó parecer podería representa-la fin da presencia da factoría en Lourizán.
-
Coincidindo coa noticia do fracaso, Ence fala de novo de que non estaban a negociare o traslado. Lores comentou que era unha mala noticia que non lle outorgaran o quiñón a Ence.
-
O PP, que podería ter tódo-los triunfos na man facendo comprire a lei, o traslado da pasteira por non ter, realmente, concesión dende a súa privatización, como xa temos comentado, sigue a xogare á defensa da ocupación irracional da ría ou ó traslado proposto por Telmo Martín, a Bora, outra forma de seguir perdendo elecciós.

Pode que desta volta sexa CCOO a que mellor apunta, ó decir que non hai sintonía antre Lores e Quintana, que parece reparteu megavatios como quixo, e pexou así a xogada que Lores tiña delineada, si é que a tiña, que non creo, porque si ENCE sigue onde está é por culpa do poder local, agora nas mans do Bloque.
-

lunes, 29 de diciembre de 2008

SKATERS PROHIBIDOS

A escea da fotografía non vai ser posible xa en Valencia, onde unha normativa recén aprobada prohibe o uso de monopatíns, patinetes e bicicletas por beirarrúas i espacios peatonales: rúas, prazas, parques....
-
Pontevedra, 29.12.2008
-
Entrada n. 764 do blog
-
SKATERS PROHIBIDOS,
por Xesús López Fernández
-
Vale xa o comentario a pé de foto, unha filosofía moi lonxáa da en Pontevedra asumida por Lores e o seu equipo.
-
En Valencia acaban de prohibi-la presencia desos "peligros" por beirarrúas i espacios peatonales, algo que aquí se consinte e que incluso pode compromete-la marcha dalgún negocio, ocupada a prazoleta de acceso ó mesmo, como é o Hipermercado Froiz, sometido á continua agresión dos skaters. ¿Non será unha forma de lle prantexar ó centro comercial a comenencia de pagar algún tipo de imposto revolucionario pra que se vele por mante-lo aludido espacio libre do andacio do monopatín?.
-

domingo, 28 de diciembre de 2008

EÓLICAS [29.12.2008]

Parque eólico.
-
Pontevedra, 29.12.2008
-
Entrada n. 763 do blog
-
Artículo semanal remitido a diversos medios.
-
Eólicas,
por Xesús López Fernández

As eólicas son noticia estos días pola asignación do BNG, en solitario, de 2290 megavatios de potencia que se van repartir en 78 parques, algo que pode ser cuestionado. Sen embargo, a asignación que en principio se fixo beneficia exclusivamente a empresas galegas: as Caixas, Norvento, Endesa, Puentes, Engasa e o grupo San José, ademáis de conserveiras, lácteas e industrias do sector da pizarra. Certo que pode haber algunha sombra no reparto do pastel, como é o feito de que Innovación e Industria non lle pasase ós técnicos das outras consellerías os estudios das propostas nada máis que dous días antes de toma-la decisión, como se ese corto espacio de tempo fose dabondo pra repasalas polo miúdo, porque… ¿cánto tempo terán precisado os técnicos de Industria? Un ten que se perguntar se son asignaciós definitivas ou se non terá que decidi-lo Consello da Xunta ó respecto. Quedan moitas perguntas no aire porque estos proiectos de enerxías renovables, nos que España actúa como un país emerxente inmaduro, teñen que sere coidadosamente estudiados en evitación de danos irreparables: paisaxísticos, ecolóxicos…

Na instalación de virandelos convén que as comunidades de montes teñan sempre a máxima información prá defensa dos seus dereitos e beneficios, e polo posible impacto ambiental negativo. Podo lembrar aquí un caso citado nun traballo anterior [Aeroxeneradores, ano 2005], que cristalizara daquela nunha denuncia ante a UE promovida por unha señora de Muras, ante a presunta ilegalidade de tres parques eólicos instalados na serra d´O Xistral, zona protexida da Rede Natura, porque a Xunta, “actuando dacordo coa lei” e sen ter atendido os requerimentos da denunciante, non quíxo ter en conta que alí existían tres hábitats de interese comunitario. E os accesos a dous dos parques afectaron ó nacente do río Eume; tamén ó Landro. Citemos que a denunciante acodeu á Unión Europea despois de ter recurrido ó TSX de Galicia contra a instalación dos parques, ademáis dun proceso penal incoado en Santiago por un presunto delito contra o medio ambiente.

Lembremos que dos primeiros virandelos da nosa terra houbo que reparar non menos de 2400, e que a súa presencia podía definirse un pouco como “enerxía que non vai, montes crucificados..”, algo no que a propia Xunta acabaría en reparar, a falare de verdadeiro feísmo paisaxístico en certos casos. I en diversos países extreman agora as posibles concesiós unha vez sabido o tremendo impacto dos aeroxeneradores sobre certas especies de aves, como poden se-las cigoñas negras, águias e avutres. E así, a consellería de Medio Ambiente da Generalitat Valenciáa cifraba en febreiro deste ano en 177 avutres os exemplares mortos por impactos contra as aspas ou bases dos aeroxeneradores da comarca de Els Ports, Castellón, onde existen 273 virandelos espallados en tres zonas. O sentido común demanda respeto prás zonas ZEPA e que o Plan Eólico valencián procure outros enclaves.

Consulto agora a fotografía dun gran parque eólico construído no 1989. A pé de foto léese: “Chatarra eólica en Hawai. Non hai cartos pra desmontala. ¿Pode acontecer noutras partes?”. I é que a enerxía orixinada polos virandelos é oscilante; daí que teña que ser complementada coa de centrales térmicas de gas ou carbón que, neste caso, podería conlevar aínda unha maior emisión de CO2. Non debe extrañar, pois, que o presidente de “Red Eléctrica Española”, Luís Atienza Serna, teña definido a enerxía eólica como non xestionable, “que se con 11000 megavatios un día poden aportare 8000, outros só 400”. Temos necesidade dunha aportación constante e coa eólica, impredecible, ademais de atende-la demanda, teremos de atende-la variación do vento. Teñamos tamén presente que o Tribunal de Luxemburgo ten condenado á Comunidade Valencíáa por non ter designado as necesarias ZEPAS, algo a ter en conta nos proiectos, que non conocemos, dos concesionarios galegos.
-
Siguen varios enlaces de noticias desta data en La Voz de Galicia:

sábado, 27 de diciembre de 2008

SANTOS INOCENTES

mingote, abc, 28.12.2008. Santos Inocentes.
Eduardo Verástegui, actor comprometido na cruzada Pro-Vida.
-
Pontevedra, 27.12.2008
-
Entrada n. 762 do blog
-
SANTOS INOCENTES,
por Xesús López Fernández
Mañán é o día dos Santos Inocentes. Tamén o día no que se vai celebra-la misa da Sagrada Familia que prevé unha gran concentración en Madrid, co movemento neocatecumental de Kiko Argüello como dinamizador. Rouco Varela conta con el.

A familia é peza básica da sociedade, pero o acoso á mesma vai nestos tempos máis alá que no tempo de Herodes. Agora chega o holocausto silenciado mesmo ós nenos en xestación que moitas veces acaban en bolsas de vasura abandonadas ó abeiro de clínicas abortistas, como se fosen restos cárnicos caducados, infectados.

Pero aquí o que sí parece caducou foi a conciencia da caste política que se dispón a aprobare o que na práctica vai funcionar como unha lei de aborto libre.

Sigue un video de Eduardo Verástegui, que os interesados poderán seguir en inglés ou español. Contén esceas duras, filmaciós de asesinatos de nenos nonatos.
-
Enlace: http://www.massmediamail.com/durarealidad/, de Eduardo Verástegui.

EN EL NOMBRE DE JESÚS

montoro, La Razón. O Rei Mago avisa que xa foi expoliado por Montilla. "Só queda carbón, pero tí pide, pide...."
montoro, La Razón. Aínda hai castes de arruinados baixo a ponte.
montoro, La Razón. O aviso de Pepiño de que non van manipula-lo sorteo da Lotería de Nadal.
martínmorales, ABC, 26.12.2008. Técnico de guindastre en paro, felicita o Nadal
Pontevedra, 27.12.2008

Entrada n. 761 do blog
-
Como éste é un blog católico, algo que os posibles visitantes terán comprobado en máis dunha ocasión, paréceme oportuno inserir desta volta un traballo publicado no ABC do 26.12.2008, por Carlos Herrera, titulado "En el nombre de Jesús".
-
O autor resalta a importancia do Fillo de Deus que, sen ter deixado obra escrita convirteuse no home máis importante da nosa historia. A súa encarnación na Humanidade marca os tempos: antes de Cristo, a.c.; despois de Cristo, d.c.
É curioso que, sen ter deixado obra escrita, como tampouco Sócrates, ese feito non impediría que ámbo-los dous resultasen ser os máis importantes peares do pensamento humán, como cristiáns ou como homes políticos.
-
Non está de máis decir agora, novamente, que no noso pequeno país, Galicia, o idioma raíz da nosa identidade sobreviveu gracias á oralidade, e que é agora, cando ós galizos lles dou por renunciaren á condición de galegos, cando o idioma morre a consecuencia do malparto das súas normas. Pero, en fin, sigamos con Carlos Herrera, mellor mostrémo-lo seu artículo do ABC:

En el nombre de Jesús,
por Carlos Herrera

Hoy celebra buena parte de la humanidad el nacimiento de una de sus figuras centrales. Probablemente la más transcendente, la más determinante, a la par que la que menos constancia documental dejó de su presencia entre los mortales. Jesús de Nazareth divide nada menos que el tiempo: antes de su paso por el mundo, después de su paso por el mundo; es hoy, en la información electrónica de la Red, el nombre más citado; se celebran cada día millones de ceremonias religiosas en el planeta invocando su nombre; su representación antropológica, su rostro barbudo, viril, atractivo, está presente en cada rincón de la Tierra; sus seguidores se cuentan por miles de millones.

¿Qué milagro ha producido en el imaginario de la humanidad el paso por la vida de un hombre que vivió hace dos mil años?

Jesús es Dios para los cristianos e, incluso, profeta respetable para los no cristianos. Su mensaje de amor, de piedad, de perdón ha cambiado a los hombres y ha hecho de éstos seres indudablemente mejores. Incluso para los más negacionistas, los más ateos -si es que se puede ser «un poco» ateo-, su figura no es intranscendente ni está falta de interés. ¿Recordamos a Jesús como Él quiso que le recordáramos y le adoráramos o somos nosotros quienes hemos modelado los perfiles del Hijo de Dios a nuestra conveniencia? ¿Existimos porque quiso Dios hacernos a su imagen y semejanza o también podemos afirmar sin temor a caer en herejía que Dios existe porque nosotros queremos que exista?

De haberse tratado de una simple bola de nieve que ha ido creciendo a lo largo de los siglos merced a las supersticiones del ser humano habrá que convenir que el tal Jesús ha sido protagonista de una carambola histórica absolutamente inaudita; tanta que causaría su sorpresa más estupefaciente si pudiera levantar la cabeza y ver en qué se ha convertido su peregrinar por su Judea natal predicando la palabra de Dios. Para aquellos que quieren ver la vida desde empirismos históricos desposeídos del baño de la Fe, todo ha sido una concatenación de casualidades increíbles y una manipulación histórica de la Iglesia para labrarse la influencia más decisiva entre los hombres. Afirman que la única constancia de su paso por entre los mortales se reduce a cuatro testimonios de otros tantos seguidores que no tuvieron transcendencia hasta pasados cuatro siglos de su muerte, configurando ése el núcleo central de una apuesta por la interpretación histórica tan respetable como minoritaria.

Es evidente que se trata de una reflexión incompleta, más allá de los dogmas, más allá de las estampidas de la Fe que se han sucedido desde entonces. De ser así habría que considerar a quienes han trazado el mensaje nuclear de su doctrina como unos auténticos visionarios capaces de cambiar el mundo por sí solos con el único poder de su voluntad. ¡Qué grandes guionistas e ideólogos hubo entonces -en un planeta en el que todos se desconocían- encerrados en una habitación preparando la columna vertebral de una doctrina absolutamente imbatible a través de los siglos!

Hoy, en Navidad, la fecha en que los hombres, la Iglesia -esta vez sí- dispuso celebrar el nacimiento de su piedra angular, conviene acercarse a los preceptos básicos de su doctrina, la que ha convertido el mundo en un lugar más habitable. Hacerlo sin miedo ni prejuicios, con todas las dudas razonables, con todas las preguntas abiertas, puede convertirse en un ejercicio interesante en el ámbito material y también en el espiritual.

No en vano estamos hablando de un hombre que tan sólo vivió treinta y tres años, de los cuales pasó treinta encerrado en sus cosas, sin que hayan transcendido más detalles que los de una vida discreta y común dedicada a su familia y a un negocio familiar de maderas. De un hombre que salió a las calles a llevar su mensaje de calma y amor en un tiempo de iras, que jamás escribió un libro, abrió una oficina o lideró una empresa de éxito. De un hombre que fue traicionado por los suyos, hecho preso, torturado y muerto en una cruz entre un par de simples ladrones. De un hombre, como escuché decir años atrás y reproduje en palabras de pregón, que al cabo de dos mil años ha visto cómo ni uno sólo de los reyes que han reinado, de los ejércitos que han desfilado o de las civilizaciones que se han erigido en referencia ha tenido más poder, más transcendencia en la existencia de los hombres que su simple palabra. Que la de un sencillo hombre solitario por cuyo nombre invoco hoy mi más sincera oración.

ENCE E AS EÓLICAS


Factorías de Ence i Elnosa, coa concesión presuntamente perdida. Fotografía de La Voz de Galicia.-

Pontevedra, 27.12.2008-

Entrada n. 760 do blog-

ENCE E AS EÓLICAS,por Xesús López Fernández

O BNG acaba de outorgar unha serie de concesiós a diversas firmas, en relación con proiectos de instalaciós de parques eólicos, de enclaves de aeroxeneradores que como se sabe non son xestionables polas caídas contínuas de tensión que se producen; que precisan do soporte da enerxía hidroeléctrica ou ben da xenerada por centrales térmicas de carbón ou gas.-Penso ocuparme deste tema no próximo artículo semanal, a publica-lo 29.12.2008, polo que desta volta insiro aquí, simplemente, algún enlace de noticias da prensa d´hoxe. E que cada quén pense o que queira.-Antre as empresas que pulaban pola correspondente cuota de megawatios estaba Ence, que condicionaba a súa marcha de Lourizán á dita concesión. Pero non resultou agraciada, o que vale pra que Lores queira seguir a vende-la burra da súa actitude anti-Ence, que hai xa tempo quedou descafeinada, porque o Concello de Pontevedra ten información d´abondo de que Ence carece de concesión nas marismas de Lourizán por non se ter transferido a mesma no momento da súa privatización.-E lembremos tamén algo que xa está dito neste blog, de cando o BNG propoñía o traslado da fábrica a Curro-Meis, con fornecemento d´auga dende Pontillón do Castro. E que, ademáis, a financiación do traslado faríase coa plusvalía que xerasen os terreos das marismas de Lourizán, convertidos en solar pra vivendas sociales que construiría a Autoridade Portuaria. Inmorales. Siguen algús enlaces.

La Voz de Galicia, 27.12.2008: Lores y Ence....

En relación con algo que aparece na noticia do enlace anterior, de que o PP, se goberna no 2011 consultaría ós pontevedreses sobre a posibilidade de montar un parque tecnolóxico da madeira en Marcón, e transferir pra alí o complexo de Lourizán. É decir que, estúpidamente, están a lle facilita-la permanencia ó BNG na alcaldía, cando sería moi fácil botalos do mapa político. Pero Pontevedra, señores do PP, xa sofreu d´abondo, en parte por culpa de Ence. I en parte porque o partido deixou a alcaldía nas mans do BNG, que reconvertiría a cidade nun Gulag, espacio deprimido e sucio. Polo que se ve, o PP sigue tendo vocación perdedora. Síntoo. Sinto decilo de forma tan clara.

-La Voz de Galicia, 27.12.2008: Touriño di que a decisión final del reparto será do Goberno da Xunta.-
La Voz de Galicia, 27.12.2008:Opinión. As novas redes, de Sofía Vázquez.x


En relación con algo que aparece na noticia do enlace anterior, de que o PP, se goberna no 2011 consultaría ós pontevedreses sobre a posibilidade de montar un parque tecnolóxico da madeira en Marcón, e transferir pra alí o complexo de Lourizán. É decir que, estúpidamente, están a lle facilita-la permanencia ó BNG na alcaldía, cando sería moi fácil botalos do mapa político. Pero Pontevedra, señores do PP, xa sofreu d´abondo, en parte por culpa de Ence. I en parte porque o partido deixou a alcaldía nas mans do BNG, que reconvertiría a cidade nun Gulag, espacio deprimido e sucio. Polo que se ve, o PP sigue tendo vocación perdedora. Síntoo. Sinto decilo de forma tan clara.

-La Voz de Galicia, 27.12.2008: Touriño di que a decisión final del reparto será do Goberno da Xunta.-
La Voz de Galicia, 27.12.2008:Opinión. As novas redes, de Sofía Vázquez.


viernes, 26 de diciembre de 2008

O NADAL É CRISTIÁN

montoro, en La Razón. Poderoso agradecido a Moncloa. Chiste de Nadal, como os que siguen.
martínmorales, ABC. a Lotería nacional deixa, a máis de un, descabezado.
martínmorales, ABC, San Xosé válese da serra da crisis, ó mellor pra tunea-lo portal de Belén.

martínmorales, ABC. A estrela que orienta.

mingote, ABC. Navidades laicas.
esteban, La Razón. Nadal e probeza.
esteban, La Razón, Brindis polo espírito de Nadal e polo ere que van comparti-los protagonistas do chiste.
esteban, en La Razón, cáustico. Volva por onde ten vido, por Nadal. Ésa é a campaña.

Caín, en La Razón. Nadal consumista.
Caín, La Razón. A cesta da compra dunha muller que non debe ter problemas. Chiste destos días.
Caín, en La Razón. Insolidariedade ata xogando á Lotería.
Caín, La Razón. Chiste xa reiterado neste blog. Unha chamada á conciencia de moitos, aínda que pareza unha coña.

Pontevedra, 26.12.2008
Entrada n. 759 do blog

Non me puiden ocupar do blog estos dous pasados días, en contra da miña intención. Quérome solidarizar con tantísimas persoas que sí estiveron enviando felicitaciós e pps. co tema central do Nadal. E fágoo, a modo testimonial, co contido dun traballo de La Razón, de Iñaki Zaragüeta sobre o sentido cristián do Nadal.

O NADAL É CRISTIÁN,
por Iñaki Zaragüeta

Aunque quieran olvidarlo, el Humanismo cristiano ha ensamblado nuestro mundo

24 Diciembre 08

Por más que se empeñen en el fomento del relativismo y del anticatolicismo, todos, incluidos ellos, gozan y disfrutan de estas Fiestas porque se conmemoran acontecimientos cristianos, la mayoría históricos. El principal, el nacimiento de Jesús como inicio de una nueva historia, una cultura riquísima y fundamentada en el amor, en la bondad, en la vida y en unas cuantas virtudes más que enaltecen a las personas y que las diferencian de otros animales. Éste es el origen para los festivos y las vacaciones. Por más que quieran olvidarlo, una buena parte del mundo en que vivimos, ha sido ensamblado desde el Humanismo cristiano. Y por más cruzadas que organicen, sólo un 7,8 por ciento de los españoles piensan que la religión no es importante en la educación de los hijos, según la encuesta que publicó el lunes LA RAZÓN, y la gran mayoría reconoce la extraordinaria labor de la Iglesia a nivel social. Y es lo lógico. Las grandes aportaciones y demostraciones de entrega a los demás se imponen con creces a cualquier desvío que pueda darse en el seno de la organización regida por el Vaticano, no en vano está compuesta por personas, con sus grandezas y debilidades. Pero ahí sobresalen, como ya expuse en otra «periferia» la dedicación a los más necesitados, a los mayores, a los abandonados, a los marginados, a los «apestados» por la sociedad. Los curas, las monjas y numerosos seglares católicos con ellos –también de otras religiones con el mismo mensaje– dan ejemplo en todos los continentes y se muestran dispuestos a hacer algo que la mayoría de nosotros no queremos ni plantearnos o para lo que estamos incapacitados. La Navidad queda y bienvenida sea porque provoca la hermandad y el fomento de la familia, institución básica que algunos se empeñan en difuminar. Padres, hijos, amigos, vecinos se acercan y olvidan. Si además nos mueve una pizca a la solidaridad, más bienvenida sea. Mientras tanto, a disfrutar unos de otros y ¿por qué no? de algún exceso. Habrá tiempo de pulir los gramos añadidos a nuestro cuerpo serrano. Feliz Navidad.

lunes, 22 de diciembre de 2008

ESPAÑA EN LA MEMORIA

Fotografía que en La Razón ilustra a noticia aquí incluída.

Pontevedra, 22.12.2008

Entrada n. 758 do blog

ESPAÑA EN LA MEMORIA,
por Xesús López Fernández

Tomo o título desta entrada dun programa que Intereconomía Televisión emite os domingos e que este pasado 21.12 versou sobre o atentado a Carrero Blanco, que lle causaría a morte. Un programa fermoso, certamente que con carga emotiva, en nengún momento afastado da realidade.

Poden algús "analistas" políticos acusar a Intereconomía de ter montado un festival franquista, pero no foi así. E o feito de non ter piso propio Carrero Blanco fala doutro tempo e doutra elegancia á hora de facer política. Pero a estos que viven do seu papel de tertuliáns en programas de discutible solvencia acaba de lles nacer un grao no nariz coa aparición dunha serie de documentos, uns 1200, de don Niceto Alcalá-Zamora, o primeiro presidente da República Española, que morreu fóra do noso país, na Arxentina, malvivindo os seus últimos anos, esforzándose en escribir en diversos medios ou impartindo clases.

Cara á súa última entrega ó Creador, o home, profundo cristián, vestía xa como un eremita. Morreu discretamente, de noite. E foi enterrado no cimiterio da Chacarita, cunha cruz de madeira antre as súas mans; sobre o corazón dúas presadas de terra española, de Prego, Córdoba, e dos Pirineos.

Os documentos foron recuperados pola Guarda Civil. Desconocidos ata o dagora foran roubados dunha caixa de seguridade dun banco de Madrid, durante os anos 1936-37, tra-lo comezo do Alzamento Nacional. Os axentes, previa denuncia das netas de Alcalá Zamora, descobriran que un empresario valencián tiña contactado con varias persoas pra comercializare un lote de importantes documentos relativos a este persoaxe histórico.

Un neto, José Alcalá-Zamora y Queipo de Llano, membro da Academia de Historia, coida que a Historia de España vai ser contada doutra forma á luz destos documentos, que deberán ser axeitadamente custodiados, con acceso limitado ós historiadores serios. En principio pode quedar desmonado o mito do "golpe de Estado fascista"; estaríamos ante un contragolpe materializado despois de se ter producido o golpe de Estado pola Fronte Popular.r.

Sigue a noticia dada hoxe por La Razón, que parece ten xa alborotado ó galiñeiro da "memoria histórica".

La Razón. El primer golpe del 36 lo dió la izquierda

22 Diciembre 08 - Ernesto Villar

MADRID- Los pocos privilegiados que han podido asomarse a los papeles perdidos de Niceto Alcalá-Zamora, recuperados ahora por la Guardia Civil, coinciden en que son los documentos más valiosos sobre el pasado de España hallados hasta la fecha.El historiador José Alcalá-Zamora y Queipo de Llano, nieto del ex presidente de la República y del general sublevado, no necesita revisarlos uno por uno para aventurar que cambiarán la visión que se tiene del periodo más dramático de la Historia moderna de España. Durante setenta años, su familia ha estado esperándolos como quien aguarda a un hijo pródigo. Ahora ha llegado el momento de celebrarlo.

«Un hombre bueno»¿Qué esconden, realmente, estos 1.200 documentos? A juzgar por lo que advierte José Alcalá-Zamora, se convertirán en una suerte de «verdad incómoda» para muchos. «Los papeles demostrarán el proceso de destrucción de la legalidad republicana que se produjo tras las elecciones del 36, que los primeros golpistas fueron los del bando de la izquierda, y que lo de la derecha fue un contragolpe» -afirma el nieto del ex presidente-. Aportará mucho de la Historia de España, no sólo de mi abuelo». La imagen que ha perdurado de Niceto Alcalá-Zamora como político está sujeta a diversas interpretaciones. A juicio de su nieto -miembro de la Real Academia de la Historia-, basta un simple vistazo a su rostro para saber cómo era en la intimidad. «Mi padre y mi madre siempre decían de él que era un hombre bueno -afirma-.No hay nada más que verle en las fotos para comprobarlo». Adoleció, sin embargo, de dos pecados que se convirtieron en imperdonables en aquella encrucijada histórica. El primero es que era «un poco ingenuo». El segundo, que hizo todo lo posible por ser neutral. Y lo pagó caro. «Era un hombre menos conservador de lo que se piensa, pero que estaba obligado a atender a todos. Su tragedia es que era neutral». Y no sólo eso. Su nieto le otorga otras dos virtudes de esas de las que gusta presumir a cualquier político de nuevo cuño: demócrata e independiente: «Era un demócrata incómodo para los dos bandos, y además era un independiente. Como le ocurría a mi otro abuelo, Gonzalo Queipo de Llano, tenía un juicio independiente de cuanto ocurre».

El «hombrecillo» AzañaCon semejante carta de presentación, a muchos historiadores no les extraña que acabara depuesto y en el exilio. Entre sus enemigos, sus descendientes señalan a uno con el dedo: su sucesor, Manuel Azaña. «Era un hombrecillo frustrado literariamente y con poca talla política -explica José-, totalmente inexperto y gris. Mi abuelo pensaba que la República evolucionaría en unos años hacia su mayoría democrática y unas garantías constitucionales. Pero Azaña impidió abruptamente este proceso. Más que con la izquierda, se identificó directamente con la revolución». ¿Qué habría ocurrido si a Niceto Alcalá-Zamora le hubiesen permitido terminar su obra? Según su nieto, quizá algo muy distinto a lo que hoy relatan los libros de Historia: «Mi abuelo tenía la ilusión de cumplir los siete años de mandato, y que en ese tiempo la República se asentaría definitivamente, pero las circunstancias fueron inevitables. Era imposible evitar ese ambiente mundial horroroso enfrentado entre esos dos grandes regímenes canallescos, el fascismo y el comunismo». A la postre, esas «circunstancias inevitables» arrastraron todo lo que se encontraron a su paso. Por eso, José Alcalá-Zamora no se hace ilusiones. «Lo más dramático -afirma- era que los españoles deseaban matarse. El 90 por ciento quería eliminar a la otra parte, y contra eso es difícil luchar».En su opinión, lo más valioso que pueden sacar a la luz los 1.200 documentos son los archivos de sus últimos días de su Gobierno, la Revolución de Asturias y el último bienio, «porque se demuestra el cambio radical que se produjo en aquellos años». Un menú realmente apetecible para cualquier historiador, no sólo los estudiosos de aquel controvertido período. ¿Dónde acabará este tesoro? José Alcalá-Zamora quiere donarlo a «una institución de plena solvencia, sin ánimo de lucro e independiente de cualquier partido político». «La Academia de la Historia, a la que pertenezco, sería un buen destino», añade. ¿Y quién tendrá acceso a ello? «Cualquier historiador que sea serio y solvente», asegura, pero advierte: «Jorge Fernández Coppel, el historiador gracias al cual se recuperaron los documentos, se ha portado extraordinariamente bien, incluso diría que ha corrido riesgos personales. Haré lo posible por tener una deferencia con él si está en mi mano».

domingo, 21 de diciembre de 2008

En tempo electoral [22.12.2008]

Pontevedra. A estadea de cipreses rubrica o certificado de morte por eutanasia vilega, deseñada polos novos doutores Morte.

Pontevedra, 21.12.2008

Entrada n. 757 do blog

Artículo semanal remitido a diversos medios.

En tempo electoral [22.12.2008],
por Xesús López Fernández


Touriño acaba de anunciar novas elecciós pró próximo primeiro de marzo, data na que os galegos teremos ocasión de votar novamente. ¿Pra qué?. Touriño anuncia que vai haber debates que de pouco han valer se non se profundiza con transparencia en tantísima cousa que quedou sen resolver ó longo do seu mandato. Pero é que hai amplios sectores da sociedade, a maioría, que non están dispostos a asumi-la actitude crítica pra un cambio real das cousas. Privados de elecciós con listas abertas, algús queremos saber por qué se nos ten mentido con tanto descaro e, á falta de verdadeiros debates internos nos partidos, a sociedade tería de ser capaz de convocar foros propios e pedir contas sobre tantísimo asunto como nos afecta, ora sexa sobre cuestiós de ordeación territorial, construcción de infraestructuras, política ecolóxica e de restauración paisaxística e litoral, política lingüística e fiscal, control de tantísima actuación urbanística discutible, piscifactorías, parques eólicos, etc.

Á marxe dos partidos presentes no parlamento galego, que nalgús casos xa teñen case formáda-las súas listas, non se sabe doutras posibles comparecencias, de grupos que poidan entrar con forza na campaña como pra condicionaren outra gobernación máis harmónica deste noso país. De momento sabemos eso, que as elecciós xa teñen data e que comezou o rol de inauguraciós e discursos, con certa afouteza e fachenda por parte dos que comezan con avantaxe. Pero a sociedade non está necesariamente dacordo con algunhas das afirmaciós primeiras, como por exemplo o discurso inaugural de Touriño en relación coa concentración no novo edificio da Xunta das delegaciós que a mesma tiña estradas, ata o dagora, por diversas rúas da capital pontevedresa, que si foi ata hai pouco cidade comercial e administrativa, pouco lle queda xa como tal, dado que a inauguración do “contenedor administrativo”, como chamou Touriño ó novo edificio, concentra a administración xunteira nun só edificio; insire o ámbito administrativo da cidade nun “contenedor”.

Ese contenedor pode ser unha nova lanzada ó tecido socioeconómico da cidade, ó seu pulo, como o que no seu día representou a construcción do centro comercial de Continente-Carrefour privilexiado co acceso dende a autopista e outros apoios nos tempos de Juan Luís Pedrosa; que se vería igualmente beneficiado coa política de peatonalización e viaria imprantada polo equipo do BNG, desatendida a lección do arquitecto portugués Álvaro Siza que afirma que, aínda prestando a protección máxima ós peatós, a circulación de vehículos pode ser vital prá boa saúde do comercio. O home cita como exemplo paradigmático o de Roma, onde conviven monumentos e vehículos. I é certo. Pero a cidade vella pontevedresa camiña, día a día, a unha situación de colapso total, patente xa en diversos barrios, rubricada coa comparecencia funeral da estadea, rolda ou santa compaña dos cipreses no entorno do Teatro Principal, certificación da eutanasia vilega aquí promovida.

Que o BNG pida neste comezo da campaña máis autogoberno non se entende por canto aquí levan oito anos facendo o que queren. Fracasada a súa política viaria ensaian estos días novos cambios sen resultado. Fracasada tamén a imprantación de mosquerós e bolardos, así como o monocarrilismo unidireccional de corredoira, urxe un cambio de política urbanística e a reposición das necesarias arterias. O contenedor da Xunta non vai ser revitalizador da cidade, antes ben pode establecerse unha especie de relación osmótica con Carrefour e, un pouco no sentido que Saramago explica na súa novela “A Caverna”, a historia dun centro comercial que tende a medrar sen parar; que os humáns poden incluso sacralizaren o papel do centro, como tamén aconteceu en Pontevedra e pode pasar igualmenete co contenedor inaugurado por Touriño. As elecciós poden servir pra cambia-las cousas e o sentido de facer país. Por eso hai que conseguir que os partidos se pronuncien coa verdade na man.

DE CASA DA LUZ A CASA DO TURISTA

A Casa da Luz, foto de La Voz de Galicia. Neste blog poden atopa-los interesados fotografías máis realistas, demostrativas da miseria acaída no lugar, letrina e mercado do rastro. En definitiva, nova economía.

Ponteveda, 21.12.2008
Entrada n. 756 do blog

DE CASA DA LUZ A CASA DO TURISTA,
por Xesús López Fernández

Unha carallada. Aínda que a decisión proceda do concellal de Promoción Económica sábese que a actuación na casa, outra nova reforma nese edificio infrautilizado dende que dalí foi expulsada a Policía Municipal, non vai servir de nada.
-
Quixeron no seu día converti-la praza da Verdura, cambiándolle o seu aspecto, en Praza Roxa. Nada, recanto de miseria e suciedade, lugar no que se pode trapichear; pero a Policía xa non está pra vixiar esas cuestiós, e meros guardadores os seus axentes da probeza peatonal, só saben multar ós vehículos que penetran na zona, ó mellor a prestaren un servicio a algunha familia residente, das que resisten no Gulag estalinista.
-
Que se gasten case 800000 euros na nova "remodelación" e no cerre do baixo cuias mamparas foron levantadas a consecuencia da política sincopada de Mosquera e Pilar Rojo, que agora vai na lista promovida por Rajoy prás autonómicas e que antes fora delegada provincial de Cultura, de triste recordación, non deixa de sere un insulto.
-

sábado, 20 de diciembre de 2008

MÁIS AUTOGOBERNO

Van pasando en estadea ou santa compaña. Novo escudo prá ruína vilega. (clicade nas fotografías)
Campillo de Santa María. Materilización dunha nova ruína.
Os funcionarios inauguran ruínas.... Que non se vexan estos contenedores nas prazas amplias, é a consigna. As miserias, nas rúas estreitas a poder ser. É o culmen da accesibilidade da que tanto falan.

Edificio-contenedor da Xunta, prás súas delegaciós en Ponteveda, inaugurado o 16.12.2008 polo noso presidente.

Pontevedra, 20.12.2008

Entrada n. 755 do blog

MÁIS AUTOGOBERNO,
por Xesús López Fernández

Onte estivo Quintana en Pontevedra, no salón da facultade de Bellas Artes, qu´o equipo de goberno ten sentenciada. Queren o seu edificio pró Concello, trasladalo alí, cando a imprantación da facultade actualmente establecida foi decisión da corporación de Cobián, un dos pasos dados polo home pra converti-la cidade en campus universitario, ver se así non esmorecía.

O que se leva feito polo actual goberno, en canto a algunha que outra realización, é a inauguración dunha serie de ruínas que, como un cáncer, van acabando coa cidade, na que están concitando, como xa temos dito nunha entrada anterior, a presencia funeral da estadea, rolda ou santa compaña, no entorno do Teatro Principal.

A inauguración agora en Campolongo do edificio prás oficinas da Xunta, o contenedor do que falou Touriño, será á postre outra lanzada máis, outro factor de ruína comercial e urbáa, fracasado o modelo dos nazionaliristas e coa cidade xa case choída por completo.
Que Quintana ou o BNG digan que os traballadores non deben paga-la crisis --eles din "crise"-- dos opulentos é unha completa idiotez demagóxica cando se fai a tal afirmación en Pontevedra, a cidade que era administrativa e comercial e que xa non é nengunha das dúas cousas, porque non se pode definir como cidade administrativa un contenedor. E inda piden máis autogoberno, cando aquí fixeron o que lles dou a gaña. ¿Pra qué queren máis poder estos estalinistas? ¿Pra acelera-la morte da cidade aínda máis, ou simplemente pra inauguraren roteiros polas beiras dos regatos, ou contratar máis malabares prá avivece-la concentración de borralla nas antiguas prazas da vila, perdido xa o seu carácter por culpa de estos necios?
Son os políticos máis qu´os funcionarios os que levan aquí uns nove anos a inauguraren ruínas.

Faro de Vigo, 20.12.2008: El BNG pide que los trabajadores no paguen la crisis de los opulentos. Pero si os políticos, os opulentos, non están en crisis, que nadan sobre a miseria das economías que axudaron a arruinaren!. ¿Máis autogoberno? Deus nos libre!.