domingo, 20 de febrero de 2011

Pontevedra, a premiada


Deste xeito salvaxe, limitando a calzada por medio de beirarrúas sobredimensionadas e grandes paralepípedos de mala pedra, foise impedindo un tránsito fácil por Pontevedra. Esas pedras foron bautizadas como mosquerós, en alusión a Mosquera, o concelleiro d´Urbanismo. Así irían estreitando máis rúas, sustituíndo os mosquerós por bolardos longos, ós que só lles falta o alamio espiñado pra convertiren en cárcere toda a zona vella. Xunto coa construcción de badéns, tamén chamados "lombos", o tránsito convírtese moitas veces en aventura imposible na Pontevedra que acaban de premiare co galardón de "Movilidad segura", o que ós residentes nesta cidade parécenos unha auténtica burla.
Como consecuencia do devandito, e algo se comenta no artículo que sigue, a Pontevedra chámanlle algús, xa, Badenburgo, tamén Lombovedra. Hoxe descobrín un novo topónimo, Lombópolis. A min paréceme, sen embargo, máis emblemático, con máis carga ideolóxica, o de Lombogrado, que parece máis de manual, de Nomenklatura, máis soviético. E sigue o artículo:

Pontevedra, 21.02.2011
Entrada n. 1402 do blog

Artículo semanal

Pontevedra, a premiada, por Xesús López Fernández

Hai escasos días que se cerrou o Encontro de Cidades pola Seguridade Vial, no que participou Pontevedra. A nosa cidade recibeu, ademáis, un gratificante premio “Movilidad segura”, “á mellor práctica urbá en seguridade vidal”. Anna Ferrer, na glosa dos méritos pontevedreses pra recibi-lo premio, afirmou que lle fora outorgado “polos esforzos realizados por imprantaren un modelo de movilidade local máis sustentable i, en especial, pola participación dos distintos sectores e departamentos do concello neste proceso” e que en Pontevedra tense creado un entorno urbán centrado no peatón, que contribúe a mingoa-la accidentalidade e a garantizaren que tódo-los cidadáns se despracen de xeito seguro e saudable. O encontro auspiciado pola DGT celebrouse en Córdoba e, antre outras noticias chegadas da mesma, aparecía unha ilustrada coa foto dun paseo en bicicleta de varios dos participantes, “circulando pola calzada”, como debe ser.

Son moitas as cidades nas que a bicicleta está cobrando un protagonismo impensado hai poucos anos. Pero ese vehículo, porque é un vehículo, debería circular exclusivamente pola calzada no caso de non existir carril-bici, asignatura ésta que moitos suspenden. É máis, un “entorno urbán centrado no peatón”, deixa de sélo se a bicicleta campa por el, moitas veces de forma irresponsable, ou por beirarrúas como verdadeiro peligro pró peatón. Que a eso lle chamen “mobilidade intelixente” parece unha tomadura de pelo. Na cidade que se quedou sen arterias, na que as calzadas foron estreitadas, ás veces, ó ancho das corredoiras aldeás [como medida standard] polas que difícilmente pode circular un autobús; na cidade que, pioneira no uso do tranvía e do trolebús, hoxe carece dun verdadeiro transporte público. Porque se fixeron mal as cousas. E aquí acae o que aínda lembraba Pedro Rivas no Diario de Pontevedra do pasado 13.02: o reconocemento do alcalde de que “temos un problema nas entradas da cidade”. Nas entradas e nas saídas, porque este goberno deseñou así as cousas, primando un unidireccionalismo absurdo.

Pedro Rivas entraba en non poucos dos nosos problemas: o modelo de cidade que non é tal, a luminaria dos folecarolinos ou torpedos de luz [despois de arranca-las vellas farolas, máis acordes co entorno], a proliferación dos chamados “lombos” que ó citado lle fan pensar, despois dunha corta digresión sobre o nome da nosa cidade, na posibilidade de novos nomes: Badenburgo ou Lombovedra ou, por qué non, Lombogrado, que tamén cabe. Os lombos, ¡tantos!, non conforman necesariamente unha circulación intelixente, problema xa comentado por algún conductor de ambulancias, unha ameaza pró que precisa de atención hospitalaria urxente, cuestión de minutos ás veces. ¿E de quén sería a responsabilidade de privación de asistencia médica puntual a un enfermo ou accidentado? Coido que está moi claro.

Temas como o da accesibilidade e movilidade segura quedan moi ben no discurso. Pero cando se acabou coa circulación radial que tiña o concello; cando se derivou cara o unidireccionalismo de corredoira e ó deseño de itinerarios prá entrada e saída da cidade en forma de grandes bucles, creáronse unha serie de dificultades que sofrimos os residentes. Diríase que no Encontro de Córdoba faltou información. As estadísticas poden, efectivamente, ter reducido o número de accidentes, pero a cidade perdeu dinamismo mercantil con tantísima prohibición e, como exemplo, digamos que pode levar máis tempo saír de Pontevedra que cruzar Vigo. A limitación de velocidade a 30Km/h en Lombogrado, [nome de Nomenklatura] sirveu prá orde de Pere Navarro, da DGT: limita-la velocidade de 50 a 30Km/h nas vías urbás dun só carril ou de dous cun sentido cada un, ridícula, que vai acalma-lo tránsito polas cidades e vaise traducir presuntamente en ingresos salvíficos [tres ou catro veces máis diñeiro por cada multa] pra algús concellos en apuros, algún case desfondado.

10 comentarios:

candela dijo...

Parece ser que Alicante no es la única ciudad con calles estrechas, donde las autoridades urbanísticas han montado bollas absurdas y carriles bici (preferenciales) por las aceras. Las personas mayores y mamás con carrito, o las señoras que vienen cargadas de Mercadona están encantadas de hacer de sus salidas una carrera de obstáculos.

Lo que comentas de la ambulancia, eso es un circo, por más quejas que ha habido del personal de Servicios de Urgencia no ha habido manera de soluccionarlo, de modo que el día que alguien "palme" por culpa de los mojones, a quejarse al alcalde.

Aunque en el fondo, lo que quieren es recaudar porque las arcas municipales están más peladas que el cabolo de Rubalcaba.

o blog de xesús lópez dijo...

En Pontevedra, Candela, la situación es terrible.
Después de implantar una peatonalización salvaje que la ha privado de los que tradicionalmente fueron verdaderas arterias urbanas, el comercio en la zona se ha hecho imposible.
Todavía hay tontos que no se han dado cuenta de que estamos viviendo en un auténtico Gulag, resultado de la sovietización de la gobernación local.
Y los puñeteros se atreven a dar lecciones porque han sabido vender su mentira, cuando lo que aquí se ha hecho ha sido una política de baldosas y de tapas-trampa del alcantarillado, así llamadas porque todas rompen y alguna ha sido repuesta hasta siete o diez veces. Todas rompen y a eso llaman desarrollo sostenible.
Las farolas de fundición, algunas de tipo fernandino, las han ido eliminando y sustituído por otros que parecen escobilleros de water.
Y resulta que nuestro alcalde se ha atrevido a llevar su discurso a Córdoba, que le habrán creído.
La zona vieja, lejos de humanizarla, ha sido degradada por lo que ellos llaman "modelo de cidade", el todo tasca. Y a ella vienen gentes de otros barrios, como si la zona monumental fuera un parque temático en el que difícilmente se puede vivir, de ahí que haya perdido no pocos de sus habitantes.
Seguramente que ahí, en Alicante, tendreis otro alcalde "iluminado".

Natalia Pastor dijo...

Aquí en Sevilla,querido Xesús, sucede lo mismo.
Han convertido calles que tenían una circulación aceptable en verdaderas ratoneras por mor de los carriles bici.

Lo tremendo es que no sólo han reducido calzadas y acera, si no que han peatonalizado gran parte del centro para disfrute de los émulos de Contador y martirio del resto de ciuddanos que se ven atrapados entre el tranvía, las bicis y una ordennaza municipal que considera al coche un objeto maligno que hay que exterminar y masacrar.


Ni ambulancias, ni coches de bomberos, ni taxis, ni siquiera la policia -salvo que arranque pirindolos y vallas -, puede acceder a determinadas zonas céntricas que se han convertido en manos del alcalde tarado socialista en un gulag del que es imposible salir.

Es más fácil escapar de una cárcel turca que de un atasco en el centro de Sevilla.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Natalia:
Veo que tenéis un problema parecido al nuestro, o quizá peor.
Aquí, los bomberos ya no pueden acceder a ciertos lugares, ni las ambulancias tienen paso franco.
Ahí, por lo que veo, tenéis carriles-bici; aquí, no. Y las bicicletas campan en cualquier sentido por las aceras, haciendo caballitos, dueñas de la situación.
La policía, por la cerca de bolardos que bordea la zona vieja, no puede organizar una persecución. Y eso que en la zona existe un claro tráfico de droga.
Saludos.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Esa es una fiebre, amigo Xesús López, que ha invadido a todas las ciudades. Peatonalizar a lo loco, perjudicando a los que viven en esas zonas y siobre todo al comercio. Y luego, los carriles bici. En Gijón, en una calle tan ancha como la Avda Constitución, con el carril bici en parte de ella, los coches se las ven y se las desean para dejar paso a las ambulancia.
Saludos cordiales

o blog de xesús lópez dijo...

Sí, José Luís, claro que es una fiebre.
¡Pero aquí tenían el aviso de Torquato da Souza, arquitecto portugués de fama mundial, en el sentido de que una circulación coherente favorecería siempre al comercio local.
Optaron por la peatonalización salvaje y la ley de la selva para la circulación de bicicletas. Sin embargo, las ambulancias no pueden circular en ocasiones. Como consecuencia, a una vecina mía no le quedó otro remedio que morirse, porque la ambulancia no llegó a tiempo al Centro Hospitalario en el que certificaron su muerte. Ya nada se pudo hacer. Y ahora, con la histeria de los badenes, no digo nada. Si acaso que esto va a peor.
Un cordial saludo.

josele dijo...

"lombogrado" es todo un acierto terminológico. Estoy seguro que hará historia. Las generaciones futuras visitarán las calles (sin posibilidad de reforma agotados los presupuestos y las capacidades financieras públicas) admirados, y los profesores les contarán que hubo una época absurda donde se gastaba el dinero en esas mierdas y paralelepípedos pétreos, todo un símbolo del "bloque" butral, monolítico, inasequible a la razón y al sentido común.

Como pirámides de un mundo pasado e incomprensible.

o blog de xesús lópez dijo...

Vexo, Josele, que sintonizamos. Lombogrado parece un nome destilado polo máis rancio estalinismo.
Éstos erraron o camiño e nen tan siquer se tomaron a pausa dunha cura balneria leendo "Archipiélago Gulag", pero mantiveron, sí, nas súas máns a potencialidade de configuraren aquí un novo gulag.
Non sei cómo se lles van persenta-las elecciós. Andan a "compraren" conciencias, a tentaren a xentes que ideolóxicamente nunca estiveron no seu eido pero que, desmemoriados, descerebrados, esquecereon que estos mañufes acabaron co patrimonio de Pontevedra, concello ó que, ó parecer, deixan en números roxos.
Saúdos. Xesús.

josele dijo...

"en números rojos"... jajjajjajaj muy buena la licencia poética !!!!!!!!!!

o blog de xesús lópez dijo...

É unha especie de pegada noxenta, xofrenta: a gehena como ideal urbanístico, especialmente o Campillo de Santa María.
Vía Setga ou vía desinversiós por careceren de cartas, o goberno que saia das elecciós do 22.05 vaino ter moi difícil, pero o Campillo como referente, como gehena, espacio pra abandonaren e queimare ós mortos, pode servir.
Involucionismo luciferino. Eso rubrica o seu labor.