domingo, 2 de septiembre de 2012

A culpa é da estanflación,

Non sei se a foto tenta presentare a un Núñez Feijoo con máis posibilidades das que se lle supoñen. As cousas vainas ter difíciles.

Pontevedra, 2.09.2012
Entrada n. 1561 do blog
Artículo semanal

A culpa é da estanflación,
por Xesús López Fernández

            Hai novos acontecementos. A temida subida do IVE, que xa é real, as novas sobidas nos precios do gasóleo e da gasolina, o de cada volta menor poder adquisitivo dos cidadáns, están poñendo ó país contra as cordas.  Os políticos queren deixare todo ben claro: que foi a débeda externa a principal causante do incumprimento das promesas das pasadas elecciós… Aquelo de que non ían sobi-lo IVE nen incrementa-lo IRPF, algo que as circunstancias impedirían e decretaron incluso a baixada salarial dos funcionarios; a supresión incluso dunha paga extraordinaria, etc. Como ademáis están convocadas novas elecciós en Galicia e non se sabe ben se a razón principal é a de neutralizare a un PSdeG sen tempo xa pra convocare primarias; se deste xeito queda paralizada a investigación do fiasco das caixas de aforro, algo no que os políticos han ter algo que decir; que Mario Conde non vai poder organizar candidaturas, asunto éste que parece preocupaba a algús.

            Non se sabe se o adianto das elecciós vai beneficiare ou perxudicar ó señor Feijoo. Polo pronto, en Soutomaior, no comezo da campaña, estivo Rajoy pra nos explicar de novo as razós do incumprimento do seu programa electoral, de cómo agora a nova sobida do IVE nos ven imposta por Europa, pero que confía en que a situación se poida revertir se somos capaces de crecer e crear postos de traballo, cando todo parece indicar que o IVE intervén como factor negativo e que incluso, según as últimas estadístias, a recaudación dese imposto caeu un 9,20 por cen. Moitas xentes tentan reduci-lo consumo, polo menos librarse do pago do insultante peaxe das autopistas escollendo rutas alternativas. E agora, en campaña, Ana Pastor fala de  negociar coa AP-9, pró mes de setembro, unha baixada do peaxe en certos tramos, cando habería que se perguntar se non levan anos amortizados.

            “La subida del IVA llega en un momento muy complicado”, dixo Rajoy. E tan complicado: como que a tasa interanual de precios sobeu un 2,70% a consecuencia do máis alto precio dos carburantes. É decir, pódese afirmar que estamos sendo golpeados polo que se chama estanflación, término acuñado na Cámara dos Lores nos anos 60 que define o crecemento dos precios á par que a paralización da actividade económica. Éso está a acontecere en España dend´o ano 2010 e os tímidos crecementos da nosa economía nos últimos trimestres son a confirmación do síntoma. O malo é que non se ve unha clara saída da crisis e parece como se, a costa de castigare sectores da nosa economía productiva coa subvención do abandono de actividades agrarias, mesmo da gandería; de pensar no ladrillismo puro e duro, permaneza a mesma teima nos presuntos deseñadores do noso relanzemento.

            ¿Qué significa senón a creación dun banco malo que se faría cargo dos activos tóxicos das outras entidades pra ó longo duns anos, falan de quince, ir recolocando os inmobles polo seu valor real? O mal de fondo, apuntan algús comentaristas, sigue sen ser atacado porque antes da crisis económica habería que saire da crisis política i ética. E temos que nos comprometer coa Terra. Ésa é a nosa gran asignatura porque difícilmente vai haber crecemento económico que vaia máis alá dun 1 ou 2% e, nesas circunstancias, temos que pensar nunha prosperidade sustentable, algo que se tratou nas pasadas xornadas de Río+20 (un como balance dos progresos habidos dend´o Cumio medioambiental de Río do ano 1992). O último libro do Worldwatch Institute profundiza no posible cambio de paradigma, na “Economía verde: a nova reconciliación virtual antre ecoloxía i economía”. Terei ocasión de tratar algún dos temas que propón o Worldwatch Institute, no camiño da recuperación ecolóxica do planeta, a forma real de sair da estanflación promovida polos políticos sen ética na que estamos sometidos. Pra entrare na senda da prosperidade sustentable, as sociedades humás terán que botar man dunha serie de estratexias que precisan da participación dos responsables políticos, líderes empresariales e da sociedade civil pra ter éxito.  

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Amigo Xesux, creeme cuando te digo que, estando Galicia muy mal, vosotros aún os salvais de la quema..... Mira bien hacia Andalucia y sobre todo a Cataluña y verás loq ue (aparte de lo ya conocido) va a ir saliendo de allí de aquí a fin de año.............¡País!
Saludos afectuosos

José Luis Valladares Fernández dijo...

Con tanto recorte y subida de impuestos, nos lo están poniendo muy difícil a todos nosotros y a Feijoo.
Este va a perder la mayoría absoluta y sin mayoría absoluta, no podrá formar Gobierno.

Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola,Lobo:
Esto podría ser el paraíso. No lo es porque ha triunfado la corrupción,aunque no se note, porque la corrupción política no huele.
Unsaludo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, José Luís:
Creo que Feijóo lo va a tener muy difícil, porque tampoco ha cumplido con el programa electoral.
Nos ha colocado cada día un nuevo discuro, pero eso no es gobernar.
Ya la gente ya no cree en los políticos; los desprecia..

Un abrazo

trillian dijo...

Los ciudadanos estamos asqueados de los politicos, porqué nos gusta qué nos digan la verdad.
Que se sepa quien tiene la culpa de lo qué está pasando, y por supuesto, que paguen los culpables.... no los pringaos de siempre.
¿Hasta cuando?.., tuvimos crisis en los 80, mas crisis en los 90, volvemos con mucha mas crisis en en los 2010, esqué no aprendemos núnca,¿qué politicos tenemos?

Necesitamos un vuelco total en la politica, ó este pais (mi pais)se va al "tacho".

Saluditos.

Xesus unha aperta

o blog de xesús lópez dijo...

Lo malo es que mientras no se cambien las leyes y se les franquee la entrada en la cárcel a los trileros de la política, muchos ciudadanos van a seguir votando a la opción que crean menos mal, porque aspiran también a subirse al carro del poder y vivir sin hacer nada.
Cuando se construyó el ferrocarril a Marín, proyecto abandonado antes de la guerra civil, alguien se encaprichó con esa construcción, presuntamente Ceferino Nogueira. Siempre presuntamente, el presidente de la Autoridad Portuaria en dicho momento, Tomás Iribarren, el chico que lleva el maletín con los dossieres de Rajoy cuando éste interviene en algún debate, llamó por teléfono a su jefe. Lo demás vino despues y lo puedes ver en una entrada reciente de este blog, "Los Sánchez Gordillo" de Marín.

Unha aperta,mociña.