domingo, 13 de octubre de 2013

Donegal, Calzada do Xigante, Belfast

 Estamos en Donegal, no seu castelo. Donegal é unha cidade histórica que dá nome ó condado ó que pertence. 
 En pipotes como estos recibían viño i exportaban peixes.
 Un detalle do teito do castelo

 Vista xeral da cidade.

 Outra vista do castelo, 
 e outra. 
 Columnas de basalto na Calzada do Xigante, da que se fala no traballo.
 outra vista
 un primeiro plano que mostra  o macizo de columnas nado hai uns 60 millós de anos.
 novo detalle.
 Apréciese que o verde do sistema montañoso cobre, realmente, máis conxuntos mestos de columnas.
 Cara ó mar, o sistema columnar aparece moitas veces esgazado. 
 Outro enfoque do espacio.
 Aquí parecen lousas dun pavimento, a calzada do Xigante posiblemente. 
 Outro primeiro plano. 
 Superficie traballada polo mar.  
 Belfast recibe o Outono.
 O edificio que garda a memoria do Titanic, o barco que fora construído en Belfast. 
 Outro exterior do mesmo. 
 O deseño quere recreare o movemento da auga, talvez o impacto do iceberg co barco afundido.
 Outra vista exterior.
Este soberbio edificio é o do Consistorio de Belfast.

Pontevedra, 14.10.2013
Entrada n. 1712 do blog
Artículo semanal. Colaboración no Diario de Pontevedra.

Donegal, Calzadado Xigante, Belfast,  
por Xesús López Fernández

            23.9, Irlanda, terceira xornada, outra etapa densa. As vacas, ovellas e corvos, seguían animando a paisaxe cando deixabamos Sligo, pola mañanciña, cara ó Norte, cara as nosas citas, xa no Ulster: Donegal, a Calzada do Xigante, Belfast. O litoral é alí moi recortado e Donegal, que dá nome ó condado, está situada no fondo dunha bahía homónima. De orixe probablemente vikinga, é unha cidade leda, hoxe dedicada á pesca e na que o turismo, comunicada por estrada estatal con Derry (palabra gaélica que significa carballeira), ten unha importancia crecente. Tamén é terra de grandes acantilados, como que os de Slieve League (montaña gris) son os máis altos de Europa, 600mt. Hai restos arqueolóxicos importantes e un castelo que foi sede dos O´Donnell, unha das famililas máis poderosas de Irlanda. O dito castelo compría funciós contra as posibles invasiós inglesas. O seu grado de conservación é aceptable e, como mostra da que fora actividade dos seus moradores están depositados uns pipotes nos que importaban viño e dos que se valían pra expotaren peixe.

            A nosa guía ía poñéndolle nome ós diversos lugares polos que pasabamos. Ó longo da estrada que por Derry nos levaba á costa septentrional da illa foinos preparando prá sorpresa da extrañísima formación xeolóxica da chamada Calzada do Xigante, Patrimonio da Humanidade dend´o 1983, e Reserva Natural Nacional dend´o 1987.  Calcúlase que son unhas 40000 columnas de basalto as que se formaron a consecuencia da actividade volcánica da zona, hai uns 60 millós de anos. A lava incandescente dunha chimenea volcánica pode enfriarse case bruscamente cando cesa a actividade eruptiva. Pero unha leenda conta de dous xigantes, un irlandés, Finn, e outro escocés, de Staffa, Bennandoner, que se levaban moi mal e que decote estaban a se guindaren pedras. De tanto facelo foise formando un camiño empedrado sobre do mare. Bennandoner tomou a decisión de se valer dese paso pra derrotare ó seu adversario, pois era máis forte. A muller de Finn, Oonagh, veu cómo se achegaba o escocés e ideou un truco: vestire ó seu home de bebé. O escocés, ó velo, pensou que o pai debía ser tres veces máis grande e fuxeu, pisando forte nas pedras, que se afundiron no mar pra que Finn non puidera chegar a Staffa.  

            Asombrados ante aquel espectáculo difícil incluso de soñar, disfrutámolo dende diversos puntos. O tempo seguía manso, coa salmodia perpetua das ondas do mar que, lenes, acompasaban a nosa liturxia do serán; o noso saúdo á par que despedida.  Cando nos retiramos pra seguir cara Belfast seguimos disfrutando dunha paisaxe cambiante, visible gran parte do traiecto o mar que baña aquel litoral e o occidental de Escocia. A cidade, na costa Este, está orlada, polo NO por unha serie de colinas, antre elas a de Cavehill, que se cree inspirou a novela de Jonathan Swift, “As viaxes de Gulliver”, que veu nela a forma dun xigante dormido que protexía a cidade. Belfast,  na desembocadura do río Lagan, ten a localización ideal prá industria  naval, como que é a matria do Titanic de triste relembranza, que fora construído no 1912 nos estaleiros de Harland and Wolff, posiblemente os máis grandes do mundo, daquela.

            E o Titanic está hoxe convertido nun polo de atracción resultado da imaxinación daquelas xentes. A historia do barco, da súa construcción, fotografías da época, da viaxe inaugural, etc. Pero o iceberg non podía quedar fóra da biografía daquel navío que entrara na auga como pra ser bautizado. Despois de mil e un bocetos, suponse, a idea da construcción dun edificio icónico como éste, é una realidade. Está feito un pouco á escala do que foi o gran barco. De baixo e seis prantas, dispón dun garaxe soterraño de máis de cincocentas prazas. Alí está canta información queira un buscar da nave afundida. Dese complexo museístico apuntan catro grandes esquinas como grandes proas, réplicas talvez da do Titanic no momento de ser ferido polo iceberg, polo menos a color branca desas grandes superficies escamadas parece indicalo. Na noite locen con luz diversa, e discreta. Estabamos en Belfast.      

4 comentarios:

Tellagorri dijo...

Has hecho un extraordinario reportaje con esas columnas de basalto que forman una calzada y con las imágenes de la ciudad. Ese edificio del Ayuntamiento es una obra de arte.

Gracias por acercarnos a esos lugares irlandeses.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Javier:
Me alegro de que te haya gustado.
En el próximo artículo pienso centrarme en lo posible en Belfast y Armagh.
El edificio del Titanic muestra, desde el aire el perfil de la rosa de los vientos. El blanco de las proas intenta recrear el frío de las aguas en las que se hundió el célebre barco.
La ciudad conserva edificios emblemáticos y templos con mucha historia.
La nueva Belfast, en torno al edificio del Titanic, ha sido pensada con circulación radial y orbital, y parques, edificios ultramodernos para acoger una población de 28000 habitantes con la idea de conseguir la tan predicada sostenibilidad.

Un saludo y muchas gracias.

trillian dijo...

Me he quedado impresionada especialmenmte con las columnas del mar del norte, ya conocidas como patrimonio de la humanidad, pero verlas tan cerca, no las había visto; miles de columnas que se formaron hace (dicen) 60.000.000 de años, me parecen demasiados y que se conserven con hasta 10 metros de altura...pero si lo dicen será verdad.
Irlanda tiene muchos lugares interesantes qué visitar, sin embargo creo qué no es de los paises mas visitados.
Te felicito por esos viajes tan hermosos y por compartirlos Gracias.
Biquiños Xesus.

o blog de xesús lópez dijo...

Claro, Trillian, que es verdad. Se puede decir que en la Calzada del Gigante, efectivamente,60 millones de años nos contemplan.
Y Belfast, parece que definitivamente pasados los años del odio, de la incomprensión entre católicos y anglicanos, es hoy una ciudad que bulle, la vida se ha hecho más cara; pero, en fin, creo que merece la pena visitarla con más detenimiento que el de nuestro grupo.
Un cordial saludo y gracias, Trillian, por tus comentarios.