domingo, 11 de septiembre de 2011

O balance das súas señorías

Como o artículo incluído neste post aparece hoxe, 12.09, en varios medios, aínda é oportuno ilustralo co novo chiste de Montoro, d´hoxe en La Razón. Porque, efectivamente, ¿qué terán feito as súas señorías cos nosos patrimonios, especialmente co patrimonio común, o ambiental, que é de todos e que eles quixeran engulir, dunha vez por todas, con novas recalificaciós prós seus clústers, os que lles dictan as "políticas" a seguir, patrimonio común a aniquilar, en definitiva? Xa me gustaría a min ver ó Rubalcaba tentando cociñar un zapatón, como fai o home da ilustración!

Caín, en La Razón. Pode que a declaración das rentas e patrimonios das súas señorías forme parte da estratexia de, agora que están convocadas elecciós, asimilárense ós cidadáns perseguidos polo fisco ata o último alento. Considerando o alcance do anuncio, examináda-las contas por eles presentadas, todos parecen estar nun mesmo saco, o do "partido único", porque a todos, a todos lles interesan os cartiños.
Outro chiste de Caín, sobre políticos. A súa sentencia podémola relacionar igualmente co balance das súas señorías. O bo político, dí o humorista, é o que permanece fiel a si mesmo en todo no que non debería. Pero na relación aparecen algús datos increíbles: contas con só mil euros. ¿Políticos parlamentarios mileuristas?. Socialismo de boquiña. Queda mellor servido Llamazares, aínda qu´o teñan collido co paso cambiado e se lle subleven os do 15M, ós que precisaba prá súa cruzada de sanación esquerdista.
Pontevedra, 11.09.2011

Entrada n. 1467 do blog

Artículo semanal.


O balance das súas señorías,
por Xesús López Fernández


Congreso e Senado acaban de facer públicas as declaraciós de bens e rentas dos nosos parlamentarios. É a primeira vez que se fai na súa historia. A noticia suscitou un gran interese i en poucas horas a web do Congreso recibeu a visita de 130.000 internautas, motivo polo que se sobrecargou a páxina e non poucos cidadáns víronse privados da información nese primeiro momento. Si a información supón unha certa bocanada de aire fresco, un exercicio de transparencia, é algo que está por ver. Pero en principio aparece, na ficha persoal de cada unha das señorías, reflexado o valor das súas vivendas, vehículos, contas bancarias, hipotecas e préstamos de tipo persoal. A información foi en xeral ben acollida, con independencia do humor negro que cada quen queira botarlle ó estudio de cada caso particular.
Moitos pergúntanse, á vista dos patrimonios publicados, qué diferencia existe antre as fortunas das xentes de esquerdas e a correspondente ós de dereitas, porque temos oído non poucas veces a definición de que “a dereita apoia ós ricos”, pero dáse a circunstancia de que as maiores fortunas parecen estar do lado da “esquerda progresista”, que agora ata a Bono lle cadran, en parte, as contas da Hípica Almenara; e a Salgado, a Rubalcaba, a Mercedes Cabrera, patrimonios herdados ou acumulados, móstraos como xentes que souberon xogare cos seus talentos. Unha pena que, así como gardan o seu, teñan fracasado na defensa do Estado de Benestar, convertido o Goberno de ZP nunha fábrica de parados, consecuencia da súa política económica, fiscal, social e na desfeita do tecido productivo, estimándose en douscentos mil os empresarios autónomos quebrados ó longo do periodo ZP. Mal colofón pra un goberno que se di de esquerdas e progresista.
Ó que non parece lle gustara a publicación dos datos citados é a Llamazares, que con 303.058 euros nunha conta non parece probe e algús mesmo poden ver nel a un axente, axente menor, é certo, do capitalismo. O home está enfadado e as súas definiciós foron un pouco frase da semá: “ser de esquerdas non implica vivir baixo unha ponte ou vestir mono”. O home está nun momento difícil e parece que os propios “indignados” do 15M, cos que contaba pró éxito da súa revolución socialista, reaccionaron negativamente ó saber que o “indignado” Llamazares, o home que censurou en todo momento a evacuación das xentes do 15M, no Sol ou en Barcelona, que fixo co seu discurso unha defensa numantina da súa causa e da dos máis desfavorecidos. Porque non hai concordancia antre o seu evanxelio e o que din os seus bens e contas correntes feitos públicos. É máis, ó home (que sí quer ser cabeza de lista por Asturias), se lle poñen moitos moitos atrancos volvería ó exercicio da Medicina. O home síntese incomprendido polos “indignados”, que xa non parecen recuperables prá súa filosofía comunista.
Sexa ben acollida a nova dos patrimonios dos políticos, exemplo de transparencia ou simple aproximación a uns datos que poden ser distintos. A situación de déficit xerado en autonomías e concellos da que agora comezan a afloraren datos vai demandar un esforzo titánico, un estudio polo miúdo do Tribunal de Contas, porque na medida na que se poida poñer ó descoberto, definir cabalmente o que de momento se denomina presunta malversación de fondos, haberá que afondar, estudia-las contrapartidas dos diñeiros que faltan que, se non foron aplicados ó pago de subvenciós ou gastos de campaña de partidos, poderían estar integrados no patrimonio dalgún que outro político e depositados en contas opacas, expatriados tal vez nalgún paraíso fiscal. Polo demáis o patrimonio dos políticos, con presunción de honradez, non debe preocupar a nadie. Llamazares pode viaxar a Miami, se quer, como Toxo a un cinco estrelas da illa Madeira ou embarcarse nun cruceiro polo Báltico prá preparación dun “planning” prá política social de esquerdas. Raro sí que o é.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

No hay ninguna diferencia entre izquierdas y derechas y de haberla no lo es para el obrero, que invariablemente ve como los "gobiernos de izquierdas" le empobrecen y discriminan de una casta cada vez mas privilegiada. Cinco millones de parados y dos millones de pobres (según patrones de la UNESCO) dan fe de esto.

candela dijo...

En realidad ha sido una estupidez ¿A mi que me importa lo que tiene ahora un político si desconozco lo que tenía antes y cómo hizo su patrimonio?

Además, han publicado los datos que han querido, sin auditorías ni garantía de veracidad. Tampoco sabemos que bienes tienen a nombre de familiares etc..

Que por mí, se podrían haber ahorrado la molestia.

Lo único que queda demostrado de la hipocresía de la izquierda.

o blog de xesús lópez dijo...

Sí, Lobo, todos son lo mismo, partido único.
El discurso diferente puede ser simple maquillaje para un decorado de risa.
El ciudadano común es el realmente oprimido.
Sus señorías, que se atrevan a declarar lo que tienen en paraísos fiscales, que seguro que más de uno ha de tener en los mismos la mayor parte de sus caudales.
Con lo fácil que sería convertir España en nuevo paraíso fiscal!.
Saludos cordiales.

o blog de xesús lópez dijo...

Yo también creo como tú, Candela, que han declarado lo que han querido.
Y que si tener dinero o patrimonio define a uno como de derechas, las mayores fortunas, según lo que parece una estúpida y coral declaración, están en la izquierda. Es decir: que Bono, Rubalcaba o la Cabrera son de derechas.
Saludos cordiales.

Natalia Pastor dijo...

A mi me parece correcto que publiquen sus patrimonios, siempre que se hagan desde el momento en que entraron en política.
Esa es la única manera de valorar y ver si se ha producido un enriquecimiento ilícito.
De todas formas, todo esto es una coña marinera; ahí está el multimillonario Bono sin justificar el origen de su cuantiosa fortuna en la más absoluta impunidad.

Y que decir de los 300.000 euros en su cuenta corriente,más pisos y garajes del castrista Llamazares.
Sin palabras...se queda una.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Natalia:
Llamazares debe debe estar ahora ensayando el número de la cabra para justificar su agnosticismo capitalista.
Bono seguro que se ha quedado cortito, como casi todos, pero el show éste que han montado debe estar condicionado por las eleccions, para asimilarse un poco a los ciudadanos que no tenemos la opción de ganar un dinero fácil como ellos ni disponemos de prebendas, de escándalo en muchos casos.
Todo parece una coña marinera.
Saludos cordiales.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Todos sabemos que los políticos llevan siempre el ascua a su sardina.
Todas esas declaraciones, así a bote pronto, no van a ninguna parte.
Tenemos el caso de Bono en anteriores legislaturas que declaró lo que declaró, ocultando otros bienes sumamente importantes, como un piso, y hasta la misma hípica. Terminó por descubrirse y según él, fue que se le olvidó. Y se ríe de los que piden que justifique su desmedido enriquecimiento.
Es toda una vergüenza nacional.
Que digan qué tenían cuando comenzaron su carrera política y lo que tienen ahora. Y esto con pruebas fehacientes.

Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Tienes razón, José Luís.
Yo les pediría más, porque todos ellos, presuntamente, han de tener sus buenos ahorros en paraísos fiscales. Que declaren las cuentas que puedan tener en Andorra, Gibraltar, Liechtenstein o en las Bahamas, por citar algunos nichos que se me ocurren.
Lo que ha sido bueno del escándalo de la declaración patrimonial es que todos aparecen consorciados, forman parte de un partido único.
Que no nos tomen por idiotas.
Un abrazo