domingo, 18 de septiembre de 2011

O imposto de Patrimonio

Estos dous chistes de Esteban en La Razón valen pra ilustrare o traballo actual. Certo que non se alude neles ó imposto de Patrimonio, pero sí á situación caótica que deixa ZP, ó que quer sucedere Rubalcaba, o químico prodixioso, a lebre.
Este é o discurso de Rubalcaba sintetizado polo mesmo humorista, mellor por certo que as súas intervenciós en plan madre Teresa de Calcuta.

Pontevedra, 19.09.2011
Entrada n. 1468 do blog
Artículo semanal

O imposto de Patrimonio,
por Xesús López Fernández

Á fin e tal como Rubalcaba lle tiña pedido a Zapatero, o imposto de Patrimonio foi restablecido polo Consello de ministros do pasado día 16. O argumento do candidato socialista era o de que por medio do mesmo vaise recaudar un “dinerito” pra invertire na creación de emprego xuvenil, afirmación que parece un tanto infantil. Este imposto asusta polo seu carácter confiscatorio e non poucos políticos, periodistas e homes de finanzas definíronse en contra da súa reimprantación: Rajoy defíneo claramente como “un imposto que castiga ó que aforra e premia ó que non aforra”. Unha mala noticia, unha clara contradicción recuperalo pouco despois de o ter abolido, cando ademáis parece que esta figura impositiva non existe nada máis que en Francia (cun gravamen moi inferior ó que agora establece España) ou na India, según matizou Durán i Lleida, que o define como unha barbaridade, aposta puramente demagóxica prás elecciós do 20-N que grava rendementos que xa tributaron.


Poderiamos traer aquí outras opiniós que coinciden coa do líder catalán, pero o máis grave do tema é o posible efecto deslocalizador das grandes fortunas, sobre todo nun país como o noso, públicamente endebedado en 700.000 millóns de euros e cun déficit previsto pra este ano de 60.000 millóns. A recaudación estimada por medio deste imposto non pasaría dos 2.000 millóns de euros, menos do 0.3% do total da débeda que non vai compensa-lo seguro éxodo das grandes fortunas, que pode que xa non volvan despois da medida agora adoutada. Non é tanto cuestión de aloumiñar ós ricos pra que non marchen como de non lles cobrar por terceira vez e de non inventare un imposto que penalice o seu aforro, patrimonio moitas veces reunido como consecuencia de que o seu propietario viveu inmerso na cultura do esforzo e do traballo continuado. Pero estamos a dous meses dunhas elecciós que non pintan ben e parece oportuno retoma-la dialéctica demagóxica de ricos e probes, cando o país ten censados cinco millós de parados a consecuencia do desgoberno existente.


Chegamos xa a unha situación na que a rabia do cidadán que traballa e produce (en calquer país) é indescriptible, porque ve o saqueo que do froito do seu traballo, boa administración e aforro fan os “avutres políticos”, parasitadores dunha sociedade que non saben administrar e que van terminar por arruinare, como xa ten acontecido na maior parte do mundo […] onde os casos conocidos de diversos países (Irlanda, Grecia, Portugal, Islandia….) e outros que, nun claro efecto dominó, levan o mesmo camiño, según cita Antonio García Fuentes en elaleph.com, que ademáis insiste en que só Islandia soubo sentare no banquiño ós culpables que van ser xuzgados, agardando que de forma exemplarizante. Eso ven ser un logro da sociedade daquel país, pero en España, según denuncia Daniel Montero en Portal Libertario, con datos abundantes, ser político é un auténtico chollo. De momento está en marcha unha denuncia, a recadádiva de 500.000 sinaturas prá promoción da oportuna iniciativa parlamentaria en contra da pensión vitalicia dos políticos.

Pero un artículo de Carlos Ruiz Miguel (“De sirvientes a señores”, ABC do 17.09.2011) inclúe uns matices que nos valen pra comprendermos o caos político no que vivimos, do que o imposto confiscatorio do Patrimonio é unha derivada. ¿Qué aconteceu? Que os ministros esqueceron a etimoloxía da palabra que os define, que ven do latín “minister”, “servinte”; que emparentadas con esta palabra están outras verbas como “menos”, “menor”, “miniatura” ou “minúsculo”. ¿Qué ten acontecido pra que os que naceron como “modestos”, “menores” ou “servintes” se teñan convertido en casta privilexida e altiva? A resposta, dí o autor, é que a política deixou de ser un servicio; agora é unha saída pra poder vivire moi ben a costa dos demáis. O imposto de Patrimonio, que pouco lles vai valer, maza nos “ricos”: unha especie de parto dos montes, pouco “dinerito”, Rubalcaba dixit, que pode ir en contra súa o 20-N.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

¿De donde habrán sacado a Zapatero, de que mundo ha salido?

o blog de xesús lópez dijo...

Yo me pregunto, Lobo, cómo la gente se ha dejado engañar con sus soflamas demagógicas y le han votado, además del apoyo de vascos y catalanes. Y de Izquierda Hundida.
Todos los que han apoyado al cretino de ZP (que parece un invento diabólico) son tan culpables como él de la destrucción del país.
Saludos.

José Luis Valladares Fernández dijo...

En tiempo de nuestros abuelos, solía decirse "piensa mal y acertarás". Hoy en este sentido hemos avanzado mucho y ese dicho queda claramente superado. Y más si andan de por medio mentes tan malévolas y liantes como la de RuGALcaba.
Hoy ya hay que decir "piensa mal y te quedarás corto". Yo creo que ese genio del contubernio y de los chismes va buscando que los pocos ricos que van quedando, que cierren sus empresas y se vayan al extranjero, para así poner más dificultades al PP si gana las elecciones. De personajes como RuGALcaba se puede esperar todo lo que sea nalo.

Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Yo quisiera oir al PP un claro mensaje de regeneración fiscal, que pasa indudablemente por la supresión definitiva de este impuesto y el de sucesiones, que también es confiscatorio.
Aunque Rajoy hizo una auténtica cruzada en el 2003 para la supresión del mismo, por lo menos su casi total condonación por medio de la reducción que podían disponer las autonomías recaudadoras, en Galicia se ha venido actuando de forma inicua.
Ahora tiene Rajoy la ocasión de prometer la supresión general de dicha figura impositiva en el caso de salir vencedor en las próximas elecciones y aunque le pese a muchos de sus barones que no tienen la capacidad gestora de Aguirre.
Un abrazo, amigo.

Herep dijo...

La gente prefiere evitar los problemas, no afrontarlos... y con Zapatero, el Presidente Felón, nunca se ha tenido más cintura para esquivarlos... o, simplemente, negarlos.

Durante estos años, la única cosa clara y concisa que se puede sacar de este Gobierno es su capacidad para derrumbar la Nación.

Un saludo.

o blog de xesús lópez dijo...

Manuda herencia, Herep, nos han dejado! Y veremos qué pasa el 20-N. Todos están muy cachondos, en la seguridad de que se van sin responsabilidad, blindados judicialmente.
Malo si en un futuro próximo la sociedad española no consigue cambiar el sistema y que la cárcel se abrar para algunos de ellos.
¿No estuvieron en la cárcel Barrionuevo y Vera, y Roldán?
Un cordial saludo

Natalia Pastor dijo...

Es simple estrategia electoral, pero sirve como anzuelo hacia las piezas que Rubalcaba quiere atraer para sí:la extrema izquierda y el movimiento perroflauta.
Estos acaban volviendo a resucitar el discurso de la "lucha de clases"...

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Natalia:
¡Claro que todo es demaogia! Menos mal que el PP se ha atrevido a decir que el caso Fasán sigue abierto. Queno lo cierren en falso si ganan las elecciones.
A ver qué pasa...
Saludos cordiales.