CLONMACNOISE, MOHER, KNOCK

 En Clonmacnoise, un pequeno museo protexe algunhas pezas. Ésta debe ser unha das máis altas das cruces celtas conocidas.

 Panorámica con divesas cruces. Ó fondo, o río Shannon. O día estaba espléndido.

 Como se pode apreciar, a cruz que rodea o grupo recolle unha serie de releves relacionados con esceas bíblicas. 

 Unha perspectiva das ruínas dos vellos templos. 

 Un torreón defensivo convive coas cruces celtas.

 Nova perspectiva do desfile de cruces, porque parece un desfile alineadas como están.

 Outro enfoque no espacio anterior.

 Algunha luz benfeitora debe seguir arrolando estos restos venerables.

 Ou estos outros.

 Seguimos no lugar, no que descobrimos outro torreón.

 Cruz con motivos celtas.

 Irlanda coida a riqueza primaria. Gando mostrenco, parece que sen cornos, pasta perto dos acantilados, unha lección pra aprender polos nosos políticos, que non souberon tracexar unha política agrogandeira pra Galicia. 

 Como se fose unha citania galega, na foto aparecen reconstruídas casas circulares daquel convívium de Clonmacnoise. Parece que estamos no Cebreiro ou en Santa Tecla. 

 Esculcadoiro ordeado construir por Cornellius O´Brien, no 1835, a chamada O´Brien´s Tower, que xa daquela coidaba o turismo nos acantilados de Moher. 

 Acantilado de Moher, paraíso das aves atlánticas. 

 Outra toma da O´Brien´s Tower.

 Grupo escultórico en memoria da aparición da Virxe, San Xosé, San Xohán Evanxelista... 

...e Xesús, na forma de Cordeiro coa cruz. En Knock.

Pontevedra, 7.10.2013
Entradan.1711 do blog
Artículo semanal, colaboración no Diario de Pontevedra.

Clonmacnoise, Moher, Knock,

por Xesús López Fernández

            No noso itinerario de peregrinaxe pola Irlanda católica, o día 22.09 paramos no que queda do complexo paleocristián de Clonmacnoise (Cluain Mhic Nóis en gaélico), fundado por San Ciarán no centro xeográfico do país (ano 548),  un dos máis antiguos cenobios do país á par que forxa no asentamento do Cristianismo na illa, que permanece cristiá na actualidade. Tivemos sorte i ese día todo o conxunto monumental locía espléndido sobre o río Shannon (o máis longo do país), testigo da Igrexa alí nacente no século VI, e dos moitos ataques sofridos polo enclave conventual ó longo da Historia, uns trinta: normandos, vikingos, irlandeses, colonizadores ingleses. Pero a súa situación na encrucillada das principales vías de comunicación facilitaría o  crecemento do centro relixioso, tamén cultural, político i económico, cita obrigatoria de moitísimos peregrinos durante a Edade Media. O seu desenvolvemento arquitectónico configuraríao máis como pequena cidade que como  mosteiro tradicional.

            As ruínas que hoxe se aprecian, de pedra, son das construcciós que a partir do sec. X irían sustituíndo ás primitivas de madeira, mesmo os torreós de vixiancia que alí permanecen.  No lugar fóranse asentando un gran número de laicos, que convivirían no mesmo cos monxes: un conxunto ateigado de templos de pequenas dimensiós, e vivendas. Aínda sendo precario o seu estado de conservación, a presencia daquelas ruínas venerables nunha gran camposa na que parecen nace-las cruces celtas, é impresionante. Por certo que en Clonmacnoise existe a Cruz Vella celta máis alta das conocidas. “Prós que ven nas cruces celtas símbolos nazis” lembremos que a “Cruz das Escrituras”,  das mellor conservadas, de pedra arenisca, de catro metros de alto,  está labrada en estilo prerrománico por tódo-los seus lados, con representaciós de numerosas esceas bíblicas, dispostas en paneles cadrados. Estas cruces, no centro, aunan o motivo celta do disco solar coa coroa de espiñas, símbolo cristián.

            Poderiamos seguir coeste tema, pero continuemos cara outras metas dese día: os acantilados de Moher e o santuario de Knock…Os acantilados de Moher son unha notable atracción turística. Elevados a 120 mt. no punto de Hag´s Head, ocupan oito kilómetros de costa ata acadare unha altura de 214mt. No lugar visitado existe unha torre circular, O´Brien´s Tower, así chamada porque foi Sir Cornellius O´Brien, no 1835, o que dispuxo a súa construcción, xa daquela, como esculcadoiro prós centos de turistas que acodían ó lugar. Dende esa torre pódense ve-las Aran Islands e a Bahía de Galway. Estos acantilados, en gaélico Aillte an Mhothair, que quer decir “acantilados da ruína”, aparecen en diversas producciós como extras, reconvertidos en Acantilados da Loucura na película “La princesa prometida”, do ano 2008; tamén como locación do film “Harry Potter e o misterio do príncipe”. E máis. Paraíso de aves mariñas, é espacio protexido pola UNESCO.

            Santuario de Knock. En hora xa crepuscular achegariámonos a ese lugar, no que celebramos unha eucaristía. O santuario é famoso por se ter producido alí a aparición da Virxe, San Xosé, San Xohán Evanxelita e Xesucristo (como Cordeiro), ás oito do serán do 21.08.1879 e ó longo de dúas horas nas que quince persoas, homes, mulleres e nenos, foron testigos da aparición. Xohán Paulo II, no ano 1979, e a madre Teresa de Calcuta, no 1993, visitarían o lugar, hoxe convertido en santuario nacional ó que acoden peregrinos de todo o mundo. Un grupo escultórico representa a aparición, San Xohán vestido como bispo, cun libro na man esquerda, coa man dereita levantada, como se estivese predicando. O lugar, que recibe anualmente sobre millón e medio de peregrinos, está incluso doutado de aeroporto… E continuamos camiño cara Sligo, onde tiñamos previsto pasa-la noite pra, no día seguinte, achegarnos a Donegal i entrar no Ulster, Irlanda do Norte, onde nos agardaban gratas sorpresas. Entrabamos na noite. Desaparecido o sol, a luz, a paisaxe perdía tamén o seu verdor.