O Profesor Bermejo e o Equilibrio Esgazado

O profesor Don Francisco Bermejo Martínez exerceu o maxisterio na súa cátedra da Universidade de Santiago dend´o curso 1951/2 ata a súa xubilación. Os últimos anos da súa vida dedicounos ó estudio da contaminación de Galicia e á Ecoloxía. A el vai dedicado este artículo que coido non ha se-lo único. 

Pontevedra, 29.10.2013

Entrada n. 1714 do blog

Artículo semanal previsto pró 28.10.2013. 

 O Profesor Bermejo e o Equilibrio Esgazado,

por Xesús López Fernández

            No ano 1994 editouse “El Equilibrio Roto”, do profesor Francisco Bermejo Martínez, no que se recollían unha serie de artículos da súa autoría, un deles co título, precisamente, que agora se daba á publicación de El Correo Gallego, promovida polo Consorcio de Santiago e a Universidade de Santiago de Compostela. Non é parte menor no libro o prólogo que fai Xerardo Estévez Fernández, o daquela alcalde e presidente do Consorcio da Cidade de Santiago, que comeza por se referir ás cidades como realidade viva e presente á par que espacios prá memoria, porque a conciencia cidadá, en gran medida, constrúese co pouso que moitas lembranzas, compartidas por un gran número de persoas, van creando; conciencia social evidenciada nunha certa manifestación espiritual de urbanidade que nos fai sentírmonos psicolóxicamente partícipes dun mesmo espacio e sentimento de identificación.

            Alá polos noventa conocín ó profesor e sei do seu compromiso coa Ecoloxía, algo que Xerardo Estévez confirma cando fala da súa preocupación polo presente das cousas e de cómo o seu interese concentrouse nunha cuestión tan trascendental como a problemática medioambiental, ata o punto de que as súas opiniós e peocupaciós eran, en gran medida, unha aposta polo futuro. A recadádiva dos artículos recollidos na edición que comentamos, a súa lectura, faise recomendable especialmente prós políticos con mandiño que falan de pseudoecoloxía; permitiríalles entrar de novo en contacto cun pensamento vivo, cunha preocupación presente nas asociaciós que, pola vía da acción popular, non dubidan en denunciaren situaciós extremas acaídas polo abandono dos gobernantes dos seus deberes como vixiantes da natureza; como se os partidos todos perderan a virxinidade en materia ambiental. Non apostan pola rexeneración que tentaba promove-lo prof. Bermejo.

            O Decano da Facultade de Químicas da USC, Juan Manuel Antelo Cortizas, fai tamén, na presentación do libro, un estudio do currículum do prof. Bermejo, do que chega sinala-la súa “valentía” por ser pouco habitual no mundo científico a utilización dos medios de información pública pra expresare dun xeito inmediato a opinión sobre temas ambientales conflictivos. E así, varios dos artículos do profesor son os únicos públicados sobre algún dos temas analizados, pois no mundo académico rara vez se vai máis alá da exposición de declaraciós de principios en sentido amplio. I é frecuente refusa-la publicación de artículos de opinión sobre catástrofes marítimas onde poida haber presencia de productos químicos contaminantes, ou sobre problemas de desgarro ecolóxico derivados da instalación de industrias sucias. O traballo informativo, divulgador, levado a cabo polo profesor Bermejo; a súa autorizada opinión bateu sempre contra os intereses dos clústers que nalgún momento  acometeron un labor soterrado pra aillar ó científico que denunciaba situaciós intolerables.

            Pontevedra é un dos espacios onde se dan situaciós límite que o prof. Bermejo conocía ben. Hoxe parece non haber volta na recuperación ambiental da ría, de cada volta máis traicionada. Os temas Ence-Elnosa, a edar d´Os Praceres, os deshonestos recheos portuarios e novas invasiós do cauce do Lérez, o ferrocarril a Marín, a propia autovía ó servicio da Autoridade Portuaria, nalgús casos sentenciados polo TS, son asuntos nos que os políticos simulan non ter poder de decisión no seu permanente xogo coa mentira…. Hoxe, cando se anuncian novos e inadmisibles pactos prá entrega da ría, do que foi ría, ós clústers, carecemos do aval de homes que, como o prof. Bermejo, avisaron do mal con total independencia. Hai que volver sobre o seu testimonio e sobre o acoso do que foi víctima, ata o punto de que tentaron invalidalo pola súa denuncia do peligro representado pola nube tóxica nacida do Casón na madrugada do 10 ó 11 de Decembro do 1987. O vento, na ocasión do Este, foi providencial prá vila de Fisterra, según o profesor denunciou daquela, claramente.