Ébola e miserias

O estado de saúde do padre Pajares é delicada i está vivindo momentos decisivos, loitando contra a terrible enfermedade.  O padre é todo un referente en Liberia, 50 anos entregado ós máis necesitados. 

Pontevedra, 11.08.2014

Entrada n. 1775

Artículo semanal

Ébola e miserias,

por Xesús López Fernández

            A pasada semáa foi noticia tensa o traslado a España dun enfermo de ébola, o toledán padre Miguel Pajares, da Hospitalaria Orde de San Juan de Dios, a obra do granadino San Juan de Dios reconocida en máis de corenta países polo sobrenome italián de Fatebenefratelli, “os irmáns que fan ben”. O home, que con 75 anos de edade seguía traballando de forma leda e comprometida cos máis necesitados, é unha das seis persoas que estaban ailladas dend´o un de agosto no hospital de San Xosé de Monrovia (Liberia). Tiña pensado regresar a Madrid no próximo mes de setembro. Agora foi necesario trasladalo, nunha situación extrema e cuestionada, cando a OMS ven de declara-la situación de emerxencia pública sanitaria internacional, na que o importante é interrumpi-la cadea de transmisión da enfermedade, según declaraciós da responsable da OMS, que tamén aclarou que o ébola pódese curare e que o importante é que os infectados sexan conducidos inmediatamente a un hospital.

            O hospital Carlos III, onde está ingresado o padre Pajares, dispón xa do medicamento experimental. El e outros misioneiros españoles infectados parece que permanecen estables e que a súa saúde non ten empeorado. Vergonzosamente, pró regreso do padre Pajares tense considerado a posibilidade de pasarlle a factura á Orde de San Juan de Dios, algo que Xosé Luis Barreiro Rivas define como miseria humáa e política que subxaz tras esta actitude douda, xangal, como tamén a terrible e consecuente presunción de que a inmensa maioría dos españoles desconocen que a mencionada orde, exemplo de solidariedade i entrega é un dos timbres de gloria deste país, que tería de se sentir orgulloso das súas ordes relixiosas, e nunca se ten perguntado qué farían Francia, Alemania, Inglaterra ou os Estados Unidos (sóo Italia se nos pode comparare) se das súas xentes e dos seus sabios tivesen agromado os xesuítas, os dominicos, os mercedarios, os xerónimos, os carmelitas descalzos, os agostiños recoletos, os hospitalarios de San Juan de Dios e tantas outras instituciós que foron cumio do servicio, erudición e caridade en todo o mundo. 

            Coido que Barreiro acerta cando dí que esos sentiríanse en débeda do seu labor. Pero ós nosos políticos e analistas, ignorantes onde os haxa, doulles por converti-la descristianización na imposible identidade de España. Pode ser unha impronta que tentan marcare os propagandistas do laicismo radical, no que desta volta parece abrevan moitos dos que fan carreira na política e que, doutro xeito, non terían emprego. Por eso andamos decote con estas estupideces e a ministra Ana Mato arrandeouse ó cuestiona-la asunción polo Goberno dos gastos da viaxe do padre Pajares. Finalmente, o Goberno actuou correctamente, aínda que quede un certo tufo porque temos sustituído os valores de sempre por trapalladas “correctas” que a nadie convencen.     

            Según comenta outro articulista, Paco Sánchez, o pobre do padre Pajares ten cometido varios erros imperdoables. Un deles o de ser vello, pois é case seguro que ninguén discutiría a repatriación dun rapaz ou dunha rapaza que andivesen por alí turisteando a pobreza, sen ánimo de permanecer, e aí está o segundo erro: que se fixo vello consumindo cincoenta anos, enterrando a súa vida alí. Se se tivese convertido en deportista de elite ou tivese gañado algunha bota d´ouro ou unha copa do Mundo, tragueriámolo doutro xeito. Pero, non, nestos cincoenta anos o padre Pajares tense dedicado a coidare a xente que nadie quería, por ser misioneiro, o seu erro terceiro. Pode que a algús caladiños lles pareza inmoral tanto lío por un misioneiro católico e a costa do erario público. Outros perguntámonos se non é o erario público o que satisfaz o gasto do traslado aéreo dos políticos en campaña. ¿Non terían que paga-los partidos?

addenda: o padre Pajares finou esta mañá, 12.08.2014. Noticia de El Mundo