viernes, 29 de abril de 2011

SOS POR UN PARQUE

Ésta é a realización urbanística posiblemente máis perfecta dos últimos 50 anos, en Pontevedra. (clicade sempre nas fotos, pra velas a tamaño de pantalla)

A obra, realizada según proiecto dos irmáns Sarandeses, ámbo-los dous arquitectos que dominaban o paisaxismo. O proiecto integraba, integrou, o barrio de Campolongo co centro da cidade, e puxo unha nota verdadeira de calidade. As pedras que se ven no centro da fotografía, ordean unha fonte íntima tal como se aprecia na penúltima das fotos. Dende hai algún tempo parece qu´o goberno local a mantén sen traballare, presuntamente pra que non se estableza a comparanza antre ela e o que dou de sí unha nova fonte, un enxendro especie de mal plaxio do que é esta fonte, na Glorieta de Compostela, que pode chegare a compromete-las fachadas de algunhas casas cando traballa á máxima potencia. Obra sobredimensionada pró entorno no que está situada, non como a que se ve nestas fotos.
Outra perspectiva do mesmo espacio.
O chan deste parque resiste como o primeiro día. Non acontece como na Alameda de Pontevedra na que, con máis de cen anos, non dan acertado cun pavimento terreiro permanente. Esta é a fonte do parque da praza de Galicia a traballar. Miles, talvez miríadas de burbullas a xogare, como a formaren unha nube baixa sen molestare ás xentes que se sentan nos bancos do entorno Outra perspectiva do mesmo espacio, que realmente forma un contínuum coa arboreda toda da rúa García Sáchez e os seus ensanches, nos que toman protagonismo algunhas cerdeiras de flor, liquidámbares, algún acebo e, contra a igrexa de San Xosé, realmente outro espacio, liriodendros, ginkgo bilobas, albizias e diversas especies de coníferas. E a gran riqueza de paxaros.

Pontevedra, 29.04.2011
Entrada n. 1.424 do blog

SOS POR UN PARQUE,
 por Xesús López Fernández

A campaña electoral pontevedresa é sosa. Sosa sosa, según a define un dos grupos que se presenta. Pero o PP pode estar a cometer un grave erro ó levare no seu programa a promesa de reconfigurarar esta praza pra convertila en espacio máis amable. Un disparate porque amable xa o é. E posiblemente é o lugar de Pontevedra con máis concentración de paxaros. Resulta un gozo sentarse nun dos seus bancos, sobre todo pola mañá, acollido á sombra e percibir cómo cantan os merlos e outros paxaros, talvez paporrubios, xílgaros. O outro día pareceume oí-lo canto do cuco, que xa case non se sinte. I eso é grave porque "en Abril, ou o cuco ou a fin". Quer decir, que se non canta o cuco pode se-la fin do mundo.

Pois con esta praza e mái-lo entorno, onde se prantaron coido que catro especies de freixo, árbores semimaduras traídas dun viveiro holandés, xa no seu primeiro ano comezaron a nidifica-los paxaros. Costara cada árbore 50000 das antiguas pesetas, bastante máis baratas que non un amago de prantación/reposición feito na Alameda dunhas cantas árbores mal seleccionadas, que nalgún caso non prosperaron. 

A obra, concebida no mandato de Rivas Fontán, tivo nemigos dentro da propia casa consistorial e procuraron algús imbéciles que a obra non chegara a se consolidar, mantendo catro puntos d´entrada ás súas rúas perimetrales por tres de saída. Cando se modificou ese criterio todo mellorou: tres puntos d´entrada por catro de saída foi unha medida dabondo pra que xa non houbese atasco de nengún tipo. O parque, que mantivo un cinturón periférico de vexetación aillante, que limitaba a visión dos vehículos e o seu ruído, carece hoxe do mesmo. A peatonalización da praza de San Xosé/Calvo Sotelo, deriva cara o lugar, que contornan, os vehículos que antes saían cara a avenida de Salvador Moreno, agora de Rosalía Castro como consecuencia da "depuración" emprendida polo goberno roxo da capital en relación con certos nomes.

Tamén houbo un momento de demencia municipal no que se intentou promover un aparcamento soterraño no lugar e, curiosamente, ós dous días de apuntarse a idea xa estaban redactádo-los planos, o que mostra a carga de irracionalidade que existía, xa, nos servicios técnicos do Concello e que os plans levaban tempo elaborados .Aquelo trouxo como consecuencia unha campaña de sensibilización veciñal: crespós negros nas árbores, os veciños a faceren garda noitarega, etc. Quero pensar que a idea de Telmo Martín non é máis que unha arroutada e que se lle ha pasar, pero polo pronto aí pode haber xa unha bolsa de votos que deriven cara outra opción, como en relación coa sua teima de levare Ence a Bora-Marcón, pero eso xa foi tratado no post anterior, "A gran deboura".

Os partidos que queiran sumar deberan, deberían, asumir un programa "verde e conservacionista". O contrario vai traer como consecuencia unha maior degradación medioambiental da cidade. Por certo, hoxe á mañá, nun momento con vento ábrego, chegaba de Lourizán o pestazo de Ence, a maldición que nos botaron no ano 1963.

4 comentarios:

candela dijo...

Que cosa más rara, aquí acaban de remodelar un parque del centro y han puesto una fuente similar a la de las fotos, aunque hay menos arbolado por motivos obvios. Y resulta que allí hablan de quitarla.

Supongo que los vecinos, algo tendrán que decir, porque sería una lástima, además en España si se quiere conseguir algo no hay nada como unas elecciones próximas. Espero que el tema no prospere.

Un saludo Xesús.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Este parque es una bendición y creo que la realización urbanística más perfecta de Pontevedra, de los últimos cincuenta años.
Pero hai espíritus que todavía no han entendido esta realización y que se lo quieren cargar, sustituyéndolo por un espacio más amable, dicen.
En estos momentos es la idea de un hombre ligado al mundo del ladrillo, cuestionado desde diversos sectores.
Evidentemente no trae un mensaje regeneracionista.
Saludos.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Yo no se por qué, pero se da la ckircunstancia de que la mayor parte de los políticos tienen un cacao mental extraordinario. Si hay algo mal, no se preocupan de repararlo o mejorarlo. Y cuando hay algo que está bien, que los ciudadanos así lo aprecian, entonces quieren cambiarlo. ¿No hay manera de hacerles ver que hay muchas cosas en Pontevedra mejorables y que dejen de tocar la gaita intentando cambiar lo que los ciudadanos no qu ieren cambiar?

Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, José Luís:
La agresión al patrimonio urbano ha sido una constante. Este parque ha sufrido ya algunas agresiones, pero se mantiene en situación estable, tal vez mejorable.
El candidato del PP, que podría ganar por goleada a poco que asumiese el Estado de derecho es un h ombre que ha hecho su fortuna con el ladrillo.
Quizá sea eso lo que le obligue a cometer errores de programa y campaña.
Saludos, Xesús.