viernes, 22 de abril de 2011

VÍA CRUCIS NO COLOSEO ROMÁN

Fotografía do Coloseo román, ano 2007. Neste esceario celebrouse hoxe un Vía Crucis multitudinario e podemos decir, tamén, que multiétnico. (Clicade sobre as fotos pra velas agrandadas).
O entorno do Coloseo e do Arco de Constantino estiveron concurridísimos, a xente apiñada durante a celebración do Vía Crucis este 22.04.2011.

Nova vista do Coloseo. Ó fondo, o arco de Constantino.

Outra vista do Coloseo.

Arco de Constantino. Coa conversión ó cristianismo deste emperador, o idioma da Igrexa, ata ese momento o grego, pasa a se-lo latín.

Vista dend´o camiño de sobida ás catacumbas que visitamos. Reparemos na conservación do capital natural, no respeto da natureza.


Mosaicos ante a entrada dunhas catacumbas que miden máis de vinte kilómetros por pasadizos soterrados, construídos en catro niveles. Non está permitido tirar fotos no circuíto habilitado prós visitantes, que sí poden, en pequenos grupos, celebrare misa nalgún dos espacios, pequenos altares, reservados.
Nesta outra fotografía aprécianse algunhas inscripciós en lingua grega. Xesús, que morreu un Venres, vai resucitare ó terceiro día e sucederanse unha serie de encontros cos seus discípulos. Dend´a súa Ascensión, os cristiáns agardan a Parusía, o seu retorno triunfante. Esa é unha verdade doctrinal, que está no Credo. Sobre da Parusía fala o Apokalypsis de San Xohán, que por algús non é considerado libro profético e sí como un libro de cartas en clave dirixidas ós cristiáns das catacumbas, tesis abonada por Stanislas Gyatt, distinta da de Leonardo Castellani ou do propio cardeal John Henry Newman, cuios libros non perderon frescura. Diremos, si acaso, que pra Stanislas Gyatt a Besta foi o Imperio Román, porque os valores alfanuméricos dos nomes dos emperadores suman, xustamente, 666. Pero, en fin, aínda así a Besta pode estar por chegare neste tempo de apostasía tan xeneralizada, e pode estar á vista, concretada no noso tempo.


Pontevedra, 22.04.2011


Entrada n. 1421 do blog


VÍA CRUCIS NO COLOSEO ROMÁN,

por Xesús López Fernández

Puiden ter traído aquí fotografías da Vía Dolorosa de Xerusalén, vía crucis que recorrín no ano 2009. Como a paisaxe cambiou radicalmente na cidade santa, moitos dos lugares que se describen nos Evanxelios están desta volta integrados no propio templo: o lugar da crucifixión, o sepulcro, etc. É máis: son cinco as estaciós que se sitúan no interior do propio templo.

A igrexa veu celebrando dend´os primeiros tempos a devoción do Vía Crucis, en Xerusalén, nos lugares nos que tiña acontecido. Pero é a partir do 313, coa libertade que prá Igrexa veu representa-la conversión de Constantino e despois dunha estancia de Elena, a nai de Constantino, nos Santos Lugares, cando se incrementou a devoción en torno á pasión e cruz do Señor. Moitos viaxeiros italiáns que tamén visitaran a Terra Santa intentaron imprantare esa devoción nos seus lugares de residencia.

É nos séculos XII e XIII cando San Bernardo, San Francisco e San Buenaventura fomentan a devoción afectuosa á humanidade de Cristo e ós misterios da súa vida. Esto veu preparando a configuración do Vía Crucis ata o século XV. Del iríanse derivando diversas devociós en séculos posteriores: "as caídas de Xesús", "os camiños dolorosos" de Cristo; a devoción ás "paradas de Xesús". En fin, que na evolución do Vía Crucis ata a forma na que hoxe o conocemos, como que en tempos contabase como primeira estación a despedida de Xesús da súa Nai; outras veces foi o Lavatorio dos pes dos discípulos, algo ocurrido na última cea; tamén a agonía en Getsemanía ou a condena a morte por Pilato.

O Vía Crucis tradicional, na forma na que chegou a nós, configuraríase no século XVII, en España, principalmente da man dos PP. Franciscáns. Pero o Vía Crucis bíblico, o que ten vido introducíndose dend´o último cuarto do século XX non tenta abolire o tradicional, senón arrequecelo, sustituíndo algunhas estaciós que non constaban nos evanxelios por outras que sí constan. Así suprímense as tres caídas do Señor, o encontro coa súa Nai e a escea da Verónica; insírense, en cambio, a agonía de Xesús no Horto dos Olivos, a traición de Xudas, a condena polo Sanedrín, a negación de Pedro, a flaxelación e coroación d´espiñas, a promesa do Reino ó bo ladrón, María e Xohán ó pe da cruz.

Na tradición do Vía Crucis do Coloseo, teñen participado diversos papas. E inserimos un enlace que fai referencia ós últimos celebrados paixos presidencia de Benedicto XVI e Xohán Paulo II. O enlace é dos Servicios Informáticos da Santa Sede.
-Enlace:

2 comentarios:

José Luis Valladares Fernández dijo...

La celebración del Viacrucis, es una práctica religiosa muy extendida y que los cristianos realizan con mucha devoción.
Además de ser una oración piadosa que rememora el camino de la cruz, es tambien una fuente artística. Las escenas del Viacrucis ha dado lugar a obras de mucho valor artístico tanto en pintura como en esculturas. Las procesiones de Semana Santa pasea por las callesobras muy valiosas inspiradas en esas escenas.
Saludos cordiales

o blog de xesús lópez dijo...

Totalmente de acuerdo, José Luís.
Me llamó la atención ver cómo ayer, en las escenas televisadas del Vía Crucis del Coliseo romano, existía una especie de plasma unificador, de devoción profunda, nexo de unión entre gentes de diversas razas que siguieron con atención toda la ceremonia.
Saludos cordiales. Xesús