domingo, 15 de septiembre de 2013

ANDA O DEMO POLO MONTE





Lume forestal en Galicia. A foto primeira corresponde ó incendio das Fragas do Eume, o pasado ano; a segunda foto, incendio en Boiro.

Pontevedra, 15.09.2013
Entrada n. 1706 do blog
Artículo do pasado 9.09.2013, no Diario de Pontevedra

Anda o demo polo monte,
por Xesús López Fernández

            Case tódo-los anos prometen novas medidas contra o lume,  plans de pevención que parece sí van funcionar. Despois do terrible 2006, no que viñeron na nosa axuda xentes doutras autonomías, homes que incluso se “metían” materialmente no lume pra ver de apagalo, sen grandes resultados; á fin, sí, todo cinza e borralla: perdas en flora e fauna difíciles de cuantificar. Algún esquío fuxido do holocausto andaba atontecido polas veigas de Xustáns ou Taboadelo. O lume, como outravolta se reitera na nova campaña incendiaria que estamos a sofrir, intencionado. E quedan meses por dediante. Ademáis que o lume soe volver a montes xa estragados, como estos pasados días acontecía con Pontecaldelas (Silvoso, Barbudo, A Insua, A Roca e Reboredo), onde os demos encargados do traballo apresentaron unha factura de 600 has ou de 370 nos Ancares. É como se Lexión, aquel demo bíblico, (“o meu nome é Lexión porque somos moitos”) regresase de novo a Galicia, onde ten pasto fácil.
           
            Certo que cada novo ano anuncian medidas máis “eficaces”. ¡Se aínda non hai tanto tempo que se falaba dun aparato electrónico, un detector de fontes de calor incluso a distancias considerables, que serviría pra unha loita máis dinámica contra as lapas. Este ano ían patrulla-los nosos montes homes da Brilat da cabalo. Pero vése que o demo, Lexión, ten outras armas máis eficaces, que pode con eles. E Galicia (na que se debe atopar tan a gusto como en Galilea) arde de novo, cousa que hai poucos días negaba a conselleira do Medio Rural: “Galicia non arde, porque case tódo-los incendios quedan apagados no propio día no que se producen”. Pero sabemos que non é así e que non se está a traballar no deseño dun plan forestal que teña como fin certa a recuperación da nosa paisaxe; tamén un plan prá conversión dos nosos montes en algo certamente vivo e animado, en factor determinante da economía das nosas aldeas que tamén seguirían vivas, porque aí, sen entregar Galicia ós clústers, podería existir un manantial certo de traballo, simplemente sen afogar á natureza.  

            Cando alguén fala de intencionalidade incendiaria, pola hora e forma na que os incendios son declarados (cando Lexión actúa), hai que ter en conta a nugalla deses  voceiros que non souberon traballar na recuperación da vexetación climax. Lembremos unha vez máis e pra vergonza de máis de un algo do dito por Eduardo Galeano, uruguaio, ecoloxista convencido, nemigo de eucaliptus e pasteiras. “Nestas novas plantaciós non cantan os paxaros. Nada teñen que ver os boscos primixenios aniquilados, que eran como pobos de árbores diferentes achegadas ó seu xeito, fontes de vida diversa que sabiamente se multiplicaba a si mesma, con estos exércitos de árbores todos iguales, prantados como soldaditos en fila india e destinados ó servicio industrial”. O autor é conocido mundialmente pola su obra “Las venas abiertas de América Latina”, punto de partida da súa  permanente cruzada, do compromiso coa xente e o medio ambiente do que todos dependemos.

            Galeano tiña xa unha opinión moi clara no 1994 sobre a problemática ambiental, algo que o levaría a un activismo anticelulósico en contra da instalación no seu país de xigantescas fábricas de pasta destinadas a alimentar o consumo insustentable de papel e cartón nos países do norte. Eses dous proiectos (Metsa Botnia i Ence) forneceríanse de monocultivos de eucaliptos prantados en territorio uruguaio. “Pero resulta, di Galeano, que os banqueiros deixaron de lado a usura pra se consagraren á ecoloxía e a proba está: o Banco Mundial outorga xenerosos crétos prá forestación”. O Banco pranta árbores e suma prestixio nun mundo escandalizado polo arraso dos seus boscos. Conmovedora historia: o destripador distribúe membros ortopédicos antre as víctimas das súas mutilaciós. Pero ese destripador (Lexión podémolo nomear) tamén sabe, presuntamente, do lume pra que o seu “exército” conquiste aínda máis a nosa terra. Lexión se acomoda, parece, en Galilea e Galicia.   

8 comentarios:

Tellagorri dijo...

Deben de haber unos intereses económicos tan fuertes como los que han desforestado Brasil.
Merecen la pena de HORCA o GARROTE VIL quienes provocan estos infiernos.

Tengo entendido que el fuego ha llegado también a las rias baixas, a las playas de Carnota y Villagarcia.

o blog de xesús lópez dijo...

Tienes razón, Javier:

El de Carnota ha sido terrible y alguna mafia funciona allí. En 1989 ardían sus montes en el mes de octubre. Descubrieron entonces unos quince artefactos incendiarios.

Los incendios son el modo normal de expandir el eucalipto que usan estas bestias. La Xunta tiene gran parte de la culpa, porque eso es sabido desde hace mucho tiempo y no han cambiado de política forestal.

A las pasteras les conviene el bajo precio de la madera quemada y la multiplicación eucaliptera que sobreviene a los incendios.

Un cordial saludo.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Las imágenes de esos incendios son patéticas e inexplicables. ¿Cómo es posible que haya personas que provoquen esos siniestros tan brutales? ¿Será para protestar por tanta forestación con árboles que no son autóctonos? Es que es incomprensible.

Saludos

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, José Luís:
Aquí falta una auténtica política forestal más allá de la promoción del eucalipto, que para eso se ha subvencionado el abandono del campo, la muerte de las aldeas.
Un ingeniero de montes se atrevió a decirlo, creo que en los setenta por medio de informe secreto adjunto al inventario forestal:
"Son tres las formas de expandir el eucaliptal: por medio de semillas, por medio de planteles o por medio del fuego, habiéndose contabilizado por hectárea quemada de dicha especie hasta 22000 rebrotes de cepa."
Don Domingo Quiroga preguntaba en una de sus colaboraciones en La Voz de Galicia (tenía dos espacios, que eran realmente un mismo, titulados: "panes y peces" y "ni panes ni peces"), preguntaba, digo: "¿Quién puso la pira incendiaria?"
Esa pregunta la podemos formular de nuevo; los responsables son conocidos al no saber planificar el monte. Lo han matado, entre otras cosas para que nazcan más eucaliptos, de lo que se benefician los compradores a la baja....

Un abrazo

trillian dijo...

A estos degenerados(por no decir lo que pienso) yó no solo los metía en la cárcel, ademas de eso los ponia a limpiar y reforestar los montes hasta que estuviesen como antes.
Entre otras cosas los queman para que no sean parques naturales porque asi el gobierno tiene que cuidarlos, y parece que no interesa, el Galiñeiro en Vigo fué quemado estos días cuando iba ser declarado parque natural,y mas de lo mismo.
Sitios tan hermosos con unas vistas impresionantes, con una riqueza natural que no tiene precio.
NO TIENEN PERDÓN.

Biquiños Xesus

o blog de xesús lópez dijo...

Efectivamente, Trillian, propones una buena purga para esos desalmados; pero lo malo es que los incendiarios, por lo menos en muchos casos, pueden estar en nómina de algún clúster siniestro al que le importan un pimiento los parques naturales o la vegetación climax.
Hoy he tenido noticias de que en Lugo, en zonas de fragas y soutos, están intentando promocionar la plantación de eucaliptos.
Todo es una desgracia. A Galicia le faltan políticos que la quieran. Y ellos son, consecuentemente, la clave, los principales culpables.

Biquiños

MAMUMA dijo...

Minetras sea tan barato cargarse el monte, seguiremos así.

o blog de xesús lópez dijo...

Es barato y está promocionado. Seguiremos así. Hasta que acaben con Galicia.

Un saludo