Cara un novo tempo

Esto é Cuba despois de 56 anos de comunismo, experimento que algús tentan levare a cabo en España. Antre corrupción e dirixismos, todo é posible. Albert Rivera parece ten as ideas claras, outro discurso. 

Ciutadáns, Podemos, Vox, etc., son formaciós políticas novas que aspiran a medrar no desolado panorama político español, tomado pola corrupción. Albert parece ter unha clara mensaxe rexeneracionista. E o pasado 8.11.,  no novo programa de Tele5 "Tiempo Nuevo" citou dúas medidas prá rexeneración dos partidos; unha delas xa en vigor no seu partido, a de que os afiliados que estean imputados nalgunha causa xudicial non poden ser incluídos en listas electorales. En orde á transparencia propón tamén que os partidos deberían ser responsables subsidiarios nos casos de diputados ladrós, que se non poden devolve-lo roubado terían que se-los partidos os pagadores e, caso de non poder pagaren, poderían incluso (os partidos) entrar en quiebra. 

Albert Rivera declárase español, catalán, europeo. O seu antisecesionismo está claro, o seu discurso tamén. Co debate catalán ó fondo, optei por convertilo a el no protagonista principal do artículo.   

Pontevedra, 9.11.2014

Entrada n. 1788 do blog

Artículo semanal

Cara un novo tempo,

por Xesús López Fernández

Un pergúntase si España pode aínda ter salvación. Os cidadáns, moitos vivindo no umbral da pobreza porque non houbo verdadeiras políticas económicas nos últimos doce anos, poden ter caído na desesperanza. A maiores desa mala gobernanza, a xente non está conforme coa falta de ideas dos partidos pra acometere unha auténtica rexeneración do país, actualmente asolagado por un mar de corrupción que leva tempo sendo noticia de case tódo-los días. A rebufo da situación creada os dous grandes partidos, PP e PSOE, están a perderen moitos dos seus votantes e mesmo algús dos seus propagandistas. Pensan moitos que os partidos citados poden seguiren a facer goberno, coaligados, fórmula prá que apuntan a existencia de conversas, porque as enquisas do CIS estiman unha forte alza de Podemos, cuio programa non está claro e que mesmo asusta a un gran sector da poboación ó estare basado, según apuntaba este pasado sábado Albert Rivera en “Tiempo Nuevo”, nun comunismo trasnoitado que ve de difícil aplicación no noso tempo. Tamén o partido CIUTADANS, de centro e progresista, está crecendo, pero carecendo da estructura e financiación necesaria, non parece viable a súa presentación, nas municipales, en toda España, aínda que traballen nesa idea.

Albert Rivera falou na súa comparecencia da convocatoria organizada por Artur Mas, que según el ía de listo coa consulta do 9N e que cree “que as normas non van con el, nen as sentencias”. Afirmou que “el (Mas) di ser astuto, pero algús coidamos é un cobarde”, como tiña sinalado xa nun acto do partido celebrado o 8N, en Barcelona. Foi tamén moi categórico ó falare da corrupción, en Madrid ou noutras partes, “porque a porquería e a vasura non se tapan con nada e alcatrea en toda España” e apuntaba que os cidadáns están cansos deste tipo de comportamentos en política: “Hai un tsunami cidadán contra a corrupción que é estructural e non coiuntural”, matizou. Crítico coa falta de transparencia existente apuntou unha idea do seu partido: que nos casos de corrupción as formaciós políticas se obriguen solidariamente a garantiza-la devolución do roubado no caso de non lle resultar posible ós acusados. Si os partidos non están en condiciós de devolver, eso significaría a súa quiebra. A medicina proposta por Albert parece boa.

Na exposición de Albert Rivera o home avisou de que Podemos entra con forza, e CIUDADANOS. A el non lle dá medo que haxa máis partidos, incluso dixo que o seu partido e o de Pablo Iglesias teñen cousas en común, fundamentalmente democracia e cercanía; que Podemos teña sobrepasado as previsiós de CIUDADANOS explícase, dí Rivera, “en que o partido de P. Iglesias ten proposto dar pensiós universales a todo o mundo e nosoutros non. Eu podería ter proposto dar pensiós de 3.000 euros, pero non podería dalas. Eles din que sí e logo din que non, mais pra engañar ós españoles xa están os vellos partidos”. Sigue analizando a figura de Iglesias, do que dí que comunica ben e sabe transmiti-los seus intereses. “Lévao feito no seu espacio, pero discrepamos en dúas cousas: eu non creo que o comunismoe o intervencionismo do século XIX sexan aplicables no XXI, e tampouco no coqueteo co nacionalismo e o independentismo”. Incluso rubrica: “Gostaríame que Podemos non cometera o erro doutros partidos de esquerdas de se alinear co independentismo.

Se Podemos arrancou con forza, a súa mensaxe ten ido cambiando, seguramente pra iren aplacando medos, ata se ter definido como un partido que non é de dereitas nen de esquerdas, o que era a Falanxe. Pero na tele de Pablo Iglesias, La Tuerka, pode leer o que queira a súa apoloxía a Hugo Chávez: “Chávez es ya Bolívar, ya cabalga como estandarte y referente de su patria grande. Chávez es el pueblo”. Teñen definido a Pablo Iglesias como bolivarián, sen embargo ten afirmado tamén que non lle gostaría Venezuela como modelo de país pra España... Non se sabe o que nos vai trae-lo próximo ano. Cando algús dos propagandistas do PSOE, membros da Ceja de ZP, Miguel Bosé, Serrat, falan agora, ensalzan a figura de Pablo Iglesias. Con ZP non acertaron e a súa presencia no Goberno trouxo España á situación na que agora se atopa. O malo é que, ante o tsunami xa evidente, os grandes partidos parecen carecer de resortes morales, de recetas prá sanación que sí ten Albert Rivera, polo que se deduce do seu discurso sen demagoxia.