domingo, 7 de agosto de 2011

O Papa e a Xuventude

Confiemos nos efectos benéficos da edición española da Xornada Mundial da Xuventude, aínda que algús cretinos tenten dictarlle a Benedicto XVI un discurso no que non se fale da defensa da vida, nen da gracia ou do amor; que o Papa esqueza que está en terra de mártires, presentes xa no santoral non menos de 500 da colleita da Segunda República.
Pontevedra, 7.08.2011
Entrada n. 1458 do blog

Artículo semanal


O Papa e a Xuventude,
por Xesús López Fernández


Vaise celebra-la Xornada Mundial da Xuventude, en Madrid, antre os próximos 16 e 21 de agosto, o encontro de Benedicto XVI con xóvenes chegados de tódo-los continentes. 170 nacionalidades. Trátase dun encontro dende a libertade que moitos non entenden, pode que incluso por teren perdido a capacidade de ser libres, de respetare a condición cristiá dos que así se declaren. E diríase que lles molesta que veña o Papa ó noso país. Así, Ramón Jáuregui, ministro socialista ten recomendado que o Papa non fale de España ó longo da súa visita. O ministro reiterou o que xa sabemos, que España é aconfesional e que “leis como a do Aborto, Morte Digna, Igualdade de Trato, e calquera das que regule o Código Civil no marco das relaciós no que os españoles determinan a súa vida, fainas o Parlamento, non a Igrexa Católica. É incuestionable, dí o home, pense o que pense a Igrexa. Admitimos que a Igrexa poida dá-la súa opinión, pero quen decide é a soberanía popular”.

Talvez sexa a ocasión de traere aquí o tema da reconfiguración que da man de ZP estáse a producir no PSOE español como “socialismo antisistema”, que aquí non fixo a travesía do Bad Godesberg como o SPD alemán, que abandonou o marxismo e tomou como modelo inquebrantable o Estado de Dereito e renunciou a quebralo ou sobardalo en pos de calquer obxetivo utópico. O partido socialista español desarbolou practicamente o Estado e, prá súa salvación, busca a alianza con outras forzas antisistema, búrlase da soberanía popular. Pero Jáuregui afirma que hai que apoia-lo evento da XMX, importante prá Igrexa e pra España, que poden acodir a Madrid case dous millós de persoas, feito que vai colocar ó país no centro da noticia a nivel mundial. Non poucos analistas estiman que o acto vai resultar beneficioso fiscalmente, ademáis da proiección ó exterior da “marca” España, concitadas en Madrid máis de cen cadeas de televisión. ¡Xa pode brinda-lo Goberno a cobertura necesaria pra que o gran encontro de peregrinos de toda parte non resulte perturbado polos que preparan actuaciós contrarias ó seu discurso fraterno de vida, amor e gracia!.

O cardeal Rouco dixo que non toda a mocedade que está camiñando a Madrid é xente de fe enraigañada, algús talvez cun conocemento somero sobre as verdades da fe, da Igrexa e da súa historia, que incluso poden estar bombardeados con todo tipo de calumnias e medias verdades. Pero a “xornada” é a gran ocasión pra que moitos xóvenes escoiten de primeira man aquelo que a Igrexa ten que lles ofrecer. Son moitos os que viviron en xornadas anteriores, en Colonia ou Sydney, poño por caso, o encontro real coa gracia que cambiou as súas vidas de forma radical; que hoxe viven consagrados a Cristo, nalgunha das tenzas que a Igrexa coida, como sacerdotes ou na vida monacal. A XMX resultou pra eles unha viaxe á gracia, i éste parece se-lo desexo do cardeal Rouco. Pero, insistamos, parece que moitos queren cambia-lo discurso do Santo Padre, poñerlle cancelas. Molesta que miles e miles de mozos o reciban con ledicia.

Habería que decir moito máis, especialmente da historia das Xornadas, nas que todo o mundo pode ter cabida, en libertade, pero crúzase un tema: o dos indignados, ós que o Goberno ven manexando, tolerando ou conducindo cara unha radicalización antisistema da que parece pensan obter algús réditos. E así, mentres os botaban, os manifestantes preñaron as redes sociales con mensaxes contra Benedicto XVI, ó que culparon de ser obrigados a marcharen da Porta do Sol, que sí vai acoller algús actos da XMX. Se o Goberno non quixo comprire coa lei ó longo de tres meses e medio, a culpa é del e non da soberanía popular, anoxada. Os “indignados” do 15-M, según afirma o director executivo da Xornada, están invitados a se reunir con Benedicto XVI o próximo 18. Polo demáis, á organización da XMX non lle preocupan as protestas, pero sí a crispación en torno a un encontro de amigos autofinanciado.

7 comentarios:

Anónimo dijo...

La estupidez progre es incomensurable.
Tengamos la ideología que queramos tendremos que reconocer que la visita del Papa es un evento que nos dará publicidad y buen negocio. Aunque sólo fuese por esto (dejo a un lado el sectarismo y desprecio con que le "reciben")ya sería digno de ser bienvenido. Esto sin tener en cuenta los millones de personas que simpatizan con el.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Lobo:
Si por los locos del Sistema fuese hasta serían capaz de censurarle los discursos al Santo Padre.
Como comisario político ha hablado Ramón Jáuregui. Lo ha hecho con cara de cirio porque no quieren que la Iglesia predique el Evangelio; quieren eliminarla o eso pretendía el iluminado de Paulino de la Iglesia, de cuyo discurso quiere recuperar las esencias el químico prodigioso.
Saludos cordiales. Xesús.

candela dijo...

Las terminales subvencionadas ya están preparando el terreno, huelga de metro, huelga del personal de tierra del aeropuerto.

Todo esto sugiere además de estupidez, sectarismo y mala leche, que tienen mucho miedo a que se difunda el ideario católico porque socava las bases de su doctrina del relativismo moral. Que suponga un beneficio económico en una época de crisis parece molestar al ministro del ramo, hay que ser imbécil.

Saludos Xesús.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Más que miedo es pavor lo que sienten ante la visita del Papa.
He oído las noticias y en vivo el discurso imbécil de Jáuregui, así como que UGT y CCOO parecen ser más el ejército de Satán que sindicatos de clase, como ya sabíamos. ¿Estarán también subvencionados en esta ocasión?
No me extrañaría.

Natalia Pastor dijo...

Coincidimos,querido Xesús en el tema del post.
Cuando el país debería prepararse para acoger un acto de una gran repercusión social y económica, produce una profunda tristeza comprobar que el sectarismo ciego, el anticatolicismo guerracivilista sigue vigente en esta izquierda ultramontana y carpetovetónica que padecemos y sufrimos en España.

saludos.

o blog de xesús lópez dijo...

Nada más que decir, Natalia:
Si acaso que así como van a distribuir entre los que acudan a la cita con el Papa un catecismo renovado, sería bueno que alguien en el PSOE recordase el magisterio de Helmut Schmidt sobre "la autoafirmación de Europa", título de una de sus obras, además de otros títulos suyos; quizá, y más breve, que les pasasen a ZP, al de las Bombillas y al Marcelino, a la Leire o a la Bibiana, al Caamaño o a aquel ilustre ministro de la cacería, Martínez Bermejo, uno o dos CD´s con las grabaciones al piano, con orquesta, que de Mozart y Bach hijo del citado canciller alemán, otra forma de ser europeo.

o blog de xesús lópez dijo...

Natalia:
Quise decir:..." que de Mozart y Bach hizo el canciller alemán, otra forma de ser europeo".
Saludos cordiales, Xesús.