EN CÓRDOBA, DE PATIOS

 O 19 de Maio era o último da exposición floral dos patios cordobeses, dos que siguen diversas fotos.

 Nalgús casos, locen as buganvilias

 e as que alí chaman "gitanillas", os xeranios, unha constante en moitas das fachadas. 

 Como tamén nesta.

 Xa digo: buganvilias, gitanillas, petunias, edras, fentos......

 como se aprecia neste outro patio.

 Os traballos realizados constitúen unha verdadeira arte, como se pode apreciar tamén nas dúas fotos seguintes, dous enfoques do mesmo patio.

 O colorido convirte a un en fotógrafo compulsivo

á marxe do esforzo das xentes pra manter vivo ese patrimonio inmaterial...

 Hai casos nos que a atención cotiá e o rego das prantas supón un traballo coidado de dúas horas.

 As buganvilias, espectaculares no espacio que vemos e reiteramos nas dúas fotos seguintes, correspondentes a "la cuesta del Bailío" 

 Cuesta del Bailío....

 Costa do Bailío. O chan, primorosamente elaborado con coios brancos e negros, perfectamente conservado.

 Coido que este patio foi un dos premiados.

 Unha rúa convertida en arte floral...

 No cartelón queda explicado o labor necesario pra mantere esta arte como ben intanxible prá Humanidade.  

 Dúas horas de traballo regante nesta longa galería, fóra de concurso.

 Luz, color, sombra...

 A insistencia, a procura do premio en anos sucesivos.

 Patio do Palacio de Viana

 Outra vista do mesmo patio

 Lugar das Beatillas, con memoria de García Lorca.

 Rincón de las Beatillas, cociña tradicional cordobesa
Por certo, aí preparan un codillo de vicio..., dato a ter en conta.

Pontevedra, 11.07.2013
Entrada n. 1683 do blog

EN CÓRDOBA, DE PATIOS,

por Xesús López Fernández

Os 19 e 20 de Maio estiven en Córdoba, concentración de culturas. Xa terei ocasión de me ocupar doutros aspectos da viaxe (Catedral-Mezquita de Córdoba, Alcázares dos Reis Cristiáns, os seus xardíns, restos románs, etc.), pero esta entrada ten por obxeto dar un certo e parcial testimonio do que  representa o fenómeno social dos patios cordobeses, que se reitera noutras cidades andaluzas. Incluso en cidades menores como Vejer de la Frontera, onde días despois, no mes de Xuño, atoparíame coa referencia a esa mesma devoción pola conservación do patrimonio intanxible aquí tocado gráficamente.