domingo, 8 de mayo de 2011

Ence e o modelo de cidade

O talibanismo urbanístico estalinista acabou coa elegancia da fachada barroca de San Bartolomeu, tapáda-las vellas escadeiras de pedra pola especie de palco que se ve na foto, que parece pensado prá actuación dalgunha orquesta. Desgraciadamente, a Delegación de Cultura que estaba nas mans do PP non soupo actuar neste asunto como no que recolle a foto-denuncia que sigue. Ésta é a praza da Verdura, desnaturalizada, convertida en costa ladeada. Antes estaba compensada a caída do terreo. Aquí foi arrasado un dos máis vellos boscos urbáns de catalpas d´España e foron roubados uns fermosísimos bancos de pedra. Na teima de convertire o espacio prás concentraciós dos nazionalitaristas, éste non ía levare árbores. As que vedes, catro cerdeiras e seis liquidámbares, foron prantadas como resposta á protesta social asinada por uns 1200 cidadáns, un escrito por min redactado. Agora, é certo, as árbores van locindo e disimulan a desnaturalización do espacio que quixeron convertire no seu icono urbanístico, en praza roxa si se pode decir.
Outro espacio desnaturalizado, a praza das Galiñas, aínda que nel apareza unha escultura de Valle-Inclán, máis ben pensada como un bolardo pra atrancare maniobras de vehículos, que poden ser necesarias. A fachada do edificio que se ve como telón de fondo foi pintada gratis total, tres millós das vellas pesetas, unha forma de comprar vontades. Esta rúa era de dobre dirección, hoxe estreitada, como se dí no artículo, ó ancho estándar de corredoira aldeá, coa que vai aquelo do clásico: "Camino por donde quepan dos no lo hallarás en Galicia, aunque lo pidas por Dios".

Pontevedra, 8.05.2011
Entrada n . 1427 do blog

Ence e o modelo de cidade,
por Xesús López Fernández

As elecciós están en marcha. Os partidos arrancan con forza, con programas sempre discutibles según a particular idiosincrasia do elector máis ou menos imposto nas cuestiós que decote se debaten. O que vai primar con máis forza ó longo dos días que veñan, ata o 22 dos correntes, é o tema do modelo de cidade; tamén Ence, e o seu posible traslado ou marcha. ¿Existe un problema un modelo de cidade?. O BNG sempre dixo té-las ideas claras en relación con esto, que sabían o que querían facer aquí. Pero dende a óptica dos residentes na zona vella, as contas non cadran e o que realmente vemos é que sí, a zona está bonita prós que veñen de fóra, de tapeo, ó parque temático con malabares, pero non prós que viven a involución zonal ó longo dos últimos anos, cunha evidenteperda de pulso do comercio local. A privatización das prazas pró terraceo veu conformare bulsas de bullanga e suciedade, con moscas. Pode ser bonito prós turistas, pero non prós residentes, un drama que o alcalde non ve, según afirmaba nun chat celebrado nun medio rexional, en resposta a un veciño.

¿Por qué temos tan poucos kilómetros de carril-bici? Ésa era unha das “sesudas” preguntas, sen falare de que a circulación das bicicletas pola zona peatonal é unha verdadeira loucura. Son vehículos, pero acceden á mesma, algús parece que con licencia pra matare, e xa hai noticia dalgún accidente. Parece que faltou unha pregunta nese sentido. Virán máis accidentes, non-o dubidemos, cunha responsabilidade clara do goberno local. ¿Pero cómo vai haber carril-bici se tampouco temos transporte público xa que eliminaron as arterias ou estreitaron outras ó ancho estándar de corredoira, con unidireccionalismo? Consecuentemente, son frecuentes os atoamentos, ou atollamentos, os colapsos circulatorios, a perda de tempo na entrada ou saída da cidade, co problema engadido dos lombos, unha dificultade pra que Pontevedra poida ser realmente unha cidade residencial ou dormitorio.

No curso do chat co alcalde, alguén afirma ter apostado pola zona monumental e rehabilitado a súa vivenda, mais ve cómo son moitos os vehículos que a cruzan sen tarxeta de residente (non esquezámo-lo peligro das bicicletas); que incluso se ten montado un “after hours”, foco de peleas e incidentes varios, algo que podemos facer extensivo a outros profanadores da noite, porque algunhas terrazas parecen non ter hora de cerre e a bullanga, como se fosen coros de chicharras, relos ou cantaruxas, dura ata ben entrada a madrugada. A policía non comparece. É decir, de cidade dormitorio, nada de nada. E podería traer aquí o relato do vivido por algús conocidos que, asustados hai xa cousa de oito ou dez anos polo que se estaba a concretare no recinto histórico, venderon a súa propiedade e marcharon pró extrarradio, a zonas menos agredidas. En definitiva, que non se soubo primare a residibilidade das xentes no espacio monumental, nen revitalizalo comercialmente.

Ence volve estare na propaganda de tódo-los grupos. Se con ela comezou a morte da ría e a involución da cidade, o que non está claro é de qué vai nengún dos grupos políticos na campaña. Que se diga que coa marcha de Ence-Elnosa de Lourizán se recuperaría a ría non pasa de vulgar trola. O que hai que recuperare son as marismas de Lourizán e non potencia-la consolidación da avenida de Marín co scalextric de Mollavao, no que parecen enzudrádo-los partidos todos, como se Lourizán non fose xa, pra eles, máis que un solar. Algo sí poderían facer no terreo da vella concesión de Malvar, recuperado como demanial. ¿Por qué non consensúan a súa restauración como pequena enseada, por qué non comezan coa permeabilización da autovía nese punto? ¿Por qué non actúa o Concello no tema Holcim, sen concesión nen licencia municipal? Pero hai moito que aclarar en canto á recuperación ambiental e residencial da cidade. Moitas culpas parecen claras. Mentres non se axusten contas, Ence e o “modelo de cidade”, non son máis que fume electoral.

8 comentarios:

Sabela Arias dijo...

É estupendo poder cotexar nas fotos os textos que fas. Por outra banda, paréceme incríble construir as cidades xó para 4 anos vista, a duración do mandato, iso restrinxe cabezas e cidades.
Un saúdo!

o blog de xesús lópez dijo...

Gracias, Sabela, polo comentario.
Sinto non dispoñere en formato dixital de fotos da vella praza da Verdura, viva nos DVDs de "Los Gozos y las Sombras".
TErei que tomar con paciencia a selección de vellas fotografías dese espacio. A ver se me poño a elo.
E a ver se nestos días vou inserindo no blog algunhas fotos documentos do arraso aquí levado a cabo.
Nen modelo de cidade nen couse que se lle pareza: un gulag prós residentes da zona vella e prós que viven nas rúas perimetrales, como que se ve nunha das fotos, abeirada por mosquerós que máis tarde cambiarían por bolardos, que poden parecer máis finos pero non deixan de seren a idea do campo de concentración trasladado a esta cidade por un goberno estalinista.

candela dijo...

¿Es la misma plaza? Tengo grabada la serie basada en la novela de Torrente Ballester, excelentemente ambientada, entrañable.

Muchos turistas, cuando vamos a Galicia buscamos la auténtica, muros, bancos de piedra y arbolado. Una terraza de tapas la encuentras en cualquier ciudad.

Lo que comentas parece que también ocurre en la Plaza de María Pita en La Coruña y aledaños, suciedad, botellón y ruido y las autoridades municipales no hacen nada. Es un gran error porque prima el voto facilón a costa de los residentes y de un turismo de calidad que busque un auténtico sabor a Galicia en sus incursiones en esa bella tierra.

Haces muy bién en denunciar todas estas cosas, espero que no todo caiga en saco roto.

o blog de xesús lópez dijo...

Pues sí, Candela, es la misma plaza que han desnaturalizado al cien por cien.
Ellos quisieron configurar ese espacio como una plaza roja, remedo de la Quintana de Santiago para los "Días da Patria Galega".
Habían estudiado las posibilidades escénicas del lugar, trasladado la fuente a la parte baja de la plaz cuando realmente estuvo siempre en la parte alta, habiendo sido una de las cinco primeras instaladas en Pontevedra como fuentes de cercanías, espacios para surtirse de agua la población.
Pero, claro, un escenario en la parte alta no vale como en un anfiteatro, pero, "¡claro!, dije yo en un artículo". Habían pensado en la inauguración desde la balconada de la Casa de la Luz, con el Soviet del Bloque en plan inaugural. Les agüé la fiesta. Y ya no hubo inauguración. Pero el ceporro del arquitecto se atrevió a decir, en unas declaraciones, que por él no se habría arbolado el nuevo espacio, señal de que habían pensado la nueva configuración para encuentros de tipo fascistoide.
Y hoy es un lugar al que acuden, de vez en cuando, organizaciones radicales, correas de transmisión de los estalinistas instalados en el concello.
A Torrente Ballester, el autor de "Los Gozos y las Sombras", le había llamado la atención el inteligente tratamiento dado a ese lugar. Actualmente, si viese lo que estos talibanes han hecho, se volvería a morir.
Yo vivo al lado de ese lugar y sé lo que ahí se cuece...
Saludos, Candela,
Xesús.

Natalia Pastor dijo...

Es tremendo, querido Xesús.
Lo coherente, lo lógico sería preservar los aspectos arquitectónicos que hacen de los enclaves y las ciuddaes un entorno particular y único.
Hace poco leí un artículo de Norman foster donde incidía en ésto.
Decía que las ciudades con un patrimonio arquitectónico milenario,con cascos antiguos y zonas centro muy definidas, deben supeditar su desarrollo urbanístico e infraestructuras a preservar ese aspecto a toda costa por encima de modas o intereses políticos y económicos.

Está visto que no aprenden.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola,Natalia:
La política urbanística de estas gentes ha sido en gran parte de puro baldoseo.
Donde se ha utilizado piedra, ésta es de mala calidad y, mal asentada, rompe.
Vivir en la zona vieja es un drama, configurada ahora como un verdadero gulag para los residentes.
Tenían el consejo de Álvaro Siza, arquitecto portugués de renombre, en el sentido de que no deberían peatonalizar salvajemente, pero n o le hicieron caso. Y la ciudad lo sufre.
Saludos. Xesús.

José Antonio del Pozo dijo...

Buena denuncia, xesús: les encanta mangonearlo todo... para dejarlo peor
Saludos blogueros

o blog de xesús lópez dijo...

Gracias, José Antonio:
Van de ecologistas, de conservacionistas, pero lo han desnaturalizado todo.
Tengo miles de fotos de sus actuaciones, pero necesitaría tiempo para insertarlas en el blog con los consiguientes comentarios.
También un saludo bloguero.
Xesús.