jueves, 13 de diciembre de 2012

UN ADIÓS A MARIQUIÑA

A foto corresponde a un momento da presentación no teatro clásico de Epidauro, construído no 500 a.C, de "Un adiós a Mariquiña". Visitámo-lo  lugar o 15.09.2012, despois de ter visitado o canal de Corinto, o Corinto antiguo, Micenas e un par de museos. A acústica do teatro, dunha capacidade estimada d´antre 12000/15000 espectadores é excepcional, ata o punto de que deixando cair unha moeda no centro xeométrico d´aquel hipersemicírculo, o sonido síntese en todo o graderío. E despois desa demostración feita polo noso guía, os amigos emprazáranme pra que cantase o Granada, porque algús gardaban memoria doutra ocasión, en Dídima, Anatolia, no Oráculo de Apolo. Pero agora eran outras as circunstancias e non me parecía oportuno porque acababamos de xantar i era moita proba.....

Pontevedra, 13.12.2012
Entradan. 1586 do blog


UN ADIÓS A MARIQUIÑA
A LINGUA GALEGA EN EPIDAURO,
por Xesús López Fernández

Unha forma de universaliza-la nosa lingua, ainda que fose de forma íntima e por medio dunha modesta grabación. Outei por comezare por esta canción como preparación, despois de ter aclarado que o texto do poema de Curros é todo un programa de sustentabilidade, algo que inventaron nas nosas aldeas antes de que ós nosos políticos-estatuas de sal se lles ocurrise incluí-lo concepto da tal sustentabilidade nos seus discursos demagóxicos.

Coido que non hai dificultade pra entende-la letra, galego de Curros Enríquez, non a lingua da non-patria emanada das normas alóglotas (nazificación da lingua) que hoxe imperan e que valen pra configuraren unha especie de trampitán que nunca foi a nosa lingua, pero que usan políticos e comisarios políticos, mesmo a Igrexa galega nunha especie de opereta involutiva. Tódo-los que detentan algunha tenza de poder recurren a ese artificio que a sociedade denomina "galegués" ou "galizo", unha traición ós nosos ancestros e á oralidade das aldeas.

Vai o enlace da actuación en Epidauro, Un adiós a Mariquiña (clicade) , talvez por primeira vez a lingua galega naquel teatro clásico. Puido ter saído mellor, e posiblemente este vídeo non dá unha idea cabal do momento vivido.  

2 comentarios:

Tío Chinto de Couzadoiro dijo...

Sirva mi comentario, amigo Xesús, como sincero aplauso a ti, por esa actuación tuya en Epidauro. Desconocía tu voz y, más aún, tu capacidad para el bello canto. ¡Qué bien tuvo que sonar, en tan importante marco, quizá por vez primera, la hermosa lengua de nuestra tierra, en esos versos de Curros!
Un cordial abrazo.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola,Chinto:
Es una humilde grabación hecha, por suerte, por un amigo del grupo.
Fue lástima no disponer de una buena cámara de vídeo. Creo que resultaría mejore. Pero, bueno, ahí quede como testimonio.
También canté, a continuación, el Granada, parte de la canción, porque me interrumpieron. ¿No apreciaste el sonido de un silbato hacia el final de la canción? No sé, creerían que estábamos montando un espectáculo, digo. Gracias, amigo. Y un abrazo.