miércoles, 4 de mayo de 2011

DESIRÉ, O CURA NEGRO DE MAZARICOS

Un hórreo de Mazaricos, na Costa da Morte galega. Desiré, o cura negro de Mazaricos, como lle chaman, é conocido de todo o mundo do entorno. Atende cinco parroquias.

Desiré, oficiando a santa misa. Mazaricos síntese irmanada, en certo sentido, con Costa do Marfil, o país de procedencia do sacerdote.

Pontevedra, 4.05.2011
Entrada n. 1426 do blog


DESIRÉ, O CURA NEGRO DE MAZARICOS,


por Xesús López Fernández


Quero traer a este blog unha noticia que daba La Voz de Galicia do pasado Domingo: a de que na Costa da Morte vive un crego negro, de nome Desiré Kouakou Tanoh, de 38 anos, orixinario da Costa do Marfil. E dende que chegou invitado por un seu amigo, José Manuel Pensado, tamén crego, ambos conocidos da súa época común de universitarios en Madrid, a vida parece que cambiou nas cinco parroquias que atende; que o cristianismo tomou no lugar unha nova dimensión e que ás súas liturxias acode decote máis xente: xente nova e xente vella, que incluso, según comentan, os homes comulgan.


Dende que chegou, o home veu labrando amistades, facéndose amigo de tóda-las xentes, portador parece que dunha permanente sonrisa. E así, as portas das casas ábrense pra lle dare acollida. O home conta que en África a misa se vive doutro xeito que aquí, como unha festa, e con el as misas son agora máis participativas i enriquecedoras.


Xa lle propuxeron o traslado no ano 2007, pero as xentes clamaron pola súa permanencia, como os veciños de San Tirso de Muíño, que lle pediron ó señor arzobispo que desistira do seu traslado.


O home fala moito de Costa do Marfil e das necesidades e problemas alí existentes. E con vistas a remediar algunha cousa daquel país no que é analfabeta o 40% da poboación, de crear si é posible un centro formativo, ven laborando na Asociación de Cooperación Exterior Egueire, que mostra talvez o seu aspecto máis solidario. Nos veráns celébrase unha festa africáa. E polo que se ve as xentes das parroquias atendidas por este home querido colaboran na medida do posible. Pero mellor, vede as noticias dos enlaces nos que se fundamenta este post, de La Voz de Galicia.







10 comentarios:

Sabela Arias dijo...

Pareceume moi interesante o artigo.
Un saúdo.
Sabela Arias

o blog de xesús lópez dijo...

Sabela:
Celebro que che gustara.
Este crego representa unha verdadeira revolución social nas parroquias que atende e, o que está claro, unha aposta pola ledicia como sinal de identidade litúrxico.
Saúdos.

Nota. Sigo o teu blog con asiduidade, que mesmo pode ter un valor editorial na medida que vaias acumulando material: dibuxos graciosos dun estilo particular, sentencias breves cun calado certo. Noraboa.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Un sacerdote como Desiré Kouakou Tanoh seguro que hará una muy buena labor. En esos sitios, como de donde él procede, se vive el cristianismo y la liturgia de una manera mucho más intensa que aquí. Aquí nos hemos dejado llevar por la rutina, y eso quita valor a las manifestaciones religiosas. Y Desiré Kouakou Tanoh a lo mejor es capaz de transmitir esa naturalidad, y esa autenticidad que se vive en su tierra de origen, con lo que saldrán ganando los de Mazaricos y las demás parroquias que regenta.

Saludos cordiales

candela dijo...

Xesús, yo creo que prima la frescura. Una forma más dinámica quizá de ver la religión lo que ha aportado este sacerdote. Y también conocer como se vive en su país y saber de primera mano lo que es la pobreza, así la gente es más consciente de las muchas gracias que tenemos que dar a Dios, a pesar de todo.

o blog de xesús lópez dijo...

Sí, José Luís, creo que, efectivamente, las gentes de Mazaricos y las otras parroquias van a vivir un encuentro vivo con la fe gracias a este hombre. Me parece un caso providencial, como el de otro sacerdote que conozco, el Superior de los Franciscanos de Santiago, el padre Francisco Javier Castro Miramontes, autor de diversos libros, promotor de un hogar para los sin techo, peregrino incansable, al itinerario franciscano de Italia y a Tierra Santa.
Con hombres así, la Iglesia se mueve.
Saludos cordiales.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Tienes razón. Este hombre está renovando la liturgia en las parroquias que atiende. El vídeo al que puedes acceder es interesantísimo.
Es un verdadero dinamizador, renovador de la fe. Fe con frescura que nos llega desde un país pobre.
Gracias por tu comentario.

Natalia Pastor dijo...

Sacerdotes como Desiré Kouakou Tanoh son los que de verdad hacen falta.
Con ilusión, con fe, con compromiso con los hombres y con la palabra de Dios,cercanos y gentiles en la ayuda y el servicio al prójimo.

Besos.

o blog de xesús lópez dijo...

Tienes razón, Natalia:
Toda la sociedad sería mejor con hombres como él, que afortunadamente no está solo.
Con cariño, Xesús.

Anónimo dijo...

La religión tiene que evolucionar, como todo en la vida. No recuerdo que en ningún sitio se dijese que la religión cristiana era potestad de tal o cual raza. Bienvenido sea; que le juzguen por sus actos, no por su piel.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Lobo:
No creo que se hayan producido cambios en la sintonía existente entre Desiré y sus parroquianos.
Naturalmente, el cristianismo, como religión universal, no debe excluír a nadie. Creo que nunca lo hizo. Y si lo hiciere estaríamos hablando de otra cosa.
Un saludo.