lunes, 18 de junio de 2012

Santa María de Eunate

 No Camiño de Santiago, no concello de Muruzábal, Navarra, existe unha ermida de pranta octogonal sobre a que permanece o misterio da súa construcción, da súa forma, sobre  a que se tecen unha serie de leendas.(Fotos tomadas o 17.5.2012)

 A pranta octogonal parece estar relacionada cun estilo propio da orde do Temple. Curiosamente, a casa do apóstolo Pedro, en Cafarnaúm, tamén era de pranta  octogonal. 
 Vista parcial da arcada exterior (máis de trinta arcos) que enmarcan o claustro.
 Outra perspectiva, na que se aprecia que a ermida está toda ela rodeada de campo, solitaria.
 Outra toma da mesma.
Foto un tanto caprichosa, pra realzare o detalle do claustro.
 
Outra perspectiva do detalle da construcción.
 Como ésta, todas elas, fotos do titular do blog. Non se ofrecen vistas do interior, porque o pequeno templo estaba cerrado ese día.

Pontevedra, 18.5.2012
Entrada n. 1528 do blog

SANTA MARIA D´EUNATE,
por Xesús López Fernández

 Hai varios posibles significados da palabra Eunate, euskera: un deles estaría referido ós numerosos arcos do claustro e significaría "cen portas";  Outra teoría fai referencia ó nome orixinal "Onate", a boa porta. Tamén, en latín, a palabra "eunato" significa "ben nado". A súa peculiar forma, no medio da nada e da súa soedade, confírenlle unha belleza difícilmente superable e nunha das igrexas máis fermosas de Navarra. Pero en tempos puido ter formado parte dun complexo maior, no que a igrexa sería o centro e as dependencias formarían parte dun priorato ou hospital ou, talvez, ambas cousas.  


Sen embargo, hoxe parece desbotada a orixe templaria da igrexa, que viría ser como un faro no  Camiño de Santiago, que incluso mantería unha linterna no seu tellado, acesa día e noite. Nalgunhas das tumbas alí existentes, téñense descoberto cunchas de vieira que relacionan o lugar, sen dúbida,co Camiño de Santiago, ó sere a cuncha da vieira un tradicional emblema peregrino.



4 comentarios:

Tío Chinto de Couzadoiro dijo...

Deleitar, aprovechando. Así, como reza el propósito del clásico, son tus entradas, amigo Xesús. Belleza y enseñanza. Fotografías y texto.
Un cordial saludo.

candela dijo...

¿Puede ser que la ermita hubiera sido en algún momento refugio de peregrinos?

Como siempre, bellas fotografías y buenas ideas para unas vacaciones relajadas.

Saludos Xesús.

o blog de xesús lópez dijo...

Gracias, Chinto:
Estou muy bloqueado por otras cuestiones. Ya me gustaría, como hice en relación con el viaje a Turquía, ir tocando las diversas paradas que hicimos en este Camino atípico, en autobús. Quizá no sea oportuno comentarlos aquí, pero voy a hacerlo:
En Roncesvalles, en el Cebreiro y en Santiago, en tres de las liturgias celebradas, canté una Salve, Salve Regina, culminada con abrazos. Y llantos. Emocionante.
Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Parece que sí, que fue refugio, tal vez hospital de peregrinos. Allí existe un edificio que debió de tener ese carácter.
Te remito a la respuesta que le doy al amigo Chinto.
A ver si me animo y voy introduciendo más fotografías de nuestro viaje.
Un cordial saludo