viernes, 31 de enero de 2014

Cando os Gobernos ven sóo cifras...

 Petros Márkaris, celebrado autor grego que está a promovere, aínda coas súas novelas policiacas, o despertare da conciencia social contra a corrupción xeneralizada que asolaga á Unión Europea. 
Xunto con Pedro Feixóo (Os fillos do mar, en lingua galega), e Pérez Reverte (El tango de la guardia vieja), Márkaris recibeu o premio San Clemente de Literatura outorgado polos alumnos de catro institutos galegos. A novela premiada de Petros Márkaris foi "Liquidación Final", que forma parte da triloxía adicada á crisis social i económica da Unión Europea, especialmente a Grecia, Italia i España. 

Pontevedra, 31.01.2014
Entrada n. 1736 do blog


 Cando os Gobernos ven sóo cifras...,
por Xesús López Fernández

O título forma parte do discurso do autor grego. "Cando os Gobernos ven sóo cifras..." e non reparan no drama social que viven particularmente as xentes homildes, condenadas ademáis a face-lo gran esforzo, o gran sacrificio pra manteren o estatus de privilexio da casta política, disposta a mante-la corrupción necesaria pra que a súa vida non cambie, pra que as súas poltronas permanezan, incapaces de enflaquece-lo aparato gubernamental ou de relanza-la economía que terá que regresar ós sectores primarios necesitados de verdadeiros plans.

En Galicia hai probas evidentes da corrupción existente, da política de "portas xiratorias", do contubernio dado antre políticos e clústers ou grupos de presión empersariales. Non vou citar agora as entradas fácilmente localizables neste blog e que fan referencia a pautas de corrupción evidentes, ó acoso a unha sociedade que, de cada volta, pra que os políticos se fagan máis ricos, está sendo agredida.

¿Liquidación Final é un libro apocalíptico, talvez política ficción?.O autor defínea como hipótesis de traballo, unha opción aberta. "Non podo deixare de pensar en posible camiños e o retorno ó dracma é unha desas posibilidades", declaración do autor en Barcelona ó presentare a novela citada. "E se as cousas siguen así, os países do sur non van poder traballaren. Ou pode acontecere outra cousa, que os euroescépticos nos digan que nos marchemos". 

O autor nos lembra de cómo a xente o pasa mal en Atenas, onde hai unha tasa de paro xuvenil que pasa do 60 por cen, o que significa que vai haber máis dunha xeneración perdida. Pero é que algo parecido acontece en España, onde parece que a sociedade civil sí quer funcionare, porque a solidariedade está a se decantare en actuaciós como as dos comedores sociales ou ben nun conocido programa de televisión, TVE1, "Entre todos". A solidariedade cristaliza aí tóda-las tardes. 

Que a xuventude estea a marchare pra comezaren nova vida nun país extranxeiro, cun minijob que vai mante-lo seu dintel de miseria, non é nada máis que a consecuencia da falta de ideas de Gobernos fracasados. A estos rapaces que premiaron ós autores citados, Márkaris recoméndalles que non marchen, que resistan e loiten pra cambia-las cousas. O premio recibido polo autor grego representa xa unha especie de activismo dos mozos e mozas lectores que o premiaron.

Siguen dous enlaces e El País:

4 comentarios:

Tellagorri dijo...

Me alegro muchísimo de que los Institutos galegos hayan premiado a MÁRKARIS y a P. REVERTE, dos de los pocos que ahora están diciendo la verdad real de las golferías de los políticos en Grecia, España e Italia.

Ese libro que citas plantea muy bien el desasstre que supondría la vuelta al dracma, la peseta y la lira y de cómo lo pasariamos todos.

aunque actualmente no estamos nada lejos de vivir así. Los jóvenes se van yendo al extranjero y eso aún es mucho peor. Como cuando en el XIX los galegos, vascos y asturianos emigrabamos a Cuba, Argentina o Chile.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Javier:

Después de haber leído la trilogía de Márkaris sobre la crisis, sigo ahora con otras cosas del mismo autor, admirando su técnica novelística.

En Santiago ha sido un valiente al predicar a los jóvenes le conveniencia de resistir; de no marchar, de luchar.

Si el gobierno pretende que se marchan y envíen divisas, es tarde. A la Administración se le pasó el arroz, que aún tenemos reciente la sementera en Galicia, en los años 50 de eucaliptos para acabar con las aldeas y despoblarles, porque el Gobierno confiaba en las remesas de divisas por esos forzados a emigrar para financiar los planes de desarrollo económico de López Rodó.

Hoy, la juventud, aunque perdida la tradición de trabajar el campo, tendré, en parte, que volver a cultivar las tierras de los ancestros. Si lo hacen van a evitar pasar hambre.

Un cordial saludo.

José Luis Valladares Fernández dijo...

La corrupción alcanza ya a todos los rincones de la Europa Comunitaria, pero de una manera muy especial a España.
Habrá políticos serios,honestos, pero la mayoría, los de la casta, los que han hecho una profesión de la política, no pueden caer más bajos. Les importa un pito los dramas que tiene que vivir tanta gente. Solamente se preocupan de acaparar prebendas, de distraer dinero público y que nadie le mueva la silla.
Y después viene la segunda parte, que si se descubre, le juzgan jueces amigos puestos a dedo por los políticos. Es lo que tiene el invento de estar aforados, que prácticamente solo existe en España.

Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Tienes razón, José Luís.

Ahora se ha descubierto la trama del Pokemon, en Galicia, de la que de momento afloran algunos de los chanchullos y corrupciones. Son más de cien los imputados y esperemos que, en alguno de los casos, se llegue al fondo de la cuestión.

A algunos se les ha descubierto la caca, pero permanecen en sus cargos porque el sistema está desprovisto de moral. Aún cuando puedan caerles penas de cárcel todo va a ser diluído de alguna forma para que la política siga siendo posible como profesión de mangantes.

Un abrazo