domingo, 5 de enero de 2014

Ence i Elnosa, mala hora ambiental

 Foto histórica na que se aprecia o litoral das marismas de Lourizán, trazado xa o seu cerco prós recheos e concesión en precario duns 600000 mt2. A concesión da fábrica de pasta prá Empresa Nacional de Celulosas de Pontevedra, S.A., é do ano 1958, en precario, e poderiamos decir que "nula ab initio" por non teren comprido en nengún momento co condicionado.   
A madrugada do 4.01 caeu sobre Pontevedra unha especie de gran tsunami, unha tremenda pedraza que causou non poucos problemas en vivendas e tellados da cidade, escachadas non poucas lucernas de diversos edificios. O temporal foi tal que a avenida a Marín estivo durante horas asolagada. A gran chousa da foto primeira ven se-lo solar no que hoxe operan as dúas industrias da morte da ría, á que tamén contribúe a avenida que vai por dominio público marítimo terrestre. A rotonda que se aprecia en primeiro lugar é outra afrenta, a afrenta Ana Pastor, outra política de secano, que tentou favorece-lo tránsito cara o espacio da Autoridade Portuaria que preside o seu home e sobre o que unha sentencia do TSXG dicta a orde de retirare uns 300000 mt.2, recheos promovidos polo amigo de Rajoy Tomás Iribarren, do que éste lle pasara comunicación ó alcalde de Pontevedra Miguel Ángel Fernández Lores. Que conste. A ver si aclaramos ideas. 

Pontevedra, 6.01.2014
Entrada n. 1729 do blog
Artículo semanal no Diario de Pontevedra.  

Ence i Elnosa, mala hora ambiental,
Por Xesús López Fernández

            Comecemos pola referencia á visita inspectora de varios eurodiputados ás rías galegas. Según informaban os medios con data 14.02.2013, os homes marchaban con moi mala impresión aínda aceptando melloras na xestión ambiental. Poderiamos traer aquí algunhas das súas frases ou referencias ós puntos quentes do seu periplo polas rías do Ferrol, O Burgo e Vigo e que, se nalgún caso a tarxeta de visita viña se-la estampa dun mariscador coas botas engulidas polo lodo, noutros era un pantalán asentado nun vasto tremedal, espacios abióticos ou rías que mantiñan a capacidade de producción en sóo un 21 por cen. O curioso é que non visitaron a ría de Pontevedra, onde a contaminación pode ser superior ás que lles marcaron como paradigmas do horror, da agresión ó medio natural. Demasiados anos pasados con esa asignatura abandonada, solapando datos sobre diversas enfermedades que poden te-la súa orixe na contaminación industrial, como supoñemos en Pontevedra.

            Algunha das diputadas foi crítica coas afirmaciós sobre depuración das augas residuales que lles quixeron colar. E así a austríaca Angelika Werthmann, en relación con fotos do escándalo ambiental, chegou responder con esta afirmación: “Non podo falare de que estas fotos non sexan realidade, comprobada neste very very very bad trip. E se capturan marisco e a xente o come, eu estaría preocupada”. A diputada debería ter perguntado en Pontevedra, onde non chegou, e poderiámola ter informado de cousas, así como doutras que precisan ser investigadas, pero a política do avestruz parece é máis rentable prá casta política. A visita foi como unha especie de placebo, que nada parece se vaia facer no preciso sentido da recuperación ecolóxica. Tiña razón Julio Sacristán, alcalde de Culleredo, queixoso de que non convocaran ós concellos afectados, pra poderen traballar xuntos.

            O lider da expedición, Philippe Bouland, chegaría manifestar no Ferrol cousas como: “Temos constatado a existencia dunha forte contaminación e que están ameazadas zonas de explotación de marisco, aínda que se teña afirmado que xa se lle dera solución ó problema”. É decir, notariaba a mentira coa que se tapaba o problema. Pero hai máis, porque o home visitou Mugardos, nas proximidades da pranta de Reganosa, comprobando o incorrecto da súa localización i escoitando as queixas dos veciños que viven en permanente peligro. “Queremos saber, dixo, por qué despois de se ter declarado a súa imprantación como ilegal polo Supremo, non se ten atopado outra posible localización máis axeitada”.

            Esto queda dito moi en breve. Non parece que haxa unha vontade decidida da UE prá solución dos problemas ambientales que ten Galicia. Seguramente o señor Bouland teriase escandalizado se visitase Pontevedra e puidese comproba-las actuaciós de total irracionalidade que aquí se levan producido. Contaminación industrial i enfermedades derivadas, a ría estáse a perder prá pesca e o marisqueo. Mentres parece se manteñen lonxas menores como as de Bueu e Portonovo, en Marín van a menos os barcos, e a actividade da lonxa esmorece. As descargas, 10000 toneladas de peixe subastadas no 2001, baixarían nunha década, e menos de 3000, sendo a razón principal a de que os barcos do Gran Sol descargan agora na lonxa de Vigo, máis rentable. Parece que o porto de Marín, en definitiva, é de cada volta menos porto pesqueiro. Futuro sen futuro coa mariña desnaturalizada, convertida en solar pra industrias que poden non ter relación co mar, como acontece tamén coas industrias de vertedeiro de Lourizán, en dominio público marítimo terrestre que, por diversas sentencias, entendemos están xa fóra de prazo, que se lles acabou o tempo. Mesmo a edar construída con diñeiros de Europa carece de concesión, así como o tubo emisario. Mantere esas actividades lesivas pró medio natural é, simplemente, algo sen sentido, no que debe prevalecere a decisión da Xusticia antes que a vaina sociopolítica de lles dare corda pra un novo tempo. Queda moito por decir.  

4 comentarios:

Tellagorri dijo...

O sea que en las mismas MARISMAS y en plena zona de marisqueo o de pesca os montaron una industria de CELULOSAS que cubre más de medio millón de metros cuadrados.

Y todo sigue igual y seguirá porque los intereses de unos pocos, sean socialistas o peperos, es el mismo : sacerle provecho a LO SUYO o a lo que es de los suyos según creen ellos, cuando todo eso es patrimonio público, según las propias leyes que dicta el Estado.

No teneís nada que hacer, amigo Don Xesús, porque mientras sea rentable la celulosa u otra industria les importa un pepino la salud de los pontevedreses.

Duro y asqueroso tema.

o blog de xesús lópez dijo...


Hola, Javier:
En mi blog puedes encontrar muchísimas referencias a este tema de pura mafia. Los políticos pueden tener palabras atinadas en un momento dado, pero todo es mentira, el discurso del posibilismo. Ahora pretenden darle cuerda por más tiempo y han utilizado al cantante de Arias Cañete para prostituir la Ley de Costas del 1988, una gran ley.
Ya Fraga había inentado colocarnos aquí una fábrica de papel tisú. Era el pago de la donación hecha por José Luís Méndez, que fue presidente de CaixaGalicia y fue suya la reconversión de Ence,S.A., a Grupo Empresarial Ence, S.A., ya sin concesión. José Luís Méndez donó a Fraga, un hombre que olvidó sus deberes y que pactó con los clústers, donó a Faga para mausoleo monte Gaiás, en Santiago, donde ahora se asiente el dragón de siete bocas de la Ciudad de la Cultura, una ruína que todo devora.
Aquí, en Pontevedra, podríamos hablar muy claro de la Omertá existente, la trama de intereses en la que entran todos los partidos políticos.
Ya iré diciendo más cosas.
Un cordial saludo.

José Luis Valladares Fernández dijo...

Está visto que de boca para afuera todos hacen y por lo menos predican que hay que cuidar de la naturaleza y buscar siempre lo que es mejor para todos. En una palabra, que hay que construir una Arcadia feliz. Pero eso es solo teóricamente. Pero después, los que tienen poder, se dejan llevar por otros intereses, sin importarles las agresiones a la naturaleza, al ambiente o a lo que haga falta. Los que mandan... ¡son así! Y a veces causan daños irreparables.

o blog de xesús lópez dijo...

Sí,José Luís:
Y ahora tenemos un vicepresidente en la Xunta de Galicia que quiere justificar las decisiones de la Xunta contra-Justicia, amparado en "prórrogas obligatorias" de una concesión que no existe.
Otrosí digo: el tal vicepresidente es hijo de alguien que fue jefe provincial de la Delegación de Costas del Estado en Pontevedra, que se caracterízó por su extraño entendimiento con la vieja Ence.
Habrá ocasión de decir más cosas, aunque poco se puede hacer contra la mafia existente.
Un abrazo