Días de Sicilia, 2

 Taormina. Entrada a unha mansión.

 Monreale. Detalle exterior da catedral normanda.

 Capitel no claustro dos capuchinos.

 Capela palatina, Palermo. Cristo Pantocrátor, lexislador, antre Pedro e Pablo. 

Bautizo de Pablo por Ananías. 

Pontevedra, 7.07.2014
Entrada n. 1764 do blog
Artículo semanal no Diario de Pontevedra.

Días de Sicilia, 2,

por Xesús López Fernánez

           

            O traballo de hai 14 días, Días de Sicilia, precisaría talvez doutros pra lle dar un sentido máis amplio i explicativo, por seren non poucas cousas as que alí foron simplemente inventariadas, nomes de parques arqueolóxicos, cita de cidades cheas de arte e historia sobre as que se pode volver noutra ocasión. I é que Sicilia, a illa máis grande do Mediterráneo,  nos últimos anos tense convertido nun dos máis importantes destinos turísticos de Italia gracias ó seu clima e tamén á existencia de pequenos pobos que brindan ós visitantes unha estancia asequible. As xentes interesadas en conoce-la realidade siciliáa poden atoparen unha grata sorpresa: que Sicilia lles brinda a posibilidade dun recorrido por toda a historia da arte, se ben os numerosos terremotos que a illa ten vivido foron causa da desaparición ou ruína de non poucos monumentos, o que tamén ten provocado que se levantaran outros pra sustituiren ós derrubados. Aínda así existen vestixios fenicios e gregos, como os incomparables Agrigento, Segesta, Selinunte, citados no artículo anterior, sen esquece-los templos e teatros que van xurdindo por un e outro lado.

            A illa ten unha superficie de máis de 25000 km2, o que facilita unha posible e detida visita. Os viaxeiros quedan gratamente impresionados despois da visita a Ortigia-Siracusa, ó Etna, a Taormina, nalgún tempo capital da Sicilia bizantina, na que ó longo dos séculos XIX e XX téñense dado cita non poucas celebridades: poetas, pintores, músicos, filósofos, artistas, homes de estado… Goethe chegaría afirmare que alí os ruiseñores cantan seis meses do ano, sen dúbida pola bondade do clima. A nómina de celebridades faise longa: Brahms, Wagner, Wilde, Churchill, Ingrid Bergman, Greta Garbo, etc. Os interesados poden dar coa posibilidade, por medio de internet, de alugaren apartamentos de luxo prás súas vacaciós. A cidade, de certo, xa pola paisaxe, mesmo pola súa vexetación, invita a tomar alí pousada. I este fenómeno pode tamén gardare relación coa inauguración do Grand Hotel Timeo, xa no XIX, ou do San Domenico, no pasado século. Os residentes, sen embargo, sofren certas incomodidades pola sobreexplotación turística que se ven producindo.

            A nosa viaxe, de certo, non foi de turismo, senón unha máis do ciclo que dende anos nos temos marcado pra nos achegare á impronta marcada polo apóstolo San Pablo, o home que lle dou unha dimensión totalizadora á relixión cristiáa, levándoa máis alá do ámbito cultural xudeo. O Cristianismo, sen Paulo, sería outra cousa. E o apóstolo desembarcou en Sicilia, unha pausa no seu camiño cara Roma, onde no ano xubilar de San Pablo, 2009, arrancabamos coeste periplo que xa nos ten levado a Turquía-Anatolia, ano 2011, e a Grecia, 2012. Desta volta, en Palermo, témonos encontrado con non poucas representaciós do santo, especialmente nos inmensos mosaicos da catedral de Monreale ou na Capela Palatina de Palermo. Esta capela contén numerosísimos mosaicos que representan esceas do Vello e do Novo Testamento: a creación de Adán i Eva, a súa entrada no paraíso, a tentación da serpe.  

            Volvendo a San Pablo, alí está el, nos mosaicos: cando como Saulo vai camiño de Damasco i é derrubado ó chan; cando é acollido por Ananías que noutro mosaico administra o bautismo que recibe o santo, que toma o nome de Paulo; o apóstolo, de branco, catecúmeno; Paulo é axudado a salva-la muralla de Damasco, a fuxire dos que lle persiguen…. Ruggero II, rei normando que  mandou construire a capela con profusión de mosaicos bizantinos, tiña ambiciós imperialistas, a cobiza de chegar a sere novo emperador de Constantinopla, a nova capital do Imperio Román reunificado. Eso non sería posible máis alá do seu reinado sobre gran parte de Italia e do norte africán (Túnez e Tripolitania), de Sicilia e Albania. Hoxe visitan a súa obra centos de milleiros de xentes chegadas de todo o mundo a Sicilia, terra e sociedades amables que saben acolleren ós visitantes e que gardan memoria de Paulo.