DESMEMORIA HISTÓRICA

Imaxes conseguintes á masacre de Alexandría. Informa o ABC d´hoxe, 3.01.2011 (clicade)

Un detalle da Alhambra, en Granada
Outro detalle da Alhambra

No arco apréciase parte do lema dos Reis Católicos: "Ta´to mo´ta"...
O Albaicín, visto dende a Alhambra.

Fachada da igrexa da Nosa Señora das Angustias, patrona de Granada.

Vista da cúpula do templo da Nosa Señora das Angustias.

-

Pontevedra, 2.01.2011

-

Entrada n. 1388

-

Artículo semanal.

-
Desmemoria histórica,
por Xesús López Fernández

-
A igrexa católica copta volve sangar, marcada polo martirio. Desta volta a consecuencia dun novo atentado con 21 mortos, ademáis de numerosos feridos, uns 67. Cando os cristiáns, uns mil, comezaban a saire da misa de galo, do culto de fin de ano celebrado na igrexa dos Santos, en Alexandría, no norte exipcio, un coche bomba estoupou i elevouse, o que parece descarta-la idea primeira manexada polas autoridades de que fose obra dun kamikaze, porque a bomba, que se supón contiña 50 kilos de TNT [ademáis de torcas e parafusos], era difícilmente manexable por un sóo individuo. E aínda que de momento nadie reivindica o atentado, éste parece leva-la marca de Al-Qaeda, que xa o 1.11.2010, por medio do estado islámico de Irak, [unha coalición terrorista da citada organización], rubricara outro contra unha igrexa de Bagdad con data 30.10.2010 e cun saldo de 58 mortos. Mentres, o presidente exipcio Hosni Mubarak pide a cristiáns e musulmáns que se entendan; que a acción terrorista de Alexandría é realmente contra todo o pobo exipcio, con independencia da súa relixión. Parece unha interpretación algo inxenua.

-

A verdade é que a persecución contra os coptos, no Exipto, vai a máis dende hai varios anos, que xa o 20 de Decembro do 2003, en noticia datada en El Cairo, deciase que o Nadal podería ser de cada volta menos feliz prós cristiáns daquela terra, oprimidos baixo leis contra as conversiós ademáis dunha afogante discriminación legal, faltos da máis elemental libertade relixiosa. Prohibido convertirse ó cristianismo. Os cidadáns teñen, ademáis, que indicare na súa tarxeta de identificación se son cristiáns ou musulmáns. Éstos, si se convirten ó catolicismo, poden acabare en prisión, razón pola que os conversos teñen que vivire unha dobre vida. Convírtense, conservan o seu nome (musulmán).., van á igrexa, toman a comunión, pero cando saen do templo compórtanse como os clásicos musulmáns; que se son descubertos van ser arrestados, pra sofrire tortura, forzados pra revela-la identidade doutros conversos. A presión faise insofrible en Exipto.

Parece que en España, en cambio, as cousas van nunha dirección totalmente distinta. A islamización, que intenta barre-lo cristianismo nos países da súa órbita, limitare ou prohibi-la presencia de templos cristiáns, pide carta libre pra nos impoñere as súas leis ou inzare España de mezquitas. Non son frecuentes respostas como as de Noruega ou Australia, con gobernos maduros. ¿Mezquitas nos seus territorios? Cando os países islamizantes acepten a pesencia cristiáa!. Pero esto vai costa abaixo porque “hai que cambia-lo nome a unha discoteca polas súas ameazas; tragar coas carnicerías Halal en España (as que matan cordeiros, vacas ou polos degolados cara a Meca); mulleres con velo Hiyab polas nosas rúas; deixalos construir mezquitas no noso país”. Pero que un grupo de españoles vaia contra a celebración da toma de Granada raia co esperpento. ¿Qué acontece? ¿Que foi un erro a toma de Granada? Pódeo pensare así algún grupúsculo de giliprogresistas desmemoriados.

Granada non era asignatura menor. I estaba pendente. Se o día 2.01.1492 se completou o mapa dos reinos hispanos cristiáns é cuestión a celebrare, naturalmente. Coa súa conquista se acababan oito séculos de ocupación. Pero parece que algús están arrepentidos de que se concluíra a ocupación daquela terra espléndida e “levan dezaséis anos apelando á sensibilidade democrática do concello de Granada”, según din, pero desta volta e coa nova celebración da toma de Granada, non estaría de máis que meditaran [os de Granada Laica, Sos Racismo, e a Asociación pro Dereitos Humáns] sobre os 86 cristiáns mortos en Nixeria por Nadal, ou sobre os conversos ó cristianismo que sofren prisión en Marrocos, en Pakistan, Irán ou Irak, que talvez non conozan un novo Nadal. Ou sobre o último atentado de Alexandría. Que pensen neses casos se o Alzheimer llo permite. Que recen se saben; que non-os cambien a Historia.