sábado, 31 de marzo de 2012

A chuvia que nos deixou

O bestialismo incendiario cébase nada menos que coas Fragas do Eume, o maior bosco atlántico do litoral europeo. Repárese no protagonismo incendiario dos eucaliptus, especie que non se cita nas noticias que se van dando sobre a diversidade forestal queimada, como se existise unha certa conciencia culpable na propia Administración, aínda qu´o disimulen. Na mañá do 1.04 aumenta a participación do exército nos labores de extinción.

Un bombeiro forestal traballa nas Fragas do Eume. Nos traballos d´extinción colaboran neste momento (2.00da madrugada do 1.04) 55 militares.

Pontevedra, 2.04.2012
Entrada n. 1509 do blog
Artículo semanal

A chuvia que nos deixou,
por Xesús López Fernández

            O inverno que acabamos de pasare foi, en Madrid, o máis seco dende que se ten rexistro, datando o máis antiguo no 1893. A situación é moi preocupante se non-o remedian chuvias por riba do normal nos meses de abril, maio e xuño. Se así non acontece, o dano xa está feito en diversas zonas de España. No Pirineo Aragonés e na cornisa cantábrica califican a situación de grave, mentres en Andalucía, o inverno estivo marcado por un frío polar á par que unha seca dominante, con estragos moi elevados no sector primario, que ASAJA estima en 518 millós de euros: cítricos e outros cultivos, cereales e gandería extensiva. Eso referido ó momento actual, que co panorama existente son moitos productores os que andan a pensaren en non sementar xirasol, outra perda a sumar á posible do olivar, prevista unha baixa na producción dun 40% na  provincia de Jaén.    

            Argumenta ASAJA que este inverno foi o máis seco dos últimos 70 anos e que, se sigue sen chovere, van sumar perdas totales nos cultivos de verán. A situación está “a poñer en xogo o entramado socioeconómico das zonas rurales”, afirma o presidente de ASAJA-Andalucía Ricardo Serra, no sentido de que a situación meteorolóxica pode ser un factor máis na destrucción de emprego e riqueza. Ó home extrañoulle que o ministro do MARM, Miguel Arias Cañete, que acaba de se referire á seca como problema preocupante en Galicia, Cantábrico e o Val do Ebro, pra nada citou o caso de Andalucía, onde tiven ocasión de senti-lo frío polar, este pasado inverno; de ver tamén vastos campos feridos pola falta de chuvias.

            Coa seca está tamén en marcha a campaña incendiaria: en Galicia, Asturias e Cantabria. Cando escribo estas líneas arde o corazón do Parque Natural das Fragas do Eume, 200 hectáreas, e foron desaloxadas unhas 200 persoas. A situación do monte galego debe ser agora similar á do ano 2006, un dos anos terribles da peste incendiaria, posiblemente o peor dend´o ano 1989, no que se contabilizaran máis de 15000 incendios, como que Galicia ardía incluso no mes de Outono. Daquela e despois dun incendio en Carnota, foran localizados no monte unha serie de artefactos incendiarios. Houbo, sí, unha pequena pausa dos anos 1990-1991, en sendo conselleiro de Agricultura Romay Beccaría, na que se evidenciara que o lume forestal non era un algo casual, que en moitos casos podía haber mesmo unha trama incendiaria, como xa se presumía. Resulta vergonzoso que a estas alturas sigamos sen poñere os montes en valor, sen consideralos parte das nosas vidas, sen dotalos de prantaciós nobles ou sen potencia-la entrada neles de animales rozadores: cabalos, vacas, ovellas, cabras, que limitarían a formación de bouzas pró lume.   

            Total, que temos dediante nosa un panorama desolador. Non chove. As cidades mesmo poden pasar sede, naturalmente. Secuestrada a auga dos ríos por medio de encoros, éstos están agora baixos. Os ríos poden incluso, nalgún caso, non dispoñere de caudal ecolóxico, necesario pra diversas formas de vida. Seguro que noutros tempos andariamos de rogativas. O home, máis próximo a Deus e ós santos, pola súa intercesión, obtiña o favor da chuvia, cun ritual que dalgunha forma viña de tempos anteriores, cando o home chegou creere que tiña dominio máxico sobre a chuvia, ata o punto de que o “facedor de chuvias” era, nas sociedades primitivas, un home importante. Unha ponla ou unhas follas molladas servían pra orballare o entorno, a imitación da chuvia. Na tribu Mara, Australia, un facedor de chuvia achégase a unha charca i  entona un canto máxico; despois colle auga coas mans e lévaa á boca pra espurreala, incluso sobre sí, e regresa ó campamento. A chuvia ven detrás. Outros queiman un ramallo e apagan o lume con auga. Tamén comparece a chuvia. ¿Por qué non en Galicia, con tanto bosco queimado? Está claro que falamos de cousas distintas, de pobos distintos, mesmo da falta de fe da sociedade actual.            

6 comentarios:

Tío Chinto de Couzadoiro dijo...

Quienes somos gallegos, y conocemos, además, las Fragas del Eume, no podemos sentir, ante el incendio, más que dolor, amigo Xesús. ¡Una joya más, de nuestra hermosa Galicia, en peligro!
Un cordial saludo, aunque triste, esta vez.

candela dijo...

Era esa fe, la responsable de que las personas no cayesen el el fatalismo y luchasen.

Y todavía dicen que creer en Dios es algo esotérico, pues anda, que creer en las personas..

Confío en que pronto lleguen las lluvias de esta primavera y aunque no serán suficientes, siempre serán un motivo para dar gracias y continuar.

Siento mucho lo del incendio Xesús.

Anónimo dijo...

Apocalipticas imagenes... ¿Sabremos alguna vez quienes son los responsables?

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Chinto:
Yo no dudo de que hay una Cosa Nostra incendiaria, que bastaría ver quiénes se benefician del bajo precio de la madera quemada para saber dónde esta el origen de estos males. Dónde está el demonio.
Un cordial saludo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Esa fe funcionaba, claro que sí.
Romay Beccaría, año 1990, se había presentado públicamente con un par de paracaídas incendiarios, si mal no recuerdo.
Algo tremendo debieron averiguar de aquella que los incendios se acabaron entonces.
A los pocos años volverían y con bipartito fue el escándalo, año 2006.
Pero no se ha librado una auténtica batalla. Estos fuegos de ahora parecen ser como una reanimación, un revival de los rescoldos entonces dejados.
Gracias por tu comentario.
Un cordial saludo

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Lobo:
Yo creo que se sabe, pero esos incendiarios, presuntamente, tienen poder. Poder político.
Un saludo afectuoso.