O Lérez, entubado

Ésta ven se-la actuación bestial de Fomento, na punta de Mollavao. Nova agresión, intento de consolidación da ocupación das marismas de Lourizán, que están definidas como dominio público marítimo terrestre, inalienable, inembargable, imprescriptible e insusceptible de desafectación, pero que nengún partido tenta non xa recuperare, senón que, desalmados, poseídos por Satán, queren convertir en zona industrial. Desacreditado o Concello no tema mediambiental, desacreditados igualmente o PP e mái-lo PSOE, o arraso final da Terra defínese aquí localmente, desta volta da man de Ana Pastor, casada co presidente da Autoridade Portuaria de Marín, sobre a que penden diversas sentencias firmes. Ana Pastor, coesta obra e as acometidas na autovía de Marín, diríase que está a apostare pola corrupción que comezou coa construcción da fábrica de celulosas, corrupción que se transfireu á Política, ás instituciós, hoxe menos demócratas que o réxime de Franco no 1973.

Pontevedra, 9.12.2012
Entrada n. 1581 do blog
Artículo semanal

O Lérez, entubado,

por Xesús López Fernández

            Tomo o título dunhas declaraciós que César Portela Fernández-Jardón acaba de facer [Faro deVigo,8.12.2012] en relación co arraso litoral, que nalgún momento da entrevista aterriza no aquí mal feito, de cómo se ten acabado co barrio da Moureira e co propio río (e ría), materialmente entubado polas sucesivas agresiós i estreitamentos, limitación do seu cauce. Á pergunta primeira que lle fai Susana Regueira sobre se a crisis do formigón vai representa-la fin da loucura de sepultar aínda máis a costa, o home coida que non, que a crisis non vai arranxare nada como non se opere un cambio de mentalidade das persoas, que éso é o que sí resolvería algunhas situaciós. Pero non se está a dar ese cambio, senón que vemos cómo algús dos nosos políticos [Xunta, Concello, Fomento], con algunhas das súas últimas actuaciós, tentan chegare a un consenso prá perda definitiva das marismas de Lourizán. Dedúcese das reiteradas declaraciós dos seus portavoces.

            A conversa prosigue en relación coa perda d´A Moureira porque Pontevedra non foi capaz de ter conciencia de que aí estaba un dos valores máis importantes da cidade i en xeral o contorno do Lérez. I éso perdeuno Pontevedra por non ter sabido valora-la Moureira, barrio mariñeiro e patria de navegantes; que Pontevedra foi o porto máis importante de Galicia antes de que fosen tomando puxanza A Coruña, Vigo ou Marín. O barrio e As Corbaceiras eran o entronque da cidade co fondo da ría, e todo éso foi arrasado. A cidade ten hoxe ante sí unha pantalla de edificios que viñeron delimitar unha cidade de secano. A alameda, diríamos, é como un gran patio de luces.  Insiste o home na falta de sentido do que é unha cidade e falta de conciencia cultural. E a cidade perdeu a conexión co río e coa mar de hai 50 anos. Moitos aínda lembramos un río Lérez impoluto e somos testigos da derrota a que foi sometido, como tamén a ría toda.

            Un lembra  Lourizán como praia de Pontevedra e a ocupación do espacio pola fábrica de celulosas, unha empresa de vertedeiro, cunha concesión do 1958 que D. Antonio Rodríguez Tourón definía como nula ab-initio por non teren comprido coas condiciós da mesma. Nen o Goberno franquista accedeu a calificare o espacio como zona industrial e puntualmente afirmaban no 1973, en contra da pretensión do Concello, que ter montado aí esas industrias [Ence, Elnosa] fora un erro do que soamente se ían derivar problemas prá saúde e convivencia humás, como así foi e temos lembrado máis  dunha vez. Tamén insistía en que o Concello debería procurar do MOPU outro trazado prá autopista; evitare a construcción da Ponte da Puntada polo brutal impacto paisaxístico que a mesma representaría. ¡E qué razón tiñan! Río perdido á par que entubado que, desecada-las xunqueiras de mala forma [as dúas grandes depuradoras biolóxicas con que contabamos], o Lérez parece hoxe máis un esgoto d´augas negras que un río vivo. 

           

            Non se ve unha intención rexeneracionista e sí discursos coincidentes, intentos de non recupera-lo capital natural. Fomento e o Concello, da man no asunto do paseo por terreo demanial, esquecen que a ribeira está delimitada pola parte baixa da vella estrada a Marín. Parece estamos ante un novo caso de abuso de poder, como tantos outros se levan contabilizado [ferrocarril a Marín pol-Os Praceres, recheos portuarios, rotonda da punta de Mollavao, a edar d´Os Praceres, etc.], tendentes a acabaren co dominio público marítimo terrestre, a encorsetaren máis a ría e o río, a entubalo aínda máis, ó que tamén contribueu a nova ponte d´As Correntes, como outrora a demencial dos Tirantes. Como aquí se perdeu o norte e non houbo intento rexeneracionista, faría falta un gran esforzo e decisiós costosísimas pra levantaren non poucas das infraestructuras realizadas. Lembremos que o turismo de excelencia gusta máis dunha  sustentabilidade que aquí non se dá, que mesmo o Lérez, entubado, case non é río.

Faro de Vigo, 8.12.2012: César Portela di: "Hoxe o Lérez está entubado, e cando haxa unha enchente xa se sabe o que vai pasar"

Parece que todos están a contaren mentiras cando realmente están dacordo en acabar co planeta, aquí localmente. La Voz de Galicia, 9.12.2012: O Conselleiro de Infraestructuras critica o "escapismo" do Concello en relación co PXOM. 

Faro de Vigo, 9.12.2012: É increíble o escapismo que fai o Concello pra non redactere o PXOM. (pero aquí hai moito tomate, que van todos da man)

Nota.- Como no artículo vai mención a un posible desastre si se produce unha enchente, lembremos que hoxe, precisamente, na Sala Sargadelos e ás 20.30 horas, a Asociación Cedofeita presenta un número da súa revista, no que se fai relato da "tormenta perfecta", de cándo o río Lérez, hai oitenta anos, no 1932, asolagou toda a parte baixa da cidade.
Enlace básico deste blog pra mellor conocere a forza da corrupción na degradación desta ría, o abuso de poder, etc. :MILONGA LITORAL.