lunes, 18 de febrero de 2013

TEMPO DE SARDIÑAS





Grabado que ilustra no Faro de Vigo o traballo de Juan Juega Puig que se cita nesta entrada .

Pontevedra, 19.02.2013
Entrada n. 1609 do blog

TEMPO DE SARDIÑAS,
por Xesús López Fernández

Un artículo do historiador e amigo Juan Juega titulado "Las Cuaresmas y Vigilias, tiempo de sardinas", publicado no Faro de Vigo de onte 18.02 e do que incluímos enlace explica polo miúdo a importancia da sardiña, do comercio da sardiña nas nosas rías. Remítenos a un tempo anterior, hoxe traicionado porque practicamente non se pesca sardiña nas nosas rias. 

Nen as outonizas ou setembriñas, grasentas, propias pra arencare, nen as de inverno están hoxe presentes nas nosas augas. Eu, vigués de nacemento, lembro vougamente que na ría de Vigo da miña infancia a sardiña era unha das riquezas principales, ata que comezaron coa pesca con dinamita, algo que remediaría en parte un comandante de Mariña, o señor Ozámiz que, preocupado por resolve-lo problema, embarcaría secretamente nun barco de pesca (ó mellor no Sanxenxo que inda era porto pesqueiro, simulando ausentarse a Madrid) e, ó longo da noite iría descobrindo non poucos casos nos que era común esa práctica asesina.

O home acabaría por poñer orde na cousa e, curiosamente, despois das súas "purgas", a trescentos metros do peirao de transatlánticos, na propia ría, a sardiña volvía caer nas redes como a gran riqueza doutros tempos.

Na ría de Pontevedra houbo moitas actuaciós que acabaron coa presencia da sardiña en Marín ou en Raxó. ¡Pero se hai noticia histórica de cando se pescaba ese peixe na propia zona da Barca! Pero a desecación das xunqueiras e mái-lo estreitamento da ría, foron acabando coesa riqueza, modificaron a dinámica das augas e hoxe, no fondo lodoso e d´augas negras da nosa ría malviven os muxos, que fan, certo, unha descontaminación primaria.  

Teño noticia dun oceanógro alemán que pasou por Pontevedra i estudiou a nosa ría de que el estimaba que a sardiña podería volver se acometerámo-la rexeneración das xunqueiras e a recuperación da dinámica das nosas augas, algo que parece difícil cando se dan noticias como a da recén visita dun grupo de europarlamentarios que advertiron da contaminación xa sabida de rías como a de Vigo, A Coruña, Ferrol.... E un deles, gracioso, perguntaría de quén foi a idea de colocare en Mugardos os depósitos de gas natural, a ameaza de morte alí servida por presunto capricho de Fraga, como outras cousas. Pero, coño, en relación coa ría de Pontevedra, nada de nada, cando sabemos que a actuación contaminante nas nosas augas é posiblemente a máis grave de tóda-las rías.

Pero a maiores da culpa dos mañufes responsables da política local, está o abandono doudo, parvaxolo da Xunta e tamén a actuación do Estado-Leviatán, que non quer asumire a execución das sentencias dictadas polo TS e tolera que, pouco a pouco, se siga acabando coa ría, que consinte a inversión de fondos europeos na construcción de depuradoras como a d´Os Praceres, en zona de marismas, en dominio público marítimo terrestre. 

En fin, fomos derivando do tema das sardiñas ata a denuncia dos políticos irresponsables solagados na presunta corrupción que vale pra impulsare non só a desaparición das sardiñas, senón o cerre de Pontevedra ó mar, a súa conversión en cidade de secano. A Corrupción manda e prostitúe a paisaxe. Os partidos carecen de conciencia e se burlan das leis. 

Artículo de Juan Juega Puig, Faro de Vigo, 18.02.2013: "Las cuaresmas y vigilias, tiempos de sardinas".    

4 comentarios:

candela dijo...

Se te olvida D. Melón y Dña. Endrina, fauna no te falta para elegir.

Puede que nos dejen hasta sin sardinas pero de los anteriores siempre habrá sobreabundancia.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Lo malo del tema es que posiblemente los eurodiputados que han venido por aquí no rascan bola y que nada van a resolver.
La corrupción ahoga España. Creo que también a Europa, aunque lo que aquí sucede no pasaría, seguramente, en Alemania.
Un cordial saludo

trillian dijo...

A La apeciada sardina de la ria le toca desaparecer y no se hace nada por evitarlo y va pasar como al bacalao, que antiguamente era comida del pobre, y ahora el pobre lo ve poco en su plato, y creo que con la susodicha pasará lo mismo...pues nada a comer "frijoles" solos.
Xesus unha aperta ....y te veo muy repuesto ...me alegro.

Saludos a tod@s.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola,Trillian:
Cuando la hambruna catalana del XIX/XX forzó la emigración a Galicia, sus emigrantes trabajaron la salazón e instalaron numerosas fábricas de conservas que actualmente van cerrando o han cerrado ya en su mayoría.
Como hemos traicionado el mar y practicado malas artes además de acabar con las rías, las sardinas ya no entran.
No sé si en la bocana de las rías de Vigo y Arousa pueden todavía aparecer, pero lo veo difícil.
Un cordial saludo y, efectivamente, estoy mejor. Aquel susto pasó.
Reitero mi saludo cordial.