MIGUEL ÁNGEL REVILLA, EN ALZA

Miguel Ángel Revilla, aquí con vaca, ex-presidente de Cantabria, como se fose unha estrela mediática anda agora polos platós de diversas cadeas de televisión. Algo hai neste contínuo ir e vir máis alá da promoción do seu libro "La jungla de los listos" (no que se enumeran os vicios da política española), como se o home estivese a prepara-la súa candidatura prás europeas. Á parte de que parece que vende máis libros que Belén Esteban o home ten gancho pra un colectivo cidadán millonario que, anoxado da casta política en xeral, quere ver no home ó futuro presidente do Goberno español.

Pontevedra, 13.01.2014
Entrada n. 1730 do blog
Artículo semanal no Diario de Pontevedra. 

Miguel Ángel Revilla, en alza,

por Xesús López Fernández

           

               O expresidente cántabro é ademáis profesor de Economía e autor de dous libros, algo que parece estar de moda antr´os políticos españoles, pero seguramente a súa obra “La jungla de los listos”, pola que tenta denunciare ós causantes da situación caótica que vive o país (que vai ademáis pola segunda edición), foi a máis vendida antr´as publicadas polas xentes da casta política. Parece que na presentación de “La jungla….” en Madrid estivo sinando exemplares por máis de dúas horas. Todo un fenómeno social, as xentes formaban unha cola máis longa que as das oficinas do INEM, desexosos de te-lo libro na man, pero sobre todo de falare co home, no que algús ben un posible remedio prá situación extrema do país, ata o punto de que, na loa da súa figura, algús afirmaban del que “é o único político honrado, que dí as cousas como son. Eu pídolle que se presente como candidato á presidencia da nación”, algo no que el non pensa porque co sistema electoral vixente non é viable.

            Acúsano algús de ser populista, demagogo ou de que, como profesor de economía que é, acaba de convertire algún plató de televisión na tribuna dende a que imparte clases maxistrales a todo o país. Parece como se incluso parecese unha burla que se dirixa en taxi á Moncloa ou que dende Santander ó seu pobo, Astillero, viaxe no seu coche particular, cuestión que vale pra descrédito dos que non se baixan do coche oficial. Pero Revilla parece un home con encaixe prás críticas que lle dirixan e que, gracias ó seu sentido do humor e forma directa de face-lo seu discurso, devolve a pelota con gracia certa e que de cada volta ten maior número de seguidores, polo menos de simpatizantes, como se evidencia na súa páxina oficial de Facebook, con máis de 365.000 seguidores. En twitter, máis de 412.000. Participación viva, o home denuncia cando outros calan. E sintoniza cunha sociedade farta cando denuncia como principales causas da situación de regresión do país cuestiós como:

            A xente que vive da política e a corrompe; os que non pagan impostos; a evasión a paraísos fiscales… E o bo é que todo, según el afirma, dío coa conciencia tranquila, como cando clama por unha Xusticia independente, algo que tiña prometido o PP, pero que finalmente, coa formación do Consello Xeral do Poder Xudicial, quedou todo en reparto de cromos, nun par de xornadas. No seu ronsel de denuncias está tamén a das “elecciós por medio das inicuas listas cerradas”. Tamén cuestiona o home a existencia do Senado, que califica como inútil, clamando pola súa supresión. Son as verdades do barqueiro e invita ós cidadáns, cos que sintoniza, a acrece-la presión social, a denuncia-las inxusticias existentes. E a non calar.

            Xa pra rematare citemos outras das afirmaciós do home, que afirma que sóo como persoa está incómodo, que lle gusta falare coa xente. Insiste na importancia de votare ós candidatos e non ós partidos, porque en definitiva somos un país de partidos i estamos a votare por unha gaivota ou polo puño e mai-la rosa, e así nos vai, como que en cinco anos pasamos de ricos a pobres. E algo vai mal a nivel mundial cando o 30 por cen da riqueza mundial está colocada en cincuenta lugares sen rostro. O home é, certamente, portador dunha mensaxe rexeneracionista cando afirma “eu non meto a man, antes córtoma", ou cando proclama que a muller é o eixo da familia. A estafa das peferentes (prá que pide unha intervención do Fiscal Xeral determinante, unha solución final), a connivencia antre a política e as grandes empresas (as chamadas portas xiratorias), a corrupción ou a fiscalidade “desigual” son algunhas das preocupaciós cidadás de Revilla, algo que el aborda neste libro coa súa particular forma de contar, que engancha, daí que o teñan definido como unha máquina de contar. Lembremos que a súa primeira obra “Nadie es más que nadie” vai pola edición 27. Por certo que nunha das súas últimas intervenciós en twitter asegura que non cobra por acodire á “tele”, pero parece non ter pretensiós de ser presidente da nación. Si acaso, de Cantabria.