jueves, 16 de junio de 2011

CASO ENCE, RESACA INFORMATIVA

Foto do século XIX. O fondo da ría pola zona da xunqueira d´Alba. Co tirón que sobre as mareas facían as xunqueiras vivas, era esta ría rica en sardiñas, unha das riquezas perdidas por tanto disparate urbanístico cometido. Nese espacio, o concelleiro Mosquera, o "urbanista" prodixioso, está encirrado en levare adiante a construcción dunha nova ponte d´As Correntes, totalmente innecesaria, que incidiría negativamente no que queda deste humedal. Outra perspectiva do vello barrio da Moureira d´Arriba, na que se ven diversos peiraos, recanto da pesca artesanal con traíñas e dornas. (Unha verdadeira reliquia esta foto de vellapontevedra.blogspot.com)
O primitivo tranvía a vapor para no apeadeiro de Lourizán. Eu lembro un tranvía posterior, coesa mesma parada, dend´a que accediamos á praia de Lourizán, onde aprendín a nadar. (foto do blog vellapontevedra.blogspot.com)

Ence-Elnosa, balsas de decantación, a profanación dun espacio, a vella praia de Pontevedra.

Memoria viva de Lourizán. Unha mariscadora que leva soportando o pestazo da fábrica, as emisiós xofrentas, ademáis dos ruídos xerados pola actividade industrial, dend´o ano 1963. Vive nun lugar próximo ó apeadeiro que aparece na primeira fotografía.

Salvemos Pontevedra propón que, con calma, sen perde-los nervios, os políticos vaian pensando en eliminare a autovía a Marín, que nesta foto mostra a chousa largacía na que se irían asentando as actividades contaminantes e criminales: Ence-Elnosa, a depuradora ilegal d´Os Praceres, que tamén haberá que levantare se logramos poñer en marcha o tren de progreso, a recuperación do litoral natural, a aplicación da Lei de Costas, algo que parece estar na arrancada coa sentencia da Audiencia Nacional comentada no post anterior.
Unha foto da ponte do Burgo coa marea chea. Na punta que se albisca sentabámonos nos anos 1948 e 1949 Rogelio Fernández Recuna i eu despois da nosa pescata á liña, marea arriba ou marea abaixo, antes de regresa-lo bote ó Club Náutico. Eran normalmente máis de cen robalizas as que picaban e obxeto de separata nese sagrado momento. Na zona interior, á dereita da foto, nos tempos nos que as xunqueiras ocupaban espacios como o do Estadio da Xuventure e mai-lo Borrón ou Verrón, había ostras, algo do que hai pouco tiñan conocemento as xentes da Moureira. (Foto de vellapontevedra.blogspot.com)

Pontevedra, 15.06.2011
Entrada n. 1441 do blog

CASO ENCE, RESACA INFORMATIVA,
por Xesús López Fernández

Si algo quedou claro onte coa información dada polos diversos medios da sentencia notificada por Salvemos Pontevedra o 13.06.2011, é que colleu a moitos co paso cambiado e que algús, a propia Ence según parece, aínda ten que asimilar. ¿Qué lle convén máis á empresa? ¿Recurrir en casación como parece vai facer aínda sendo xa pública a noticia de qu´o ministerio non-o vai facer, ou buscare unha nova ubicación, nalgún polígono industrial interior, e sen vertidos?

Eles están hai moito tempo desprestixiados, a pesare dos cartos que levan gastado pra aplaca-las conciencias, e inda agora falan dun plan coa USC pra traballare na eliminación do malcheiro que siguen emitindo, que seguimos sofrindo os cidadáns. A este respecto aínda lembro unha resposta de Fraga en campaña electoral prá recuperación da Xunta do felón de Xosé Lois Barreiro, e naquela resposta a min dada, a pergunta depositada no teléfono de suxerencias, o home dixo: "A Xesús López Fernández, de Pontevedra, i en relación co caso Ence: Existe un plan de melloras e un prazo pró seu comprimento. Está falado coa empresa e, chegado o vencemento sen teren acadado os obxetivos fixados, haberá que pecha-lo complexo".

Despois deso virían as contradicciós de Fraga, os seus pactos coa empresa, o decreto de supramunicipalidade pra facilitare o troco do Monte Gaiás doado por José Luís Méndez polas marismas de Lourizán, como se eso non fose dominio público marítimo terrestre. O señor Méndez, cando foi desestimada a petición de desafección do espacio pola ministra Cristina Narbona, entendeu que xa non había lugar prá instalación da fábrica de papel tisú de Georgia Pacific e, céleremente, amagou a dispuxo a venta do paquete accionarial d´Ence no poder de Caixa Galicia.

Pero regreando a Fraga, non esquecemos de cómo intentou solapa-la existencia de enfermedas prás que se podía estimar claramente unha relación causa efecto (asma e procesos bronco-respiratorios, conxuntivitis, cáncer de colon, mal de Krohn, etc.), como en danos causados polo escape de cloro, do que se conta a morte dun fato de ovellas en Lourizán, ou de cómo Arturo Estévez Rodríguez atopouse unha mañá coas súas maceiras aparentemente mortas, coas follas queimadas. (A denuncia dese feito poría en marcha o proceso seguido contra Ence polo fiscal Gago Sevilla).

En fin, estou entrando nunha historia de moito calado e voume limitar xa á entrada dalgús enlaces que valoran a sentencia agora dictada pola Audiencia ou que diagnostican outros aspectos do problema ambiental e rexeneracionista desta ría, que non existe a nivel político. Eu teño unha proposta pra estas xentes: que se ispan (desnuden) e xa espidos se encerren nunha habitación ou nunha sala decorada con fotos históricas da ría, que se miren e cacheen, pra veren se algún deles ten escondido (nas nefras, nos sobacos ou noutras partes) o discurso da falacia, o do vencemento no 2018. Así, espidos da súa mentira, que xa non-os pode arroupar. Siguen os enlaces:









El País, 15.06.2011: Ence sostén que o proceso pra lle retirare a concesión (que xa non ten, carallo!) pode durar varios anos.
Diario de Pontevedra, 15.06.2011: O MARM vai comezar "próximamente" o expediente de caducidade de Ence.

Noutros medios pode haber máis noticias do caso, pero cerro aquí a referencia ós enlaces. As noticias poden ser premonitorias dun tsunami rexeneracionista.

6 comentarios:

candela dijo...

Por desgracia, aquí las sentencias están para no cumplirlas.

Que haya suerte.

PD: Nunca había oido hablar de tranvías a vapor, qué curioso.
:)

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
El ministerio ha comunicado oficialmente que no van a recurrir la sentencia en casación y sí que van a iniciar el procedimiento de cancelación de la concesión.
A ver qué pasa.
Además del tranvía a vapor, hubo después tranvía eléctrico, que en los años 40 sería sustituído por trolebús, alguno de dos pisos.
Se pensaba más que ahora.

Natalia Pastor dijo...

Las sentencias se cumplen según quién y como.
Ahí tienes a la Generalitat catalana con el tema del español o a los célebres "Albertos" con aquella sentencia que nuncó se llegó a ejecutar...
Este país es así,querido Xesús...

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Natalia:
Cierto que será difícil, pero en principio es buena noticia la de que el ministerio, que es a quien hemos denunciado, no va a recurrir en casación.
Saludo cordiales

José Luis Valladares Fernández dijo...

Las fotografías que pones en tu entrada, ilustran a la perfección el proceso de deterioro continuado de un espacio público por incuria de unas autoridades irresponsables.
Ya que no hagan cumplir sentencias pasadas, al menos esperemos que mejore ese espacio si cancelan de una vez esa concesión induistrial que ha causado tanto mal.

Un abrazo, amigo Xesús

o blog de xesús lópez dijo...

Gracias, José Luís, por tu comentario.
Se nos define como quijotes por haber conseguido, sin ser oídos por la Administración y ciertos ecologistas más partidarios del populismo al servicio del alcalde Lores, por haber alcanzado en esta sentencia de la Audiencia Nacional algo que parecía un sueño.
Con la renuncia a recurrirla por el MARM y sus declaraciones en el sentido de que van a iniciar el procedimiento de cancelación de la concesión (que la actual Grupo Empresarial Ence, S.A., ya no tiene) diríase que el Estado derecho, como era nuestra pretensión, marque ahora los tiempos para las labores regeneracionistas necesarias.
Aún estamos en la nube, asimilando la noticia.
Esto ha sido una especie de tsunami informativo que la prensa local y regional ha estado tocando y seguirá haciéndolo en los próximos días.
Un abrazo, Xesús.