sábado, 24 de marzo de 2012

Memoria dunhas marismas

Salvemos Pontevedra naceu coa idea de exercitare a acción popular e de incoare así diversos procedementos ante a Xusticia, co horizonte da rexeneración litoral local. O tema hoxe tratado como artículo solápase en parte coas últimas entradas do blog. Éste é o  logotipo da asociación.

Pontevedra, 26.03.2012
Artículo semanal
Entrada n. 1504 do blog 

Memoria dunhas marismas,
por Xesús López Fernández

            Coido que as palabras “marisma” e “vida” poden ser sinónimas, que mesmo cando se acometen actuaciós deshonestas contra as marismas integradas nun ecosistema, éste como un todo pode perecer por seren aquelas parte sustancial, sostén si se quer de todo o entramado, da vida e riqueza do mesmo. Eso témolo claro en Pontevedra porque a sucesiva ocupación de marismas e xunqueiras veu representare unha agresión á paisaxe, río, mar e beiramar, mesmo á economía primaria na que moitas familias tiñan o seu medio de vida: sardiñas e robalizas, marisqueo…. Se no seu día (ó redor do 1970)  avisaba o goberno da nación de que Ence i Elnosa estaban mal ubicadas, que eran un problema prá saúde e convivencia humás, aínda hoxe permanecen as consecuencias de tanto disparate consentido, falta a clase política de dinós pra, coa lei de Costas do 1988 na man, rexenera-lo litoral.

            Esta pasada semá informaron diversos medios do auto do Tribunal Supremo do 16.02.2012 polo que se desestimaba o recurso de casación presentado pola representación procesal de HOLCIM HORMIGONES, S.A., contra a Sentencia do 17.02.2011, dictada pola Sala do Contencioso-Administrativo da Audiencia Nacional (Sección Primeira) no recurso n. 884/2009, que se declara firme. Culmina así un proceso comezado por medio de  SALVEMOS PONTEVEDRA o 6.08.2004 ante a Dirección Xeral de Costas. Pola sentencia agora firme condenaban á Administración á incoación do expediente de caducidade da concesión outorgada por O.M. do 8.03.1949 a D. Ramón Dios Otero (destinada a terras de labor), transferida por defunción do seu titular á súa filla Dª Ángeles Dios López, o 11.11.1958, e á adoución das medidas previstas prá paralización das actividades e suspensión do uso i explotación das instalaciós. E, declarada firme a sentencia polo T.S., SALVEMOS PONTEVEDRA insta ó ministerio de Medio Ambiente a que proceda de inmediato á execución da sentencia nos términos descritos, pró rescate e rexeneración do dominio público marítimo terrestre en Lourizán (Pontevedra). Esta nova, reconfortaría a D. Antonio Rodríguez Tourón, q.e.p.d., memoria viva das marismas, preocupado pola serie de presuntas ilegalidades cometidas diante da súa propia casa. 

            SALVEMOS PONTEVEDRA ten un emblema, un puzzle ó que lle faltan pezas pra recompoñere esa memoria, os espacios arrasados do noso ecosistema. Pola súa recuperación i en exercicio da acción popular leva promovido diversas actuaciós. O espacio ocupado por Holcim era unha desas pezas; outra, o espacio que ocupaba Construcciones Malvar, rescate xa efectuado polo ministerio de Medio Ambiente. Outra sentencia, do 19.05.2011, condena á Administración a incoare o expediente de caducidade da concesión outorgada a ENCE, S.A., e á adoución de tóda-las medidas legalmente contempladas prá paralización das actividades e suspensión do uso i explotación das instalaciós que o GRUPO EMPRESARIAL ENCE, S.A., ven realizando no dominio público marítimo terrestre de Lourizán, o que pon de manifestación o disparate que supón a construcción do Nudo de Mollavao en terreo demanial, en contra do ordeado pola Lei de Costas, o que faría imposible a necesaria e imprescindible recuperación do dominio público marítimo terrestre, indo incluso en contra dos propios actos i en contra da finalidade da Lei 22/88, do 28 de Xullo, de Costas, que obriga ás administraciós públicas a protexe-lo referido demanio na defensa da súa integridade e a preservación das súas características naturales. 

            Ana Pastor, na súa visita institucional a Pontevedra, soubo decirlle ó goberno local, en relación coa súa pretensión de delongare a pasarela das Corbaceiras, que había que ter en conta a Lei de Costas. Vese claramente que o Concello non está polo labor de recupera-las marismas de Lourizán, que carece de memoria. E SALVEMOS PONTEVEDRA anuncia novas e posibles acciós pra evitare a construcción do Nudo de Mollavao, por vía contencioso-administrativa e, si procede, por vía penal.   


7 comentarios:

candela dijo...

Lo que resulta kafkiano es que después de una sentencia haya de reclamarse judicialmente que la sentencia se ejecute, alargando hasta el infinito la resolución del tema.

En tu anterior post hablabas de la impotencia de que todo esto se quede en un testimonio en un blog. Si tuvieramos lo que hay que tener, si fuesemos un país, el problema de las marismas de Pontevedra sería un problema de todos los españoles. De hecho, lo es.

o blog de xesús lópez dijo...

Hola, Candela:
Tienes razón. Es una vergüenza. Y, por desgracia, están maridados intereses de todos los partidos con los de los clústers, que son los que mandan.
Ya verás com la Ley de Transparencia, cuando se apruebe, no va a servir para nada, me temo.
Saludos cordiales.

Vicente Rubio dijo...

Que mala mala conciencia tenemos que tener algunos miles españoles, que pese a saber que nos roban con alevosía y nocturnidad, aun votamos a favor de unos partidos corruptos y criminales, porque el que roba al pueblo es un criminal.
Un saludo muy cordial.

o blog de xesús lópez dijo...

Gracias por tu comentario, Vicente:
Tambièn yo me vinculo a tu blog. Nuestra postura debe ser parecida, agnósticos en Política.
En el caso que comento en mi artículo, ni la Justicia ni la Política han querido entrar en el asunto, cuando Holcim jamás ha tenido concesión ni licencia para trabajar, en Lourizán, como cementera.
El gobierno local podría haber resuelto este problema, enviar simplemente a una pareja de policías locales con la orden de interrumpir una actividad lesiva como la suya y a partir de ahí, si realmente fuesen ecologistas, proceder a comenzar la recuperación de la ría.
Pero hay más enemigos, que la Autoridad Portuaria, presidida por el marido de Ana Pastor, a los que habrá que examinar con lupa, se dispone a deteriorar más el espacio natural en el puerto de Marín, a robarle más superficie al mar.
Un cordial saludo

Natalia Pastor dijo...

El problema es el que señala Candela:que aunque haya una sentencia favorable, hay ocasiones en que hay que volver a personarse para que la sentencia se ejecute, lo que -indefectiblemente -, alarga la resolución y supone innumerables quebrantos.

Saludos.

o blog de xesús lópez dijo...

Sí, Natalia.
El gran problema, aquí, es que ahora mismo están trabajando por ocupar más mar, desde los clústers que gobiernan las conciencias de los partidos.
Y NO PODEMOS OLVIDAR QUE EL PRESIDENTE ACTUAL DE LA AUTORIDAD PORTUARIA ES MARIDO DE ANA PASTOR, LA MINISTRA.
Y que la corrupción puede salpicarlos también a ellos porque el PP, en estos lares, no está libre de culpa. Tiene el mismo discurso que socialistas y bloque.
Un abrazo

o blog de xesús lópez dijo...

Por certo, o nudo de Mollavao, que comezara Pepiño Blanco, acabo de cocluir Ana Pastor.
Ámbo-los dous antiecoloxistas.