A sustentabilidade en Vitoria

 Fábrica de celulosas, Ence, en Pontevedra, que debería ser considerada "nula ab initio" ó non comprire nunca coas condiciós establecidas na concesión do 1958.

 Vista do complexo de Ence i Elnosa, das que o ministerio da Vivenda, ano 1973, decía que deberían desapareceren do lugar, por seren causas de problemas prá convivencia e saúde humás. Pero tal parez que coa democracia chegou un discurso peor, de burla permanente ó Estado de Dereito.

5000 familias tiñan a súa economía basada na capacidade de producción da ría, como se fose unha gran cetárea. Actualmente, todo morre. Os políticos suspenden e non saben falar do medio ambiente nada máis que cando fan campaña electoral. Actúan como presuntos delincuentes e só queren salva-la súa parcela do litoral. Ata que o xogo lles revente por consentiren a morte da ría e a contaminación ás súas portas.

Pontevedra, 27.02.2012
Entrada n. 1499 do blog
Artículo semanal.

A sustentabilidade en Vitoria,

por Xesús López Fernández

    Vitoria, no País Vasco, pode oufanarse, certamente, do título de Capital Verde de Europa que lle acaba de ser outorgado. Pró 2013 será Nantes, en Francia, a nova capital verde europea. Pode ser oportuno traer aquí algunha referencia en relación coa Axenda21Local de Vitoria-Gasteiz, como gran lección que os curiosos poden consultar en internet, mesmo pra aprendere cómo se redacta unha axenda local ou o horizonte do esforzo desta capital vasca. Porque estamos ante un caso paradigmático a imitar. A carta ten 274 páxinas de lectura didáctica que mostra compridamente as etapas do longo traballar de máis de dez anos do concello agora premiado. Na entrada titulada “Vitoria-Gasteiz, hacia un modelo más sostenible”, comeza por decir: O actual funcionamento das cidades é a maior causa de insustentabilidade a nivel global, xa que son os focos nos que se expresa a separación dominante antre economía i ecoloxía na súa máxima contradicción e xeneración de conflictos.

            No parágrafo seguinte, en relación coas cidades como centro de consumo, dise que poden ser tamén, como no caso de Vitoria-Gasteiz, importantes espacios de producción e, polo tanto, o lugar da degradación da enerxía e do consumo da maioría dos recursos que dá a natureza. E non é indicación menor a que fai esta carta no sentido de que “ó se-lo lugar de residencia e de traballo da maioría da poboación son  espacio de experiencia, de emprego e de conocemento”. Cando algo máis adiante son definído-los obxetivos, enfoque e metodoloxía do informe explicitados no proiecto  GEO Cidades, fanse dacordo co seguinte plan: 1. Evalua-lo estado do medio ambiente na cidade obxeto do proiecto; 2. Evalua-lo impacto das cidades e dos desenvolvementos urbáns nos diferentes ecosistemas; 3. Proporcionar ferramentas que permitan a toma de decisiós na xestión urbá e ambiental.

            Nesta exposición son formuladas as seguintes cuestiós: 1. ¿Qué lle está a acontecer ó medio ambiente de Vitoria-Gasteiz; 2. ¿Por qué ocurre ésto?; 3. ¿Cál é o impacto?; 4. ¿Qué podemos facer e qué estamos a facere nestos momentos?; 5. ¿Qué vai pasar se non actuamos agora?. Por eso é necesaria unha toma clara de conciencia cidadá e, neste sentido, a Axenda21Local que debe acompañare a todo PXOM serio que se poña en marcha debe ser explicada porta por porta, casa por casa, como documento esencialmente democrático ou, como se afirma na Carta de Vitoria e pra camiñar cara a sustentabilidade, as políticas urbás deben estar apoiadas pola participación cidadá e por unha xestión colaborativa do goberno local, o que se reconoce no relativamente recente concepto de “gobernanza” ou bo goberno, algo que non existe cando non hai relación de confianza cos cidadáns, nen transparencia; nen tampouco calidade informativa de tódo-los plans e políticas pra que os cidadáns poidan participare na toma de decisiós.

          

             Levarianos máis alá do propósito deste artículo continuar coa lectura da Carta de Vitoria. Citemos, se acaso, os criterios de obxetivos de sustentabilidade que se citan: Sustentabilidade ambiental, minimizando os impactos sobre paisaxe e ciclos naturales; sustentabilidade socio-cultural; sustentabilidade económica. É decir, fundamentalmente, conservar e recupera-lo capital natural; mellora-la calidade de vida e do benestar e cohesión social; fomenta-lo desenvolvemento económico asociado ós recursos humáns, enerxéticos e materiales do lugar. Pero cando se definen as terras de labor periurbás como polígonos virxes á espera do “oportuno” promotor, como acontece en Pontevedra, diríase que estamos a pensare con criterio de “máis burbulla inmobiliaria”, no canto de poñer en marcha unha política de restauración certa do casco vello, hoxe deprimido económica, comercial e ambientalmente, como a cidade toda e a ría toda. E non hai esperanza, que aquí o PXOM carece de Axenda21Local. ¿Qué vai pasar se non actuamos agora?, inquiren na Carta. Pero aquí, con varias sentencias firmes dictadas por delito ambiental, parece nos queremos tumba-lo Estado de Dereito. E Pontevedra carece de vocación de cidade verde, fixo mal os deberes.