ESPAÑA VAI MAL [6.02.2004]

Esteban, en La Razón. O tipo de corrupción que se denuncia na viñeta era xa conocido no 2004, ano no que foi publicado o traballo que incluímos. Artículo recuperado.

Pontevedra, 28.02.2013
Entrada n. 1617 do blog

España vai mal, Pontevedra vai mal....[6.02.2004]

Por Xesús López Fernández

            Coido que somos moitos os que entendemos que España vai mal, que a convivencia está en peligro como consecuencia da mediocrización da nosa clase política ó longo dos últimos tempos.  O estado das autonomías parece nestos momentos unha falacia, como se a propia Constitución non deseñara a  posibilidade de autogoberno que os vascos queren pra sí, que os cataláns tamén reclaman, que moitos galegos entendemos como irrenunciable. E nestas circunstancias, como se España non fose plural, están a espertar vellos sentimentos; andan algúns cunha especie de cruzada unitarista, antiseparatista; de nacionalismo ibérico á usanza do noso pasado próximo. Por outra banda, os discursos de Aznar en defensa da guerra de Irak son un novo factor de crispación [no momento no que  Bush  e Blair, sabedores de que non había armas de destrucción masivas, queren culpar ós seus informadores]. En fin, que o ambiente está cada vez máis raro no antroido electoral que estamos a vivir. E quero traer aquí a referencia a unha intervención de Felipe González no programa de Fuentes na Tele5, o pasado 1.2.2004:

            Os que viron o citado programa terán comprobado que Felipe González [con independencia da querencia  política de cadaquén] sigue a ser un home con carisma, ata o punto de que a Zapatero abondaríanlle uns minutos desa presencia, dese saber estar do expresidente, pra modifica-la intención de voto do país, se é que son certas as enquisas. Ó longo do programa abordáronse tres temas, asuntos tocados por Aznar cando era o xefe da oposición: O precio dos pisos que sobía imparablemente sen que o PSOE promovera unha política de protección oficial ante a dificultade da xente moza pra accedere a unha vivenda; a demanda de que a posible intervención na guerra de Iugoslavia fose debatida no Congreso antes de enviar un só continxente de “presunta axuda humanitaria” e que se respetasen as resolucións da ONU; que era unha vergonza cómo o PSOE tiña convertido TVE nunha cadea de propaganda manipulada. En definitiva, que en tempo de elecciós vale todo; que unha vez no sillón da Moncloa esquécense as promesas e que, no fondo, pouco importa quen goberne. Pero  quero salientar algo que dixo González ó falar das luces roxas que se están a acender.

            Dixo o expresidente que os pasaxeiros dun avión poden non saber da situación que se vive na cabina, na que a tripulación teme un accidente fatal. E que el tiña unha certa experiencia como comandante de vóo e que avisaba de que, sí, estaban acendidas as luces roxas, algo que volveu repetir nun recente mitin, con Zapatero, ó que animou a que asumira o papel de centralidade que ve “brumoso” actualmente nos socialistas. Non me preoocupan moito as batallas dialécticas que haxa antre os diversos partidos, se ben entendo desexable unha clara alternancia, o compromiso dunha renovación social en profundidade, algo que na situación de entropismo que viven certos grupos parece difícil. O entropismo fala da corrupción como algo irremediable nun entramado social choído, que non se renova. E algo deso veu decir estos pasados días Rivas Fontán, o ex alcalde pontevedrés que parece irremediablemente caído da lista do PP ó Congreso, cuestionando a persoas e actitudes, descalificando ó PP a nivel galego. É decir, que Pepe Rivas semella querer morrer matando.

            O que fora alcalde, posteriormente convertido en tiro electoral do partido, está alporizado porque parece quería seguir no Congreso. I é triste que veña agora con historias, que nos diga que a Lei de Supramunicipalización da Xunta é un fraude de lei. Así a vemos moitos dos que entendemos que España vai mal, que Pontevedra vai mal, e que os alcaldes son a autoridade máxima en cuestión de licencias urbanísticas. ¡Qué bonito non sería que o pasado día 5.2, ó chegaren a Lourizán os señores Fraga e Batlle se encontraran o recinto industrial precintado pola autoridade local!. Os homes atopáronse con que alí non había  nadie, senón unha realidade estordegada, ata o punto de que se permitiron certos chistes. Pero da realidade de Lourizán ten o señor Batlle información comprida no seu país. E si se encontrou co que se encontrou é porque houbo algún alcalde que asinou licencias non respaldadas por concesiós de carácter gubernamental. Rivas Fontán, que como diputado pasou desapercibido [Pontevedra estivo representada fundamentalmente por G. Vázquez e Arrate Varela], debería reconsidera-las súas palabras de Lourizán como fondo de saco, porque nun informe oficial que conoce a Xunta se define a zona como dominio público marítimo terrestre e, como tal, inalienable, inembargable, imprescriptible e indesafectable. España vai mal, Pontevedra peor, pero alguén aínda parece disposto a defende-lo imperio da Lei. Pra que esto mellore.