A terminal de contenedores do porto de Marín, coa sentencia do TS, queda privada de sentido. É que o porto nunca debería ter perdido a súa dimensión de porto pesqueiro, e pouco máis..-
Pontevedra, 7.11.2009
-Entrada n. 1065 do blog
-
O borde litoral,
por Xesús López Fernández
-
O borde litoral da nosa ría, sobre todo o Sur, ven sendo noticia últimamente. Primeiro foron as infografías do novo deseño da avenida de Marín mostradas polo concellal non electo, Luís Bará; despois os avisos do conselleiro de Medio Ambiente, alegando desconocemento da obra proposta, ó parecer con novos e idílicos solpores, porque, naturalmente, a avenida non deixa de sere dominio público marítimo terrestre, terreo demanial, e a Lei de Costas é a que marca a norma. A día d´hoxe e tendo en conta o espacio deslindado, o borde litoral sigue estando marcado, grosso modo, pola vella estrada a Marín. Pero hoxe non vou entrare polo miúdo na Lei de Costas, senón no que sí foi noticia principal de semáa: a sentencia do Tribunal Supremo do Estado, que anula a do TSXG do 17 de marzo do 2005. Prosperou o recurso de casación da Plataforma prá Defensa da Praza dos Praceres, que levaba anos denunciando o que o alto tribunal define agora como ilegal: O Plan Especial do Porto de Marín.
Ben está que a actitude ferreña das xentes d´Os Praceres reciba agora un reconocemento que senta ademáis xurisprudencia e que pode marcar un punto de inflexión na rexeneración da ría, espacio sensible agredido de mil e unha formas. Unha vez máis demóstrase que é a sociedade a que ten que denunciare ante a Xusticia e procurar, por medio dela, o restablecemento da legalidade, lonxe dos partidos que parecen “velar” por outros intereses, ó dictado dos clústers. ¿É que nengún partido reparaba nos recheos sucesivos, de cómo se lle estaban poñendo cancelas ó mar, considerando como terreo urbán o que era pura lámina de auga? E así foron configurando un polígono industrial ilegal, roubándolle protagonismo ó mar, maiormente, según reconoce a sentencia agora dictada, considerando a incidencia da obra sobre un espacio de alto valor ecolóxico como é a Ría de Pontevedra.
Dende o primeiro recurso da Plataforma prá Defensa da Praza dos Praceres, no ano 2001, vai demasiado tempo. Un pergúntase se a Xusticia non terá chegado tarde cunha sentencia prá que o Tribunal fixa a que debe ser unha execución exemplarizante: a regresión dos recheos, máis de 300000 metros cadrados, á situación do ano 2000; o Tribunal declara tamén ilegales as obras efectuadas ó abeiro do Plan especial e, no punto octavo dos fundamentos da sentencia establece que serán as Administraciós as responsables da reposición do espacio á súa situación orixinaria, e serano a Xunta nun 30%, a Autoridade Portuaria nun 50% e a Diputación de Pontevedra, nun 20%. Outra das causas da anulación da sentencia foi a falta de estudio de impacto ambiental, preceptivo según a lexislación española i europea.
A día 5.11 tiven noticia da sentencia do TS, que comezaría a conocerse a partir do seguinte día. A reposición da legalidade debe dibuxarse agora como único futuro posible pra esta sociedade, se verdadeiramente quer defende-lo urbanismo sustentable e recupera-la ría como manantial de vida. Eladio Torres, presidente do colectivo veciñal sinalou ante diversos medios que a Plataforma ven gañando por “goleada” nos diversos casos que levan prantexado pola vía xudicial e que eles sempre tiveron claro que o Plan Especial do Porto era unha pura ilegalidade que incumpría “todos cantos preceptos legales puidese haber, dende a portada do expediente ata o punto final”. Denuncia tamén ós políticos relacionados coestas obras ou co incumprimento de sentencias anteriores, como a do levantamento do tren. “Coa sentencia (sen precedentes no ámbito das infraestructuras portuarias), a algús pódelles cae-la cara de vergonza, e confía en que poida forzar un regreso á normalidade”. Pide tamén que os “portavoces” do Estado de Dereito (Fiscalía, Delegado do Goberno, Ministerio de Medio Ambiente) entren de oficio neste e outros asuntos sentenciados pendentes de execución. A recuperación do borde litoral depende deles. Os cidadáns, coa acción pública, debemos de lle lembra-los deberes.
O borde litoral da nosa ría, sobre todo o Sur, ven sendo noticia últimamente. Primeiro foron as infografías do novo deseño da avenida de Marín mostradas polo concellal non electo, Luís Bará; despois os avisos do conselleiro de Medio Ambiente, alegando desconocemento da obra proposta, ó parecer con novos e idílicos solpores, porque, naturalmente, a avenida non deixa de sere dominio público marítimo terrestre, terreo demanial, e a Lei de Costas é a que marca a norma. A día d´hoxe e tendo en conta o espacio deslindado, o borde litoral sigue estando marcado, grosso modo, pola vella estrada a Marín. Pero hoxe non vou entrare polo miúdo na Lei de Costas, senón no que sí foi noticia principal de semáa: a sentencia do Tribunal Supremo do Estado, que anula a do TSXG do 17 de marzo do 2005. Prosperou o recurso de casación da Plataforma prá Defensa da Praza dos Praceres, que levaba anos denunciando o que o alto tribunal define agora como ilegal: O Plan Especial do Porto de Marín.
Ben está que a actitude ferreña das xentes d´Os Praceres reciba agora un reconocemento que senta ademáis xurisprudencia e que pode marcar un punto de inflexión na rexeneración da ría, espacio sensible agredido de mil e unha formas. Unha vez máis demóstrase que é a sociedade a que ten que denunciare ante a Xusticia e procurar, por medio dela, o restablecemento da legalidade, lonxe dos partidos que parecen “velar” por outros intereses, ó dictado dos clústers. ¿É que nengún partido reparaba nos recheos sucesivos, de cómo se lle estaban poñendo cancelas ó mar, considerando como terreo urbán o que era pura lámina de auga? E así foron configurando un polígono industrial ilegal, roubándolle protagonismo ó mar, maiormente, según reconoce a sentencia agora dictada, considerando a incidencia da obra sobre un espacio de alto valor ecolóxico como é a Ría de Pontevedra.
Dende o primeiro recurso da Plataforma prá Defensa da Praza dos Praceres, no ano 2001, vai demasiado tempo. Un pergúntase se a Xusticia non terá chegado tarde cunha sentencia prá que o Tribunal fixa a que debe ser unha execución exemplarizante: a regresión dos recheos, máis de 300000 metros cadrados, á situación do ano 2000; o Tribunal declara tamén ilegales as obras efectuadas ó abeiro do Plan especial e, no punto octavo dos fundamentos da sentencia establece que serán as Administraciós as responsables da reposición do espacio á súa situación orixinaria, e serano a Xunta nun 30%, a Autoridade Portuaria nun 50% e a Diputación de Pontevedra, nun 20%. Outra das causas da anulación da sentencia foi a falta de estudio de impacto ambiental, preceptivo según a lexislación española i europea.
A día 5.11 tiven noticia da sentencia do TS, que comezaría a conocerse a partir do seguinte día. A reposición da legalidade debe dibuxarse agora como único futuro posible pra esta sociedade, se verdadeiramente quer defende-lo urbanismo sustentable e recupera-la ría como manantial de vida. Eladio Torres, presidente do colectivo veciñal sinalou ante diversos medios que a Plataforma ven gañando por “goleada” nos diversos casos que levan prantexado pola vía xudicial e que eles sempre tiveron claro que o Plan Especial do Porto era unha pura ilegalidade que incumpría “todos cantos preceptos legales puidese haber, dende a portada do expediente ata o punto final”. Denuncia tamén ós políticos relacionados coestas obras ou co incumprimento de sentencias anteriores, como a do levantamento do tren. “Coa sentencia (sen precedentes no ámbito das infraestructuras portuarias), a algús pódelles cae-la cara de vergonza, e confía en que poida forzar un regreso á normalidade”. Pide tamén que os “portavoces” do Estado de Dereito (Fiscalía, Delegado do Goberno, Ministerio de Medio Ambiente) entren de oficio neste e outros asuntos sentenciados pendentes de execución. A recuperación do borde litoral depende deles. Os cidadáns, coa acción pública, debemos de lle lembra-los deberes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario