EN TORNO Ó EUCALIPTU, PASANDO POR GALEANO

O protagonismo incendiario no Parque das Fragas do Eume estivo marcado polo eucalipto. Non se entende o bestialismo dos provocadores, tendo sido apuntado por alguén a posible intención de acabar co parque porque na zona hai presencia de andalucita, mineral estratéxico, nun momento no que os responsables da nosa Economía parecen dispostos a entregar Galicia á megaminería, algo contestado masivamente este pasado Domingo, en Compostela. Sigue un traballo publicado na web de PontevedraViva, o 3.06.2013, tomando referencias de Eduardo Galeano, que na súa obra fala da prantación industrial de Eucaliptus, soldaditos que provocan "fueguitos", dí o home comprometido coa Ecoloxía.   

Pontevedra, 5.06.2013

Entrada n. 1673 do blog

(Artículo publicado en Pontevedra Viva)

En torno ó eucaliptu, pasando por Galeano,

por Xesús López Fernández

Pode que no horizonte dos corenta ou cincoenta do pasado século arrancara xa a colonización da nosa terra por medio das prantaciós masivas de piñeiros insignes ou radiatas (que hoxe vemos en gran parte infectados de procesionaria) e de eucaliptus, a árbore gasolina según lle denominan os bombeiros califoniáns. E toda esa colonización dictada, ó parecer, pola UE, condenada Galicia, con políticos mediocres, a fabricar materia prima prás pasteiras contaminantes cando non a albergare a estas industrias de vertedeiro que sí poden xerar riqueza, pero non pró país, senón prós colonizadores, ó tempo que se cargan as rías e disparan as estadísticas de non poucas enfermedades. (O que teña curiosidade pode consulta-las estadísticas de enfermedades de obrigatoria declaración, de cuios retoques debería saber non pouco o finado de Fraga).

Poderiamos contar algo da historia incendiaria que, como escándalo, veu sendo unha das características desas prantaciós masivas que serviron, incluso, para impulsare máis a emigración das nosas xentes, pra matare aldeas. Anos de triste relembro o do 1989, co conselleiro Miguel Sineiro, socialista, e o 2006, co conselleiro Suárez Canals, na gobernación do bipartito. E inda está recén o incendio no Parque das Fragas do Eume, no que o eucaliptu tivo tamén un protagonismo infernal. Claro, esas prantaciós foron un verdadeiro disparate, á par que o noso monte perdía valor e a vexetación climax resultaba arrasada. Pero fixémonos nalgunhas cousas que dí Eduardo Galeano, cidadán universal: “Nas novas prantaciós madereiras non cantan os paxaros. Nada teñen que ve-las vellas fragas aniquiladas, que eran pobos de árbores diversas apertadas ó seu xeito e maneira, fontes de vida diversa que sabiamente se multiplicaba a si mesma, con estos exércitos de árbores todas iguales, prantadas como soldaditos en fila e destinados ó servicio industrial”.

Galeano é un dos escritores máis comprometidos coa realidade do mundo e dos seus pobos, i é conocido pola súa obra clásica “As veas abertas da América Latina”, editada hai xa máis de 25 anos, obra que marcou o punto de partida da súa cruzada sen claudicación por un mundo máis libre i equitativo, no seu permanente compromiso pola xente e o ambiente do que todos dependemos. E como cidadán uruguaio tivo que se involucrar na loita contra a instalación no seu país de xigantescas pasteiras –a finlandesa Metsa Botnia e a española Ence--, que se fornecerían de monocultivos de eucaliptus imprantados en territorio uruguaio destinados a mante-lo consumo insustentable de papel e cartón dos países do Norte, sobre os que Galeano xa tiña unha opinión clara no 1994 cando no seu libro “Úselo y tírelo” decía: “Pero resulta que os banqueiros abandonaron a usura pra consagrárense á ecoloxía, a proba está: o Banco Mundial outorga xenerosos crétos prá forestación. O Banco pranta árbores e recolle prestixio nun mundo escandalizado polo arraso da súa flora autóctona. Conmovedora historia, digna de ser levada á televisión: o destripador distribúe membros ortopédicos antr´as víctimas das súas mutilaciós, como cando aquí Fraga subvencionaba o abandono das terras de labor a cambio da prantación de eucaliptus, algo que se pode apreciar moi ben dend´a nova terminal de Lavacolla: o avance escandaloso dos “soldaditos” de Galeano no que foron veigas, campos, onde agora xa non cantan os paxaros. [….] Poderiamos seguir con Galeano, que queda moito por decir, pero un protagonista minúsculo, o gonipterus scutellatus está a comprometere a vida desas prantaciós… 

Fracasada a loita biolóxica por medio da anaphens nitens tense recurrido a insecticidas hoxe prohibidos, que poderían incluso acabare coas abellas. Estamos avisados do peligro mundial, como tamén (Albert Einstein dixit) de que a vida de moitas prantas, incluso a vida do home, depende da permanencia da abella nos nosos ecosistemas. Se acaso, mentres algús dos nosos políticos poden sentírense rufos coas súas decisiós, rubriquemos estas líneas con palabras do autor uruguaio: “Pero ocurre que os finlandeses prantan no Uruguai os boscos artificiales que en Finlandia están prohibidos polas leis de protección á natureza”. Aquí pode que algún “doudo iluminado” afirme que hai que potenciar aínda máis a prantación do eucaliptu, “a nosa vexetación clímax”. E aquí salta a chispa, que o dos incendiarios pode ser incluso traballo inducido sendo como é o lume un dos métodos de expansión do eucaliptu, téndose contado 22000 renovos de cepa en hectáreas queimadas desta árbore.

Pontevedra, 3.06.2013