A AUSENCIA DA BALAUSTRADA, NO MUSEO

A estatua de Castelao, que non é propiedade do Concello compoñía, xunto cun penedo e un carballo, un evocador monumento á súa memoria, sito no lugar adecuado, os xardíns da avenida de Santa María antes de seren reconvertidos en deserto de pedra. E foi roubada e traída a este inícuo lugar, inicuo a consecuencia da obra realizada, case dous anos de desesperación veciñal. I eso non se pode perdoar.

Colocaron a estatua ó pe dunha escadeira que non é modelo da tan pregoada accesibilidade que fai o noso Concello, senón obra pra inhabilitare ó seu deseñador.
E ademáis, co peligro que representa a escadeira, unha posible caída pode confirma-lo presentimento de moitos de que este d´agora pode ser un Castelao matador, reconvertida a súa carpeta de dibuxos en arma punzante, e cortante. E algús aínda din que colocaron a estatua en lugar digno.
Primeiro plano da estatua, da que teño máis fotos noutros momentos de luz.
Pero fixádevos cómo na fotografía de La Voz de Galicia que acompaña á noticia da que se inclúe enlace, Castelao non aparece, tentando mostrare un espacio distinto, unha realidade diferente.
-
Pontevedra, 10.10.2010
-
Entrada n. 1309 do blog
-

A AUSENCIA DA BALAUSTRADA, NO MUSEO,

por Xesús López Fernández

-

Qu´a Delegación de Cultura non estivese á altura das circunstancias e permitise levare a cambio a deconstrucción, o arraso deste espacio; que na noticia que hoxe dá La Voz se vexan descafeináda-las protestas polo arraso da anterior balaustrada, brazo tendido ante dous edificios do Museo, que os conformaba como un todo; que na mesma noticia traten o tema da actuación xangal de Patrimonio en relación coas escadeiras de San Bartolomeu, hoxe tapadas pola especie de palco que alí colocaron e sobre o que parece que xa nadie protesta senón e tímidamente a Asocación San Bartolomé-Centro, non xustifica a forma de dá-la nova. Non son críticos.

-

As fotos son reveladoras. E podería incluir moitas da balaustrada anterior ou da situación de obras interminables dese entorno, mal rematadas por certo, mal buscados os niveles da nova Laranxo, actualmente dividida, e sen laranxo. Tamén teño fotografías do deshonesto palco colocado á entrada de San Bartolomeu. Pero levaríame tempo baixa-lo material gráfico do que dispoño. Mais un paseo non vai mal e recomendo á xente que se achegue a ambos lugares e observe a realidade actual, parte da derrota da cidade e, cos ollos da memoria, que lembre cómo eran esos espacios. Como ademais a noticia tamén fala da renovada Sarmiento, haberá que decir que eso é outra falacia, coas tapas trampas a escachar novamente, e que teñan asumido éso como unha realidade e porque non hai asistencia técnica e sí unha vontade total de despilfarrar, de malgastare. E a eso lle chaman Economía Sustentable, que pra algús ven sendo un negocio redondo.

-

Enlace: La Voz de Galicia, 10.10.2010: Das escadeiras de San Bartomeu á balaustrada do Museo.