CRÓNICA URBÁA [15.06.2001]

Así "relanzan a zona vella". Tornan as trabancas. Mercadiño portugués do 13.12.2007 na Feira Vella, na praza da Verdura. Fotografía do autor.

Praza da Verdura. Unha das "terrazas" do modelo de cidade do Bloque. Apréciese que non se mantén a franxa de paso que prevé a normativa de veladores. A mugre é tamén protagonista, con moscas invitadas. Foto do autor.

Pontevedra, 25.03.2008

Entrada n. 458

Traballo recuperado da base de datos do 2001. Os presaxios, as nubes que se vían vir daquela, son hoxe unha realidade crú de miseria. I é que non se pode harmonizar unha cidade, configurar un novo modelo de convivencia e intercambio social cando a vila era realmente zona residencial á par que comercial e administrativa. Desta volta e polas miserias que no traballo foron descritas daquela, a urbe sigue en regresión: perda de habitantes na zona vella, vellas tendas que xa non son viables, tascas que concitan ás veces presencias non gratas. Un certo cheiro deixan algunhas das fumatas, ¿cánnabis?, talvez. Os edificios administrativos, pouco a pouco, van ser desprazados a Campolongo, outra forma de non "facer cidade". Non estou orgulloso de que esta que sigue, como outras crónicas recollidas no blog, resultase ser unha crónica lineal, un relato anticipalista da depresión finalmente encastañada na cidade vella.

CRÓNICA URBÁA [15.06.2001]
por Xesús López Fernández

Cando ordeo estas líneas andan os piquetes “informativos” polas rúas, pra veren de convertir en éxito a folga xeral anunciada por medio dun comunicado en galego alóglota –normativa de “mínimos”--, a causa da ameaza real de precariedade laboral e de dereitos pasivos. Pasei por dediante dalgunhas tendas obrigadas a cerrar e de diversas cafeterías, todas abertas, ¿por qué?, que interpreto como preanuncio de que ésa é a sociedade de servicios na que algús están a matinar e pode que a promoveren na cidade, ata o punto de que máis que o lema de “capital de futuro” poderían escoller outro: “cada bar, unha terraza”, ou “cada terraza, un bar”, clave do big-bang peatonalizador de consecuencias imprevisibles pró comercio afectado, que ten un referente de ruínas na zona vella, de momento paralizada, á espera da reconstrucción do Mercado e das dinámicas que se poidan xerar coa súa actividade.

Por certo que no seu solar se están a move-las cousas e, completado o muro pantalla, comezou o movemento de terras nun tercio da súa superficie. O día 14 traballaban alí simultaneamente tres excavadoras Case-Poclain, cada unha a nivel diferente --¡qué espectáculo!-- a encheren un tras outro os camiós de gran tonelaxe que, de xeito contínuo –parar, encher, marchar-- levaban a terra, a pedra, o xabre, configurando así o espacio que vai acolle-las dúas prantas do aparcamento previsto. Confiemos en que as obras han ter un ritmo crecente cara ese horizonte do ano 2002, e agardemos que a nengún partido se lle ocurra outravolta atranca-las cousas porque, aínda sendo difícil de valora-las dificultades técnicas a sobardaren, o labor semella entrar en tramos máis facedeiros. A xente retoma a ilusión, pero lembra puntualmente certas maniobras presuntamente retardatarias. Que se teña en conta.

O Mercado pode ser un factor revitalizador da zona vella, máis que os posibles estudios que se anuncian ó abeiro da fundación Carlos Velasco e que falan do recinto histórico como dun centro comercial aberto, idea que xa barallou a primeira corporación democrática da capital sen concretaren daquela nengún tipo de traballo. Confundido coa noticia, perguntoume un amigo se sabía algo sobre un novo centro comercial. Non, foi a resposta, nen o vai haber sen posibilidades de aparcamento. E os estudios a facer sobre o centro urbán aberto agora anunciado –formación de persoal, tendas consorciadas, páxina web, unha xerencia-- poden ser completamente inútiles se non se pensa en servicios periféricos e parqueo gratuíto e non se actúa, vía Peprica, con criterios que permitan doutar ás casas dunha calidade de vida certa. Se eso non se consigue vanse perder máis residentes porque a xente fuxe do gueto, da presión de tanto chiringo de copas como hai, parece que máis de 170 pola contra de algo máis de 200 negocios doutro tipo, en situación comprometida.

Neste momento de caos, a nova praza da Verdura renace como gran rampa, desalmada mentres non repoñan as árbores e os bancos que se levaron. Arestora aparece como pista prós do monopatín --os skateboarders--, como Curros Enríquez, cos “bancos” xa micados e degradados pola súa actuación, o que revela falta de vixiancia como noutras actuaciós, por exemplo a paxareira das Palmeiras –chea de ratos, morren os canarios-- ou as obras de Montero Ríos, cos carballos maltratados, non só polo material depositado que os afoga senon pola existencia de varias fochancas duns dous metros de diámetro nas que depositan o cemento non usado. Dous carballos de gran porte, posiblemente os máis perfectos fronte ó Valle Inclán, tronzadas algunhas das súas raíces, poden estar sentenciados. ¿Pra ónde mira a concelleira de Medio Ambiente?.. ¡E na CIG non teñen piquetes ecoloxistas que vixíen estas cousas, xa se sabe! Nada máis. Dato esperanzador: as obras do Mercado en tempo de aceleración. Dato triste: a praza da Verdura, rampa prós skateboarders, ós que lle poden brinda-la inauguración dun circuíto urbán ó seu xeito.