Loitadores pola xusticia [26.03.2004]

Defensores do Estado de dereito son atacados pola policía que parece actuar como exército particular do clúster portuario. O artículo que sigue, do ano 2004, está escrito en relación co Día Internacional da Auga daquel ano. E,  curiosamente, a Plataforma prá Defensa da Praza d´Os Praceres, que obtivo sentencia favorable do TS ordeando o levantamento do ferrocarril, leva pulando tamén polo tema dos recheos portuarios, sobre o que foron dictadas tamén diversas sentencias. E nen a Administración local nen a central estiveron á altura das circunstancias, como intentando legalizare a actuación de forzas depredadoras cando non foron elas mesmas as causantes do desgarro ecolóxico desta ría, asunto no que, nestos momentos, é evidente o contubernio existente antre Benito Suárez Costa, presidente da Autoridade Portuaria, e a súa muller, Ana Pastor, ministra de Fomento, que consumou certas burradas de infraestructuras urbanísticas, presuntamente pra salvare a obscena ocupación de 370000 mt2 de lámina de mar, como se comenta na entrada anterior. Curiosamente, a Plataforma prá Defensa da Praza dos Praceres, protagonista na entrada anterior, érao tamén neste traballo recuperado do ano 2004. Non entendo por qué, como opción política, a Iniciativa Cidadá dos Praceres, non chegou a se convertire na principal forza política pontevedresa. Sería cousa de insistir, de predica-lo seu evanxelio polas parroquias todas, de lle poñer nome e apelidos ós traidores. 

Pontevedra, 29.03.2013
Entrada n. 1635 do blog
Artíkculo do 2004 

Loitadores pola xusticia, [26.03.2004]

Por Xesús López Fernández

    O pasado 22 de Marzo foi o Día Internacional da Auga. Dous días antes e no Palacio de Congresos de Jaca,  a Fundación Nova Cultura da Auga celebrou asamblea anual, acto no que  entregaron os premios individual e colectivo a xentes destacadas na aposta por unha nova cultura da auga. Os premios así denominados [“Nova Cultura da Auga”] corresponderon á Asociación Río Aragón, en categoría colectiva, e ó coordinador de Os Verdes na PE, Gianlucca Solera, en individual. Tamén foron agasalladas no encontro cinco mulleres, grupo encabezado por Danielle Miterrand, viuda de François Miterrand, no que figuraban a portuguesa Margarita Feijoo, a galega Paloma Fernández, portavoz das xentes de Caldas, loitadora contra o embalse do Umia, Pilar Madina, a mestra de Palacios de la Sierra, posicionada contra o encoro de Castrovido, e a bióloga murciá Julia Martínez. Homenaxeadas por seren representantes da nova cultura hídrica que pide a  FNCA, que o pasado 22 tiña previsto entregar en Madrid ós responsables do PSOE, como futuro goberno, as propostas elaboradas na súa asamblea. Piden a paralización da política hidráulica de feitos consumados e a apertura dun periodo de reflexión e dunha moratoria nos proiectos máis conflictivos. Danielle Miterrand asegurou que o trasvase do Ebro é unha inxusticia.

            A loita das xentes de Caldas é conocida. As presiós sobre elas exercidas, a ocupación das súas terras, a constancia daquel colectivo e a confianza en que, finalmente, a Xusticia había poñe-las cousas no seu sitio, son dignas de citar. A día de hoxe o encoro permanece como realidade insultante, pendentes os veciños da execución da sentencia do Tribunal Supremo que declarou a obra ilegal. Estamos afeitos a ver casos así, de obras condenadas que permanecen como algo irreversible porque faltan arrestos pra lle poñer ese punto de perfectibilidade que os fallos do alto tribunal precisan, momento ese no que a Xusticia sería plena. E a semá tróuxonos outra sentencia do T. Superior de Xusticia [Sala de lo Contencioso Administrativo, Sección Sexta], de data 5.2.2004, dada agora a conocer e contra a que a Administración ten un prazo de dez días pra recurrir. Esta noticia, que foi dada en primicia polo Diario de Pontevedra [26.3, a catro planas], refírese ó recurso apresentado por Eladio Torres Castro e mai-la Asociación Plataforma Defensora da Praza dos Praceres contra a resolución da Dirección General de Ferrocarriles do 25.10.2001, denegatoria da petición de medidas necesarias prá supresión dos pasos a nivel da praza dos Praceres con ocasión da execución do Proiecto Relativo ó “Ramal de Acceso Ferroviario ó Porto de Marín”.

            Con motivo da roda de prensa ofrecida pola dita plataforma, o seu portavoz, Eladio Torres Castro, analizou algús dos aspectos da sentencia. E inda supoñendo que a Administración poida recurrir por simple inercia o fallo do tribunal,  os veciños estarían dispostos a pedi-la a execución cautelar da sentencia que declara ilegal ou ilegablizable un tramo de aproximadamente 250 metros de vía. O home insisteu en moitas cousas. Lembrou os días de resistencia e loita e que mallaran neles; as acusaciós vexatorias de que foran obxeto; de que houbo penas de cárcere pra xentes do colectivo que resulta que tiña razón; que eran eles precisamente os que estaban a defenderen o orde e non a forza pública. O home agradeceu os apoios que recibiran dalgús políticos, así como lembrou que a Administración local non estivera con eles e que por esa razón principalmente crearan un partido político, a Iniciativa Cidadá dos Praceres, da que asegurou que é hoxe unha forza crecente.

            O colectivo está pendente de diversos contenciosos, nos que deberá pronunciarse o Tribunal Superior de Xusticia de Galicia. Van alá catro anos de espera, pero a sentencia do Tribunal Supremo, que pode prosperar, abre un portelo certo á esperanza, porque o famoso “ramal” que non é ramal non valería de nada si se quedase sen o tramo dos Praceres. Eladio Torres afirmou que había outras soluciós e que eles teñen equipo técnico pra poñelas en marcha. Si llo piden, claro. Fomento e a Cotop quixeron obvia-lo estudio de impacto ambiental e non se privaron á hora de entraren no dominio público marítimo terrestre. Os pasos a nivel, prohibidos por lei, impuxéronos de forma brutal “porque a praza dos Praceres non era tal,  era un descampado”. Pero agora ordea o alto tribunal á Administración a supresión dos pasos a nivel alí establecidos. O capítulo pode non estar aínda cerrado, pero no grupo dos Praceres, como nos que loitaron en Caldas contra o encoro, conservan a moral necesaria pra faceren que a Xusticia triunfe. A sentencia aludida doulles nova moral e a confianza de que, na fin do túnel, o Tribunal Supremo pode poñe-las cousas no seu punto.