CÓDIGO DE BOA CONDUCTA [11.12.2004]

O traballo hoxe presentado no blog é do 11.12.2004, pero está de rabiosa actualidade cando os políticos están baixo o sarampelo das súas declaraciós de patrimonio que prós cidadáns poden non ser de recibo. ¿Pode haber algún caso Bárcenas en Galicia? É unha pergunta que moitos nos estamos a facer, precisamente estos días. Pero averigualo pode ser cousa de periodismo de investigación. ¡Ata podemos facer unha porra e ver quén acerta ou lle pon nome a algún persoaxe! Por falare aínda se fala no artículo que sigue d´algo que aquí nos fire de forma especial: a presunta conculcación en materia de Lei de Costas por máis dun político, Xunta incluída. (Chiste de Esteban, en La Razón).

Pontevedra, 13.05.2013
Entrada n. 1664 do blog
Artículo do 2204

Código de boa conducta, [11.12.2004]

Por Xesús López Fernández

            O Goberno español ven de aprobar un código de ben facer, coa intención de face-la política máis transparente e ós políticos máis próximos. Algo é algo nun momento no que a corrupción parece estar presente en moitos dos segmentos da nosa sociedade según presume o común dos cidadáns que asigna ós partidos políticos a maior cuota de corrupción según un sondeo efectuado por Transparencia Internacional, unha ONG alemáa  que ten como finalidade precisamente eso: o combate da descomposión moral visible, tanto a nivel global como no entorno máis próximo. Según a citada ONG, despois dos partidos veñen os medios de comunicación e as empresas privadas. E inda que non sei qué significativa pode ser unha mostra de cincocentos españoles a opinar sobre o tema, no Barómetro Global da Corrupción que Transparencia Internacional acaba de presentar traducido a vinte idiomas, aparecen asignados ó noso país un 3,8 á política, por dediante dos medios de comunicación (3,6),as empresas (3,5) e o poder xudicial (3,4). Aclara o informe que nalgús países é máis elevado o grado de descomposición moral dos  Parlamentos e dos  lexisladores que o dos políticos. 

          Seguramente que estos días, nos que en Buenos Aires se está a celebrar un Cumio sobre Cambio Climático (porque o Protocolo de Kyoto entra en vigor en febreiro próximo), estaranse a fixar deberes difíciles, porque xa estamos fóra de tempo e comeza a conta atrás. E parece que algús firmaran sen sabe-lo que asinaban, a qué se comprometían. “As elites políticas corruptas e os inversionistas sen moral atoen o desenvolvemento sustentable”, destacaba o índice de percepción da corrupción de Transparencia Internacional, do 28.8.2002. “As elites políticas e os seus camaradas siguen a aceptar sobornos  e, xunto con empresarios igualmente corruptos están a someteren a naciós enteiras á probeza, a atrancaren o seu crecemento. Hai altos niveles de corrupción en lugares probes do mundo, e tamén en moitos países con empresas que invirten en naciós en fase de desenvolvemento” (deslocalización pra abarataren costos con salarios de fame), declaraba Peter Eigen, presidente de TI, con motivo da presentación do índice citado. En fin, no discurso do home á hora de presenta-lo traballo insístese en que é unha enquisa de enquisas, referida a douscentos países do mundo.

            No dito traballo fíxanse unha serie de apartados, antre os que citaremos: “xestión de conocemento”, no que parece existir un campo grande prá información en internet, prá ensinanza das boas prácticas e acceso fácil a datos do ámbito da corrupción. O Sistema de Investigación e Información na Línea sobre Corrupción (CORIS), facilita ós activistas que traballen pola rexeneración, ós interesados no tema, un fácil acceso á documentación que en volume crecente debe estar a disposición das iniciativas éticas. Outro dos apartados é o de “crear conciencia e incidencia” en cuestiós como a de denuncia-lo soborno de funcionarios públicos extranxeiros en transacciós mercantís, etc. E no apartado do “monitoreo” deberase acadar unha evaluación  selectiva das tendencias da corrupción e a súa frecuencia, así como  datos de éxitos e fracasos na loita contra a mesma, como “referendos da conculcación da Lei de Costas ou mesas camillas de concertación pró seu posible abandono”. Mai-lo interese dagora está  na aprobación do borrador do código de “Buen Gobierno del Gobierno”, un paso importante se vai servir prá posta en valor dunha política certamente rexeneracionista.

 Claro que os cidadáns sospeitaremos sempre de actitudes raras, do enriquecemento fácil, da creación de patrimonios excesivos, algo imposible si se exerce a política en clave de “honradez”. Coido que todos sabemos de casos nos que as leis parecen un mero adorno ou de cómo se dilúe en ocasiós a xusticia. Sexa benvido o “código de boa conducta” do Goberno, que esperamos non acabe o seu mandato marcado como o nacionalfelipismo por escándalos disparatados. Dedicación exclusiva, transparencia informativa, austeridade no uso do poder (a prohibición de recibiren agasallos que poidan condiciona-lo desempeño da función pública), supresión dos tratamentos (porque abonda, naturalmente, con decir señor/señora), promoción do entorno cultural, protección e respeto á igualdade de xénero. Por outra banda, o xefe do Goberno e os seus ministros terán que facer público o seu patrimonio nun rexistro de carácter público, ademáis de se publicar no BOE a inscripción de actividades e dereitos de tipo patrimonial. A definición de sanciós dá un maior créto ó “código”, porque os que infrinxan a normativa non poderán ser nomeados de novo en dez anos pra cargo oficial equivalente. A creación dun Observatorio de Conflictos parece encastañar un algo co espírito da ONG Transparencia Internacional, nada/nacida como instrumento anti-corrupción. A ver si é verdade.