A EDAR D´OS PRACERES, ILEGAL

As marismas de Lourizán, espacio virxinal, sen autovía, sen celulosas, sen merda, capital natural a recuperare, o máis importante banco de ameixas de Galicia, chamadas a se-la praia urbá de Pontevedra, bandeira azul. 

Pontevedra, 13.05.2013
Entrada n. 1663 do blog
Artículo semanal, Diario de Pontevedra. (Publícano mañán, 14.05.2013)

 A edar d´Os Praceres, ilegal,

por Xesús López Fernández

            O pasado Xoves, 9 de Maio, Salvemos Pontevedra convocou unha roda de prensa pra informare dunha sentencia da Audiencia Nacional, da Sala do Contencioso Administrativo, Sección Primeira, do 19.04.2013, que contén unha longa exposición sobre a denuncia presentada polo citado colectivo, dividida nos correspondentes antecedentes de feito, fundamentos de dereito, e fallo. O presidente da asociación, Francisco Díaz, entregou ós diversos medios que acodiron á convocatoria unha copia da dita sentencia; tamén copia dunha resolución do 24.01.2007, do Ministerio de Medio Ambiente, da Secretaría Xeral pró Territorio e a Biodiversidade, en cumprimento do solicitado pola Dirección Xeral de Costas en relación coa petición formulada por Ence, S.A., o 29.07.2003, de declaración de innecesariedade prá protección ou a utilización do dominio público marítimo terrestre dos terreos comprendidos nas concesiós outorgadas a esa empresa, paraxe de Lourizán, así como as restantes ata a línea de deslinde dese dominio aprobado no 1996.

              Francisco Díaz aclarou ós presentes a importancia deste segundo documento pra unha maior comprensión da sentencia do 19 de Abril. Nel figura, no punto III dos antecedentes de feito a conclusión do informe do Avogado do Estado do 25.10.2003  no sentido de  que “os terreos gañados ó mar como consecuencia directa ou indirecta de obras, e os desecados na súa ribeira son bens de dominio público marítimo terrestre legalmente insusceptibles de desafectación [….]”. E neso radica a estratexia do colectivo de recuperación do litoral: as tenzas que ocupaban Malvar, Holcim, nas que Medio Ambiente debería estar facilitando un novo protagonismo do mar liberado. No punto IV relaciónase a solicitude de S.P., o 20.01.2004, da denegación  da  innecesariedade demandada; que se teña a esta asociación como parte interesada no procedemento. No punto 3 das consideraciós xurídicas queda indicado con claridade que “tense considerado comenente elimina-la posibilidade de adquiri-la propiedade dos terreos gañados ó mar” [….] e non sóo manter neste dominio público os espacios naturales do medio, senón tamén ver de integrare outros terreos ó dominio público marítimo terrestre pra así amplia-la estreita franxa costeira con carácter de demanio.

            Regresando á sentencia do 19 de Abril que vai sobre da edar d´Os Praceres asentada en dominio público i en terreo concesional non segregado, quede indicado, en breve,  que “tanto o emisario como a edar atópanse nunha situación administrativa irregular, xa que non contan coas preceptivas concesiós do Dominio Público Marítimo-Terrestre”, según informe da Xefa do Servicio Provincial de Costas. Que, polo tanto, podemos reputar de ilegal o convenio de Ence coa Consellería Territorial de Obras Públicas da Xunta de Galicia prá realización, mantenemento i execución de obras de saneamento da marxe esquerda da ría de Pontevedra, coa fin de construiren unha Estación Depuradora (EDAR) e un emisario submariño, obras rematadas en Xuño do 1993, por careceren de capacidade normativa en contra da prohibición do artículo 44.6 da L. de Costas; obras entregadas pola Xunta ó Concello en outono do 1994.

            A sentencia entra tamén no fallo da dictada o 19.05.2011, pola que se ordeaba incoa-lo expediente de cancelación da concesión de Ence e o conseguinte rescate e recuperación dos terreos pola Administración; tamén o cese de cantas actividades se manteñan no terreo concesional sen título habilitante. Tamén se condena á Administración demandada (o ministerio) á adoución das medidas legalmente contempladas prá paralización das actividades e suspensión de uso das instalaciós. (Esta sentencia foi recurrida en casación, pendente de fallo). É de citar tamén a resolución  do 19.10.2010 da D. X. da Sustentabilidade da Costa e do Mar pola que se conminaba ó Concello de Pontevedra á retirada da EDAR do terreo demanial, única forma de legalizala, pró que se lle outorgaba un prazo de menos de cinco anos.  Van  alá dous e medio e no Concello, qué listos, os “ecoloxistas” estiveron caladiños.

addenda: Enlace do Faro de Vigo, 10.05.2013. Declaraciós de Tino Fernández que ve na Xusticia a posible fin de Ence. Coido se trata dunhas declaraciós cinceladas nas que, ademáis, queda explicada a estretexia de Salvemos Pontevedra prá recuperación do dominio público marítimo terrestre. 

Enlace de El País, 10.05.2013: La Audiencia Nacional ha vuelto a condenar a la Administración a que incoe el procedimiento de cancelación de la concesión de Ence, S.A. (La actual Grupo Empresarial Ence, S.A., carece de concesión)

Dend´o ano 1963 machacando a saúde  dos pontevedreses. Xa o comentara o goberno franquista no 1973, ó decir que Ence-Elnosa non deberían permanecer en Lourizán; que da súa presencia soamente se derivarían problemas prá saúde e convivencia humáas.