Pontevedra, 23.05.2008
Entrada n. 491 do blog
Antes foi Minamata, Xapón, onde existía unha importante industria, Chisso Corporation, que no 1932 comezou a verter á auga, libremente, compostos mercuriales. O que aconteceu está no video, relatada a historia en castelán, o que facilita o noso traballo.
En Pontevedra temos unha fábrica de cloro, Elnosa que, usando a tecnoloxía basada no mercurio, leva transferido cantidades incalculables do metal ó medio mariño; que si na fase primeira do Escorp --Estudio de contaminación da ría de Pontevedra-- fora cuantificada en 13g. por tonelada de cloro fabricada, na segunda fase do citado estudio concluiríase que, lonxe de remiti-la cifra en principio estimada, pasarían dos 17g. E as autoridades mirando pra outra parte, excepto cando á Xunta lle dou un ataque de sentidiño común, na época de Dositeo Rodríguez, anos 1991 ou 92, que pouco durou. D´aquela parecía que todo se ía resolver, "porque chegaran xusto no momento de evita-lo peor",..pero non. Volveron esquece-los deberes.
Elnosa carece presuntamente e nestos momentos, de concesión, como tamén Ence. Que a consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia lles teña outorgado a AAI --autorización ambiental integrada-- pra tres anos máis, non deixa de ser unha falacia. Por eso é pertinente traer a este espacio a lembranza de Minamata, porque a existencia en Pontevedra dun colectivo denominado Amencer, de paralíticos cerebrales, pode ter que ver co consumo de peixe ou de marisco da ría, medio sensible, atacáda-las criaturas víctimas polo metilmercurio, pola vía trófica.
Resulta ademáis vergonzoso que a consellería non teña dado resposta ós demandantes en contra da citada concesión de AAI; que se teña limitado a pendurar na súa web a notificación das autorizaciós a Ence, a Elnosa e á inexistente Tisú de Lourizán. Como tamén é vergonzoso o papel do Concello que agora dí, agora sí, que vai recurrir pola vía xudicial. ¿Quén o cree?. Nen os da súa freguesía ideolóxica.
Entrada n. 491 do blog
Antes foi Minamata, Xapón, onde existía unha importante industria, Chisso Corporation, que no 1932 comezou a verter á auga, libremente, compostos mercuriales. O que aconteceu está no video, relatada a historia en castelán, o que facilita o noso traballo.
En Pontevedra temos unha fábrica de cloro, Elnosa que, usando a tecnoloxía basada no mercurio, leva transferido cantidades incalculables do metal ó medio mariño; que si na fase primeira do Escorp --Estudio de contaminación da ría de Pontevedra-- fora cuantificada en 13g. por tonelada de cloro fabricada, na segunda fase do citado estudio concluiríase que, lonxe de remiti-la cifra en principio estimada, pasarían dos 17g. E as autoridades mirando pra outra parte, excepto cando á Xunta lle dou un ataque de sentidiño común, na época de Dositeo Rodríguez, anos 1991 ou 92, que pouco durou. D´aquela parecía que todo se ía resolver, "porque chegaran xusto no momento de evita-lo peor",..pero non. Volveron esquece-los deberes.
Elnosa carece presuntamente e nestos momentos, de concesión, como tamén Ence. Que a consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia lles teña outorgado a AAI --autorización ambiental integrada-- pra tres anos máis, non deixa de ser unha falacia. Por eso é pertinente traer a este espacio a lembranza de Minamata, porque a existencia en Pontevedra dun colectivo denominado Amencer, de paralíticos cerebrales, pode ter que ver co consumo de peixe ou de marisco da ría, medio sensible, atacáda-las criaturas víctimas polo metilmercurio, pola vía trófica.
Resulta ademáis vergonzoso que a consellería non teña dado resposta ós demandantes en contra da citada concesión de AAI; que se teña limitado a pendurar na súa web a notificación das autorizaciós a Ence, a Elnosa e á inexistente Tisú de Lourizán. Como tamén é vergonzoso o papel do Concello que agora dí, agora sí, que vai recurrir pola vía xudicial. ¿Quén o cree?. Nen os da súa freguesía ideolóxica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario