SITUACIÓN DE INCERTEZA [13.07.2002]

Pontevedra, 28.05.2008

Entrada n. 495 do blog

Recupero un traballo do 2002, escrito a raiz dun pleno de escándalo. O que nel se describe permanece como crónica válida. Podemos rubricar unha vez máis o fracaso da peatonalización, a posta en marcha da ruína da cidade, como xa ventabamos daquela. Agora, co plan Renove das tapas-trampa, estáse a reconocer implícitamente que todo foi obra mal feita. A palabra BOA máis parece referirse a "boa constrictor", convertida a vila en gran prisión á par que ruina comercial total.

Os mosquerós do paseo Antonio Odriozola foron sustituídos polas letras que se aprecian na foto, BOA, descontextualizadas da VILA, o cerre que puxeron ó pé da Fernández Villaverde. A inauguración foi incluso con concerto de música, ocasión pra lle dar unha maior solemnidade á obra mal feita, pra se afirmaren na idea que Pontevedra vai seguir sendo, polo menos mentres eles manden, unha cidade choída, cerrada.

O plan Renove das tapas-trampa. Algunha debeu ser sustituída ata sete veces. Outras agardan a súa sustitución dende hai máis de dous anos, en César Boente. Esto ven ser unha mostra máis da impotencia e falta de ideas, da carencia tamén de asistencia técnica. Os ideólogos da peatonalización están tamén a cambiaren os mosquerós por barrotes de aceiro ou por barreiras de aceiro como a que se mostra na foto anterior do titular do blog.

Situación de incerteza [13.07.2002],
por Xesús López Fernández

De incerteza e caos. Despois do pleno extraordinario é posible que nada volva ser igual no debate político da cidade. O calificativo de “batasunización” do pleno aplicado por Roberto Taboada está refrendado polo vídeo que pasou Localia no seu informativo das 9,30 P.M. do mesmo día. As imaxes nel recollidas mostran a unha serie de persoaxes coa carantoña do papeliño das 15.000 asinaturas. E digo carantoña porque máis parece que querían tapa-la súa face que demostraren a presencia virtual dos suscritores do manifesto de apoio á “peonalización”. ¿Por qué estaban no teatro xentes de fóra do concello, de Vilaboa concretamente?. “Cando foi do da empacadora apoiáronos; por eso viñemos agora, pra lles botar unha man”, foi a resposta dun dos presentes. Así, con extras chegados de fóra, reventouse un pleno no que, vergonzosamente, PSOE e PP abandonaron. O vídeo sirve pra notaria-la presencia crispada dos violentos que semellaban dispostos a algo máis que palabras.

En definitiva, o proceso de paralización da cidade sigue sen que se teña producido esa reacción salvífica que algús cidadáns agardaban. ¿Qué se pode facer? Porque moitos están desencantados dos nosos políticos e --polas decisiós tomadas tanto no PP como no PSOE— parécelles que éste sería o momento de crear unha candidatura cidadáa cara ós próximos comicios, cun programa claro de revitalización da cidade e sinceramente ecoloxista, algo que moitos creen non poden ofreceren xa nengún dos tres partidos presentes no concello, que perderon xa a súa oportunidade. E aínda que xa existe unha candidatura cidadá –a dos Veciños d´Os Praceres— suponse que precisaría dunha maior base social. En fin, a ver cómo concretan a súa oferta e buscan apoios e xentes con carisma. Os Praceres, parroquia mártir, podería ser un bo bandeirín de enganche. ¡Quén sabe!

Este pasado 11 de Xullo fun dar unha volta a Portugal. Parei en San Benito de Seixas –San Bento de Seixas-- onde coincidín cun amigo, home de ideas claras, que semellaba convencido de que o PP vai perde-las próximas elecciós por non ter sabido facer oposición nen se ter preocupado de asuntos como o da desfeita da cidade –comezada xa por eles--, o gasto disparatado, o endebedamento crecente do Concello, a indefensión na que foron deixando ó comercio, e que nestos momentos había no partido falta de ideas. Seguín a miña viaxe ata Camiña, onde sempre me perdo vagando polas súas longas rúas cara á igrexa matriz, arestora en fase de restauración. Parei, como sempre, na praza central, intacta dende a súa restauración de cando aquí se enlousou a Ferrería. Parece que as obras alí teñen outras garantías, asignatura pendente prós nosos políticos. Locen como entón os espléndidos tilos e a fonte monumental ou a torre porticada. En Camiña i en Valença seguen a entraren os coches mentres aquí e según reza unha pancarta, “o César pontevedrés” prohíbeo.

Como dato esperanzador digamos que as obras da cubrición do mercado avanzan, sen data de finalización. Cando parece que o parking vai quedar cativo é urxente que os políticos creen máis zonas de aparcaxe, posible con boa vontade. Convén acelera-la obra interior e consegui-la paralización da orde de Pesca de cancela-la lonxa que aquí viña funcionando dende tempo inmemorial, legalizada hai poucos anos. ¡Abonda xa de atrancos!. Porque chegou coa política seguida por Patrimonio e despois por Fomento, causas tamén da demora acumulada, na que moitos non resistiron. Se queremos un mercado de calidade é preciso que funcione integrada no mesmo a lonxa que permita ós vendedores un maior descanso, a posibilidade mesmo de mante-la súa actividade pola tarde, vital se pensamos no futuro. Mellor sería potencia-la recollida de asinaturas en defensa da lonxa que non as do “manifesto da peonalización” que tende a paraliza-la cidade e que moitos deberon asinar varias veces, nenos e xentes de fóra tamén. Hai medo e incerteza, evidente.