FUTURO INCERTO [12.05.2008]

Portada de La Razón, que xunto con ABC (o que primeiro denunciou a existencia dunha mafia policíaca en Coslada, Madrid, de alcalde socialista), que con data 11.05.2008 informaba puntualmente de diversos temas, algús xa anunciados na portada, como o drama do paro; pero tamén incluía un clarividente artículo de Stanley G. Payne ó que, si se alude no artículo é por entender que se trata dunha aportación máis do hispanista norteamericán, de obrigada lectura. Que antre os días 11 e 12 de Maio do 1931 fosen queimados máis de cen conventos e templos é memoria histórica verdadeira que non debemos esquecer cando algús cantinflas falan de que a guerra civil comezou o 18.07.1936. Non, que xa viña d´atrás. (Uso o apóstrofo porque me peta, por necesario).

Pontevedra, 12.05.2008

Entrada n. 484 do blog.

Este artículo aparece hoxe en diversos medios. Realmente, hai nel materia pra tres ou catro traballos; que a síntesis ofrecida podería ter sido máis afortunada. Quedou como quedou, como unha especie de crónica de urxencias. O autor lamenta a falta dunha verdadeira política social, telumbra que se está a facer unha especie de sementeira de medos nun panorama políticamente ermo, sen un partido demócrata cristián ou social cristián que aviveza o debate e chame ás cousas polo seu nome; que faga de revulsivo, porque, en contra do dito pola Constitución, non somos un Estado Democrático, Social e de Dereito. Está claro.

Futuro incerto [12.05.2008],
por Xesús López Fernández

Confirmada a desaceleración, aceptado incluso polo señor Solbes que parece vai máis célere do que el pensaba, o común dos cidadáns ve confirmados os seus telumbres de que non vai haber unha solución a corto prazo. Á sobida de precios dos alimentos vaise agregar, según anuncio de Industria, unha enerxía eléctrica máis cara, un 20% a partir de Xullo. A Antonio, un inmigrante ecuatorián en paro, que nestos momentos percibe un subsido de mil euros, pero ten que pagar 1200 pola hipoteca do piso, non lle queda outro remedio que o de resolve-lo seu problema de mala forma e co obrigado retorno ó seu país. Son 500000 inmigrantes os parados polo estoupido da burbulla inmobiliaria. E CCOO estima que o drama non se manifestou aínda na súa verdadeira dimensión, barallando unha cifra que pode chegare ós 700000. É máis, críticos coa inhibición de Solbes, perguntan cómo se pode resolve-la crisis cando hai situaciós de suspensión de pagos.

Que a situación é complexa e dun inmenso calado pode explica-la suxerencia dos Bancos ó Goberno de que invirta os 50000 millós de euros da reserva pró pago de pensiós, en bonos. ¿Está o propio sistema financieiro tocado?. ¿Por qué o sector bancario se implicou máis da conta na economía do ladrillo? Porque aquí está a pasa-lo que moitos cantaban: que se estaba a impulsar un desenvolvemento insustentable, basado no ladrillo e con man de obra non especializada. Son anos de amparo ós especuladores, de ninguneo da política social, o que parece unha negación nun goberno que se define como socialista e ó que pouco lle queda pra xustifica-la súa definición de progresista, porque…,¿qué lle queda hoxe á esquerda pra xustifica-la adoución desa denominación?. ¿Qué lle queda, sí?. A promoción do aborto libre, a imprantación da Educación prá Cidadanía como arma ideolóxica, novos ataques de laicidade... “Políticas” que en nengún caso benefician ás familias.

Quizaves resulte oportuno traer aquí algo afirmado por Eclesialía Informativo do 6.5, no sentido de que “os cristiáns non somos seguidores dun lider relixioso. Seguimos a un Profeta laico; porque Xesús foi laico que non sacerdote nen funcionario da relixión, nen nada parecido, e que axiña entraría en conflicto cos dirixentes da relixión do seu tempo, os sacerdotes e funcionarios do Templo, os representantes oficiales do “relixioso” e “o sagrado”. A gran revolución predicada por Xesús consiste en ter aberto ós homes outras vías de acceso a Deus distintas do sagrado. E así, a relación co próximo non pasa pola Lei, nen a relación ética vivida como servicio ó próximo e levada ata o sacrificio dun mesmo”, sacrificio que hoxe sigue vivo nos seus seguidores. O cristianismo crítico sigue perseguido polo ancho mundo e decote sabemos de novos mártires. Poden algús renova-lo odio á Igrexa, sí. Pero Stanley G. Payne acaba de nos lembrar –memoria histórica non distorsionada— que despois do aniversario do 14.4.1931 sucedeu o do 11.05.1931, o da queima de máis de cen conventos e templos; que non era na Igrexa onde moraba o radicalismo.

Ante a actitude pasota do PP e os anuncios do Goberno de privación que pode ser anticonstitucional dunha serie de libertades –que afectan ás familias, á Igrexa, ós individuos— eu, laico, solidarízome con Josep Antoni Durán i Lleida, de CiU, que vai prantar cara á nova ofensiva “laicista” anunciada. Coa Xusticia empantanada, privada de independencia pra actuar como fialato das libertades, faría falta unha protesta social forte, talvez un novo partido político. O dito por Fernández Bermejo, que asegura que non existe caos cando o seu ministerio está paralizado e lle bota a culpa a Franco do que acontece; el, que ten falado da España negra, non comprende que a súa xestión vai ser memoria histórica dentro de poucos anos, e que a independencia xudicial é vital prá defensa das libertades. Se non se dá o paso dunha rexeneración pública real e de toma de decisiós, o futuro vai seguir incerto.