VIOLENCIA FESTIVA [10.08.2001]

Mosquerós en Concepción Arenal, agora desaparecidos. Esos mosquerós, xunto con outras actuaciós urbanísticas do BNG, trouxeron como consecuencia, seguro, unha maior caída dos nazionalistas nas elecciós municipales de hai un ano, nas que perderon tres concellales. Lembremos que cando foi agredida a praza da Verdura, desfeita talvez a máis fermosa praza de Galicia, os nazionalistas perderon daquela mil votos na zona vella. Que conste. 1188 asinaturas de protesta polo urbanismo vandálico alí imposto orixinaron aquela primeira cura de humildade.

Levantádo-los mosquerós en principio colocados como atrancos na Glorieta de Concepción Arenal, agora locen, --de noite como se fosen lucernas, efecto do flash da cámara--, esos testigos d´aceiro, materialización dun certo delirio carcelario. Pontevedra, ¿campo de concentración?

Pontevedra, 23.05.2008

Entrada n. 490 do blog

Nada teño que cambiar no traballo agora pendurado, coido que o último que tiña por recuperar do 2001. Comezarei con outras tandas. Pero hoxe vai este, "Violencia festiva", a modo de recordatorio de cómo se foi deteriorando a vida, a convivencia, nunha cidade na que co equipo de goberno do BNG entrou o urbanismo aldeán no máis puro estilo. A cidade sigue sofrindo novas agresiós urbanísticas desta volta, como se as acometidas so pretexto dunha peatonalización non querida, levada ata o delirio, non foran causa dunha ruína total e dunha involución residencial, que só poden xustificaren mentes perversas. Como a sociedade, en Pontevedra, carece xa de resortes pra demandare soluciós certas, a cidade como un todo está a morrer.

VIOLENCIA FESTIVA [10.08.2001],
por Xesús López Fernández

Sen preocupación pola normativa sobre ruídos nen protección cidadáa na zona vella, o medo vai en aumento. As xentes saben que esto non hai quen o pare e que estamos no momento quente das festas, cando algús optan por marcharen da cidade; outros, por non saire da casa, limítanse a estaren en contacto telefónico con amigos e familiares. O pasado día 5 falei con dúas amigas que marchaban cara ó seu lar, temerosas de que lles cortasen a retirada. Había touros e xa se sabe que ó seu abeiro –sen culpa dos touros-- dispárase a violencia: viño, licores, tal vez pastillas das que van anulando o cerebro... Unha das amigas contou que o ano pasado, cando acodía á igrexa, un “gracioso” librara unha xarra de viño sobre o seu vestido e que estimaba que este ano estabamos máis indefensos, con menos policía, como si se telumbrara que en Santa María estaba acontece-lo que se sabería pouco despois: que foi preciso cerra-la igrexa porque as forzas “progresistas” --a mocedade liberada polo alcohol e algo máis-- comezaban cunha nova variante de insulto: guindar vasos e botellas contra o templo do Señor, especie de “kale borroka” inspirada polo demo.

As miñas amigas dispoñen de garaxe, i ese día terían saído de Pontevedra, pero optaron por permaneceren aquí, porque o retorno podería ser traumático, o acceso á súa propiedade resultarlles imposible, o coche escachifado polos garulos, quén sabe. Pero é que ese domingo foi sonado de gamberradas, violencia, ataques contra a propiedade e as persoas...As xentes do Campiño viviron unha noite tremenda e, xa na mañá do luns, algús saían do fogar cun caldeiro de lexivia, pra faceren un lavado de urxencia do seu espacio inmediato, alagado de vasura humáa. A policía ausente, a indefensión é total como tamén denunciou o administrador do Parador de Turismo, onde houbo intentos de roubo de mobiliario da terraza en tres noites consecutivas. Por medio dun escrito ó señor alcalde, o administrador solicitaba a protección da policía local, mentres a outros –desconozo con qué intención— parece non lle preocupa a violencia festiva con agresiós a establecementos mercantís.

Dende algús sectores están acusando á festa nacional, pero o certo é que as peñas violentas pouco teñen que ver cos touros. Algús aproveitan o día pra faceren caixa e mellora-la conta de resultados ó tempo que “privatizan” un espacio que é de todos. Alguén puido facer unha caixa nunca soñada. ¿Pero por qué non se investiga qué está pasando e por qué a ledicia dunha tarde, dunha festa, se convirte en abuso? Entendo os medos das miñas amigas, e sei de quen o pasado ano tivo que se meter por dirección prohibida co seu vehículo, porque a rúa por onde tiña que pasar estaba totalmente bloqueada por centos e centos de rapaces e rapazas incapaces xa de razoar. E o malo é que a situación vése agravada por momentos, convertída-las prazas da zona vella en terrazas, novos atrancos pró acceso a moitas casas. ¿Cómo ousan falar de uso residencial, vital, único que salvaría a cidade vella?

En certa ocasión propuxen un verbo pra defini-la situación que, pouco a pouco, imos vivindo en diversos barrios do casco vello: o de “charinizar”, porque Chariño era, por definición, a noite en vela. Na madrugada do día 6, algunhas xentes da zona tiveron que marcharen cara ó traballo sen case ter dormido. Non sóo Chariño ou o Campiño, tamén outro lugar recentemente inaugurado ó máis puro estilo do Luar da TVG estáse a cargar de miseria. Unha peña celebrou alí os touros ata ben entrada a madrugada. Cara ás tres chegaron os do bongo. A policía, como no Parador, ausente. Que algús que parece buscan un lugar na política disculpen o caos producido --por eles non viviren na vila-- sóo demostra que carecen de ideas ou de honradez pra propoñeren soluciós que acaben coas actividades que conlevan o deterioro neuronal e psiquiátrico de mozos e mozas. Alguén hase beneficiar, seguro, desa escalada de violencia festiva e de perda de valores. Dígoo a día 10, pero o peor pode estar por vir.