O IMPOSTO SUCESORIO [22.09.2003]

Embaixada de España, en Roma. A escultura representa ó mal. Podemos decir que tamén á Administración que non perdoa ós herdeiros, nas testamentarías.

Pontevedra, 25.09.2008

Entrada n. 602 do blog.

Como complemento do traballo semanal do día 22.09.2008, titulado "Madrid como deslocalizador", remito ó lector a dous traballos do ano 2003, que xa foron incluídos neste blog con data 17.07.2007 e que se titulan: "O Imposto Sucesorio" e "O Imposto Sucesorio, de novo".

Son traballos que van sobre o mesmo tema que o do 22.09.2008, o imposto confiscatorio, un imposto que se mostra rebelde a desaparecer nun país que a opinión pública, decote nun maior porcentaxe, define como solar da corrupción política. Eso inflúe no sistema fiscal, evidentemente. Os políticos fanse multimillonarios; as familias arruínanse pra que os "donos da Administración" poidan embuchar aínda máis, mante-la súa maraña.

Só así podemos entender, pola cobiza da clase política, que se manteña vivo un imposto sen xustificación, suprimido xa en países como Xapón [1953] ou recentemente en Austria e Dinamarca, según comentabamos nos traballos do ano 2003, ós que remitimos ó lector por estaren máis argumentados doctrinalmente que o titulado "Madrid como deslocalizador" e incluídos, como dixemos, neste blog.