jueves, 25 de junio de 2009

ESPADACHÍN DE PICASSO

San Xohán. O día máis grande do ano. O Sol cédelle o protagonismo ás cachadas ou fumazos que, por imaxinación dos ancestros, ardían pra qu´o Sol non apagase. E o Sol non apaga, que despois do 24.12 volve crecer. É decir, crecen os días. E novas cachadas nesa data facían as tribus indoeuropeas e outras, xa qu´a Terra non morría. Era o miragre das fogatas do solsticio de verán que reiteraban confiados ó lume e ó poder de imitación do Astro Rei.
As ideas fuxidías, outro dibuxo de Xesús López. Son realizaciós informáticas que non se subastan, pero que se a alguén lle interesan pode copiare. Eu teño varias na casa, penduradas en diversas paredes e ambientes. En entradas anteriores foron xa incluídas, inseridas, moitas,
antre elas ésta que é unha recreación das nove ondas da Lanzada, outro rito máxico do que se supón qu´as estériles poden saire preñadas. É unha instantánea do baño da fertilización que trae o mar, o ardentío no areal de Punta Lanzada, un dos nomes que Colón levou a América. ¿Valerían algo estas cousas se as firmara Picasso, ou algunha infanta ou princesa?
"Home con espada", de Picasso, subastado en Sotheby´s por 12.3 millós de euros. Éste sí que vale. Increíble. (Reproducción de El Universal.com)
-
Pontevedra, 25.06.2009
-
Entrada n. 991 do blog
-
O ESPADACHÍN DE PICASSO,
por Xesús López Fernández
-
Novamente nos sorprende Picasso, despois de morto, co sobreprecio que entendemos están a pagaren, en subasta, por un dos seus cadros. Desta volta trátase dun cadro pintado sobre táboa e de grandes dimensiós (146 cm de longo por 114 que ten de ancho, do latín "amplius").
-
Este cadro mostra, como se ve na representación recollida no blog, un exuberante espadachín tocado de sombreiro negro nunha estampa protagonizada polo xogo dunhas intensas colores roxa e amarela.
-
Según os subastadoras, o traballo é un exemplo da serie qu´o creador español dedicou en Xullo do 1969 á temática do mosqueteiro poseedor (o verbo posuir é portugués, non galego) dunha espada. Trátase, ademais, dun motivo que xa inspirara a grandes mestres domo Diego Velázquez (gran referente de Picasso) e qu´o pintor malacitán trata con respeto, mais sen renunciare a un certo enredo de indiferencia.
-
Ai, perdón por suxerir unha certa comparativa coas miñas creaciós. Tamén bromeo, como Picasso con Velázquez.

No hay comentarios: