EN TERRA SANTA, 1

Cafarnaúm. A basílica memorial construída sobre as ruínas e como protección da casa de Pedro. Cafarnaúm, a cidade de Xesús.

-

Pontevedra, 19.07.2009
-
Entrada n. 1013 do blog
-
Artículo semanal, primeira parte dunha serie de tres ou catro.
-

En Terra Santa, 1,
por Xesús López Fernández

-
Acabo de chegar da Terra Santa, dunha peregrinación organizada polo Arzobispado de Santiago de Compostela antre os días 7 e 15 do mes que está a correr, na que participamos case duascentas persoas, en catro grupos. Vóo directo Santiago-Tel Aviv pra, xa no primeiro día, pernoctare en Tiberíades, sobre o seu lago ou mar de Galilea onde, como indica xa no título dun dos seus libros o padre Francisco J. Castro Miramontes, todo dou comezo, “Todo comenzó en Galilea”. E alí estabamos xa, na beira do mar que na alborada do seguinte día aparecería como un prato, mar de sereidade. Estabamos ante os lugares que conservan memoria das pegadas e vida de Xesús. Nalgún punto da ribeira do lago, que din ten forma de harpa, o Señor fixo o chamamento a Simón [Pedro] e ó seu irmán Andrés, pescadores de oficio: “Vinde conmigo, fareivos pescadores de homes”. I eles deixaron as súas redes e o seguiron. Máis adiante chamaría ós fillos do Zebedeo, a Santiago e Xohán, que tamén o seguiron [Mateo, 4,18-23]. Todo comezou así, en Galilea.

O día 8 sería o dos primeiros encontros: Nazaret [Basílica e Cova da Anunciación, Fonte da Virxe, Igrexa de San Xosé e Poboado Evanxélico]. Eucaristía na basílica, presidida por don Julián Barrio, sempre cercano a todos nós. O guía do noso grupo, o padre Jesús Gutiérrez, agostiño, iríanos aclarando enciclopédicamente moitos aspectos da Historia Sagrada, especialmente da arqueoloxía dos lugares santos, e moitas outras cuestiós. Fixo cita frecuente ós escritos da monxa Egeria, peregrina ós santos lugares no ano 383, que deixou testimonios aínda hoxe relevantes, como o de que alí veu “unha grande i espléndida cova, na que viveu María e foi construído un altar”, talvez a máis grande das furnas consagradas na cripta da actual Basílica da Anunciación, na que celebrámo-la eucarístía, obra en cemento vivo según deseño de Giovannni Muzio, milanés. Contén obras de artistas de todo o mundo e, pra orgullo dos pontevedreses, mostra unha capela á dereita do presbiterio, destinada á conservación do Santísimo Sacramento, decorada por Rafael Úbeda.

Seguiríamos pola tarde cara ó Monte Carmelo, que garda memoria dos profetas Elías i Eliseo, con visita ó templo Stella Maris, construído sobre a cova do profeta, no que os nosos eremitas viron encarnado o seu ideal de vida. Seguimos cara Haifa, o porto máis importante do país, pra continuar a Caná de Galilea, onde Xesús realizou o primeiro signo pra demostrare que Deus estaba nel. Con María e os seus discípulos participaba nun banquete de esponsales, posiblemente dalgún familiar. E a conversión da auga en viño naquel momento puntual pode representa-la aposta que Xesús fai pola vida e pola familia. Alí existe un fermoso templo construído sobre as ruínas do Caná histórico. Antre os restos arqueolóxicos conservados hai unha gran tinalla de pedra, semellante seguramente ás da conversión da auga en viño. I é costume dos matrimonios renova-los seus votos de fidelidade nese lugar bendito por Xesús. Fronte ó santuario, nunha tenda, vendían, como viño de Caná, un xeneroso, un viño doce. A tarde ía caendo e puxémonos en ruta, de novo, cara Tiberiades.

Día 9, igualmente caluroso, con visitas ó Monte das Boaventuranzas, o do Sermón da Montaña, situado na parte septentrional do mar de Galilea. O espacio é hoxe un verxel en torno á igrexa alí existente. Visita tamén á Thabgha, onde se conserva a pedra sobre a que Xesús colocou o pan da multiplicación. Un mosaico cristián primitivo mostra os cinco pans e os dous peixes. Egeria afirma que no templo do século IV existía a pedra sobre a que Xesús colocou o pan. A arqueoloxía foi esclarecedora en relación co dito, como tamén na localización da antigua Cafarnaúm, onde pode haber un gran campo por estudiar. Alí vivía Pedro, e sobre a súa casa levantouse unha basílica octogonal, na que igualmente celebramos unha eucaristía, antes de nos dirixir ó embarcadeiro pra cruza-lo mar de Galilea. (Continuará)