Entorno idílico da igrexa construída no monte das Boaventuranzas. (Clicade sempre nas fotos)
Templo.
Outra vista do templo.
Interior do templo, altar.
Templo da multiplicación dos pans e peixes.
O cartel explica a constancia da tradición que sitúa no lugar a dita multiplicación por medio de mosaicos de gran valor, de influencia exipcia. 
Aspecto interior do templo.
Restos arqueolóxicos. O da esquerda é un muíño perfectamente conservado.
Tabgha, igrexa do primado de Pedro, mensa Cristi.
Aquí foille encomendado a Pedro o primado da Igrexa.
O movemento neocatecumenal de Kiko Argüelles estaba presente no lugar o 9.7, á procura das raíces máis profundas da fe.
A xente vai ávida cara ó mar de Galilea, a se molla-los pes.
A xente do grupo disfruta co contacto do lago.
Mensa Cristi, e "mesa" da primacía de Pedro.
Entramos a Cafarnaúm, a cidade de Xesús.
Outro muíño perfectamente conservado.
Restos de Cafarnaúm.
Nos restos da sinagoga do século IV, atendendo as explicaciós do guía. 
Máis da sinagoga.
Perspectiva das excavaciós e campo arqueolóxico de Cafarnaúm.
Casa de Pedro. Vista parcial. Sobre ela, a igrrexa do seu memorial.
Momento da eucaristía concelebrada na igrexa octogonal do memorial.
Un dos barcos parte pra cruza-lo mar de Galilea.
Vista do mar, dende a nosa embarcación.
Unha moto náutica fai unha exhibición mentres estabamos parados no medio do mar de Galilea.
Don Julián vai na nosa embarcación. 
A xente apréstase pra saíre do barco.
Baixando do barco.
Entrando ó restorán do kibbutz.
Aspecto dun exterior do kibbutz, moi coidado. 
Templo do monte Tabor, o da Transfiguración. 
Aspecto do interior.
Vista dende o monte Tabor. O dominio da terra pode ser cousa dos kibbutzim.
Outro aspecto exterior do templo, que custodian os franciscáns.
A xente retírase cara os taxis. Son as cinco e van cerra-lo recinto. 
Último acto da tarde. Renovación do bautismo, no Xordán.Pontevedra, 25.07.2009
-
Entrada n. 1020 do blog
-
Artículo semanal, continuación de "En Terra Santa, 1"
-
En Terra Santa, 2,
por Xesús López Fernández
por Xesús López Fernández
-
(continuación)…O día 9 de Xullo foi, pois, o da travesía do mar de Galilea, en dous barcos. Deixabamos atrás o Monte das Boaventuranzas e a Tabgha, [multiplicación de pans e peixes]; e deixabámo-las ruínas de Cafarnaúm, que a arqueoloxía redescobreu a partir das primeiras calicatas do ano 1838. Casas, cisternas, muíños, restos da sinagoga do século IV, a casa de Pedro, hoxe amparada polo templo memorial no que celebrarámo-la eucaristía. Certamente, Cafarnaúm debeu ser importante na antigüedade, e alí retirouse Xesús despois da detención de Xohán. Xesús, que acodía á sinagoga, obrou nela o miragre da expulsión do demo dun poseso. Pero sigamos coa travesía por un lago parecido ás nosas rías, menos contaminado. Paramos pra un tempo de meditación sobre aquel mar polo que Xesús camiñou. Os guías centraron a nosa atención co seu discurso histórico-bíblico. Pasado ese momento cantouse, incluso, a Rianxeira: “A Virxe de Guadalupe…, descalciña pola area…”. Unha moto náutica cruzaba veloz o lago mentres seguiamos cara un kibbutz-restorán da parte sur, un kibbutz con peirao propio.
Esto dos kibbutz, dos kibbutzim, é un ensaio que parece estar en regresión. O terreo é propiedade do Estado, que intentou vertebra-lo país por medio dos kibbutzim, coloniza-las terras, facelas productivas. E así naceron non poucos verxeles, co apoio dos modernos sistemas de rego. Pero o Goberno descobreu que non son necesariamente competitivos, que incluso poden ter fortes perdas, razón pola que está procedendo á privatización dalgús deles, pra máis incentivar ós colonos. Pero no eido do turismo están a encontraren algús kibbutzim unha certa vía de riqueza. E así, ese 9.7, quén o diría, xantamos no comedor dun kibbutz con capacidade pra máis de 300 persoas. Algús están tan especializados que ofrecen, antre outros servicios, unha demostración de pesca, de cómo se bota a rede e se recolle chea de peixes, unha especie chamada sampedro, que figuraba no noso menú, ese día. O kibbutz de Yardenit, xa no Xordán, o lugar onde se estima foi bautizado Xesús, ofrece unha certa gama de souvenirs. E brinda túnicas albas prós bautizos ou renovaciós por inmersión.
Depois de ter xantado, o autobús levounos a unha parada de taxis, taxis colectivos pra, por unha pista serpenteante, sobir ó monte Tabor, o da Transfiguración. Debemos ter en conta que nos Evanxelios fálase simplemente dun monte alto de Galilea (Mc.9,2; Mt.17,1) que na segunda carta de S. Pedro, cando se lembra de novo a Transfiguración, cítase como monte santo (2Pt.1,6-18). Pero xa a comunidade cristiáa de Palestina tiña identificada a montaña e precisado que se trataba do Tabor, que sofreu non poucos arrasos e movementos de poboación. Realmente, o monte fora considerado sagrado dende a máis remota antigüedade. A presencia franciscáa alí fixo posible o estudio sistemático das ruínas existentes e, pouco a pouco, comezouse a construir, despois de identifica-los restos dos edificios sagrados polo iniciador da arqueoloxía palestina, Melchor de Vogüe, no 1854. Os restos atopados na propiedade franciscáa pertencen a unha construcción que foi catalogada como cripta dunha igrexa cruzada de tres naves.
No 1921 púxose man ós traballos de restauración e limpeza. No 1924 sería rematada a basílica consagrada polo Papa Pío XI, representado na ceremonia polo Cardeal Oreste Giorgi, da Orde franciscáa. Alí acodimos, ó templo que eles custodian, con horario moi estricto. Cerran ás 5 do serán. Aínda nos dou tempo de nos achegar ó Xordán, que nace no monte Hermón, pra renova-lo Bautismo no río sagrado e consagrado por Xesús. A tarde non daba máis de sí. Tocaba regresar a Tiberíades pra no día seguinte seguir a Xerusalén. O mar de Galilea sigue vivo prá pesca, como no tempo dos Evanxelios. E tamén é base pró suministro de auga potable a case todo Israel, un auga riquísima. Dou fe. (Continuará)
Esto dos kibbutz, dos kibbutzim, é un ensaio que parece estar en regresión. O terreo é propiedade do Estado, que intentou vertebra-lo país por medio dos kibbutzim, coloniza-las terras, facelas productivas. E así naceron non poucos verxeles, co apoio dos modernos sistemas de rego. Pero o Goberno descobreu que non son necesariamente competitivos, que incluso poden ter fortes perdas, razón pola que está procedendo á privatización dalgús deles, pra máis incentivar ós colonos. Pero no eido do turismo están a encontraren algús kibbutzim unha certa vía de riqueza. E así, ese 9.7, quén o diría, xantamos no comedor dun kibbutz con capacidade pra máis de 300 persoas. Algús están tan especializados que ofrecen, antre outros servicios, unha demostración de pesca, de cómo se bota a rede e se recolle chea de peixes, unha especie chamada sampedro, que figuraba no noso menú, ese día. O kibbutz de Yardenit, xa no Xordán, o lugar onde se estima foi bautizado Xesús, ofrece unha certa gama de souvenirs. E brinda túnicas albas prós bautizos ou renovaciós por inmersión.
Depois de ter xantado, o autobús levounos a unha parada de taxis, taxis colectivos pra, por unha pista serpenteante, sobir ó monte Tabor, o da Transfiguración. Debemos ter en conta que nos Evanxelios fálase simplemente dun monte alto de Galilea (Mc.9,2; Mt.17,1) que na segunda carta de S. Pedro, cando se lembra de novo a Transfiguración, cítase como monte santo (2Pt.1,6-18). Pero xa a comunidade cristiáa de Palestina tiña identificada a montaña e precisado que se trataba do Tabor, que sofreu non poucos arrasos e movementos de poboación. Realmente, o monte fora considerado sagrado dende a máis remota antigüedade. A presencia franciscáa alí fixo posible o estudio sistemático das ruínas existentes e, pouco a pouco, comezouse a construir, despois de identifica-los restos dos edificios sagrados polo iniciador da arqueoloxía palestina, Melchor de Vogüe, no 1854. Os restos atopados na propiedade franciscáa pertencen a unha construcción que foi catalogada como cripta dunha igrexa cruzada de tres naves.
No 1921 púxose man ós traballos de restauración e limpeza. No 1924 sería rematada a basílica consagrada polo Papa Pío XI, representado na ceremonia polo Cardeal Oreste Giorgi, da Orde franciscáa. Alí acodimos, ó templo que eles custodian, con horario moi estricto. Cerran ás 5 do serán. Aínda nos dou tempo de nos achegar ó Xordán, que nace no monte Hermón, pra renova-lo Bautismo no río sagrado e consagrado por Xesús. A tarde non daba máis de sí. Tocaba regresar a Tiberíades pra no día seguinte seguir a Xerusalén. O mar de Galilea sigue vivo prá pesca, como no tempo dos Evanxelios. E tamén é base pró suministro de auga potable a case todo Israel, un auga riquísima. Dou fe. (Continuará)
No hay comentarios:
Publicar un comentario