O GALEGO REAL, AUSENTE

Este chiste de Caín, en La Razón, sobre o descrédito da argumentación e a prevalencia da ideoloxía parece pensado pra este traballo. Na edición do mesmo no Xornal.com (clicade) demóstrase que son poucos os lectores cabales, capaces de segui-la línea dun artículo argumentado: abondan máis os que simplemente insultan, os subvencionados, os ideólogos do spray, porque moito do que din non ten máis valor que o dunha simple pintada, mancha. Aquí no blog consultan, pero non se aceptan comentarios anónimos. Os insultadores subvencionados aparentan seren como formigas ideoloxizadas, as formigas do crepúsculo dun nazionalismo fracasado. Gloria Lago, de Galicia Bilingüe. O papel desta asociación foi talvez decisivo no triunfo de Feijóo, a consecuencia da política de inmersión lingüística practicada polo bipartito.
-
Pontevedra, 17.01.2010
Entrada n. 1127 do blog
Artículo semanal.
-

O galego real, ausente,
por Xesús López Fernández

Ante o que parecía unha clara intención de inmersión lingüística no galego saído das diversas normas e modificaciós posteriores, un sector importante da sociedade galega posicionouse en contra da política do bipartito, de forma absolutamente democrática. As claves da citada política foron a principal causa da súa perda de poder. E Feijoo prometeu en campaña a derogación do DNL e a elaboración dun novo decreto que está sendo contestado dende distintas instancias e asociaciós, que non responde ás expectativas dos que pedían libertade de elección de lingua polos pais dos alumnos, que son os que verdadeiramente saben en qué idioma están instaládo-los seus fillos. Os foros de diversos medios, abertos ó pé de noticias sobre este tema abondan en críticas acedas. Dende algús acusan incluso de traición a Núñez Feijóo, xa que según o decreto un tercio das horas da semáa vaise impartir en galego, outro tercio en castelao e o tercio restante pode ser impartido noutra lingua, o que representa que van prevalece-las cuotas sobre o dereito dos pais e que van lesionar igualmente ós que teñan como lingua de instalación o galego ou o castelao.
-

Núñez Feijoo vai abri-lo melón dunha serie de consultas: Consello da Cultura Galega; a RAG debe ter listo o seu informe sobre o decreto e uns trinta colectivos entran no turno de consultas: centros concertados e privados, vinte confederaciós de asociaciós de pais que funcionan en Galicia, a MNL, a Mesa pola Libertade Lingüística e Galicia Bilingüe. A min paréceme que galego e castelao son lingüas compatibles e próximas; pero estoume a referir ó galego popular antes que ó galego saído das normas últimas. Xesús Ferro Ruibal decía [La Voz de Galicia, 12.12.2001], en “Ideas para un reencontro”, sobre a retesía que se estaba a dar no seo da RAG en relación coas normas que tentaban colarlles e que finalmente tragaron: “4. A Norma vixente é basicamente suficiente, ben implantada e estable. Ningunha outra alternativa pode presentar valores semellantes. E hainos que protexer, porque sen eles unha lingua non corre nunha sociedade moderna. A inestabilidade desprestixia e causa molestias. A sociedade non pide que a Norma cambie, senón que robusteza esa estabilidade”.

-
O home, que defendía [aceptadas por ser académico] as normas anteriores, decía con palabras que agora toman un certo carácter de profecía: Obsesionarnos co portugués é frustrante e “aportuguesa-la lingua non resolvería o problema e incrementaría o abandono. Sería mesmo un exemplo desesperante para os milleiros de linguas minoritarias do mundo que miran para nós con esperanza. As linguas pequenas teñen o seu encanto e tamén van sobrevivir no mundo ecolóxico que estamos compromemtidos a crear”. Totalmente dacordo, como que tamén houbo un colectivo no ensino que impartía as súas clases sen libro de texto, por apuntes, adaptados ó portugués, lonxe da norma oficial, aínda que discutible, porque os idiomas son formaciós das sociedades, nunca dos laboratorios.
-

E sei dalgún caso no que pais de alumnos tiveron que se achegare a centros de ensinanza porque ós seus fillos, galegofalantes, lles estaban a cambia-lo idioma. Había que desparasita-la situación porque tentaban descaradamente a inmersión no portugués dos galegofalantes. Idioteces. Porque os portugueses prefiren que lles falen en castelao, mesmo eles contestan nese idioma cando se lles fala en galego. ¡Pero é que ademáis acontece incluso con xentes chegadas do Brasil ás que lles responden igualmente en español!. Aínda onte falaba desto cun diputado galego, que me contaba o caso dun compañeiro que viaxou a Brasil [país no que se dí Galicia], onde non atopou maior dificultade. O galego real está ausente do gran debate en marcha e o chamado galegués ou galizo é resultado dos anos de inmersión no portugués, vía últimas normas. Se as instituciós non logran desparasitalo, o idioma morre.